Historia badań nad twórczością jest niezbyt długa. Jak twierdzi Mark A. Runco, jeden z czołowych badaczy, za pierwszą istotną datę w dziejach badań nad twórczością należy uznać rok 1859, data ukazania się książki Francisa Galtona pt. Herediatry Genius, jako ostatnią — rok 1999, w którym ukazała się Encyklopedia twórczości.

W podstawowej polskiej pracy z zakresu psychologii pt. Psychologia twórczości Edwarda Nęcki z 2001 roku autor w ogóle nie za­mieszcza rozdziału na temat historii badań nad twórczością ani w Polsce, ani zagranicą. Początki systematycznych badań z tego zakresu datuje on na rok 1950, w którym ukazał się tekst wystąpienia Joya P. Guilforda wygłoszonego na zjeździe Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego ( para Szmidt, 2005 s.15).

Badania dotyczące cech charakteryzujących osobowość twórczą.

„Za szczególnie znaczące w tym względzie uważane są badania Institute of Personality Assessment and Research (IPAR) przy Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley z lat sześćdzie­siątych oraz badania A. Roe, Mc Kinnona i Busse. Na ich podstawie konstruowano indeksy cech osobowości twórczej, w których powtarzały się takie właściwości, jak: odwaga, otwartość, dociekliwość, niezależność, odpowiedzialność, zaangażo­wanie itd.” ( zywiec Trzebiński, 1980; Nęcka, 1987; 2001 za Szmdt, 2005 s. 20). ( to samo wkleilam do wymiarów twórczości!!!!!!!!!!!!!!!!)

Jak dotąd trudno znaleźć w polskiej literaturze psycho­logicznej i pedagogicznej wyczerpujące odpowiedzi na te pytania, ponieważ badania empiryczne dotyczące wpływu poszczególnych kręgów środowiskowych i instytucji wychowawczych na twórczość dzieci i młodzieży są dopiero w począt­kowej fazie rozwoju (zob. m.in.: Sołowiej, 1986; 1997; Stasiakiewicz, 1980; Li-mont, 1994; Turska, 1994; Puślecki, 1998; Nalaskowski, 1998; Kłosińska, 2000; Szczech, 2000; Dyrda, 2001).( nie wiem co z tym !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)