24.03.2009
ZŁAMANIA DE MONTEGIA
- etiologia
> upadek na rękę w przeproście z wymuszoną pronacją- podczas takiego upadku dochodzi do wyciśniecia głowy k.promieniowej przez k.łokciową, która się wychyla
- klasyfikacja Bado
> typ I
> typ II zawsze związane ze złamaniem kości łokciowej,
> typ III która powoduje wysunięcie głowy kości promieniowej
> typ IV ze stawu łokciowego
- klasyfikacja Wileya i Riga
> typ I- wysunięcie kości łokciowej do przodu; najczęściej u dzieci i dorosłych
> typ II – wysunięcie kości łokciowej do tyłu; najczęściej u dorosłych złamanie wyłącznie kości łokciowej
> typ III- wysunięcie kości łokciowej bocznie; najczęściej u dzieci
- złamanie typu zielonej gałązki w kości łokciowej- niepełne złamanie k.łokciowej
- leczenie
> zachowawcze- głównie u dzieci; szczególnie świeżo po urazie
* polega na nastawieniu złamanej kości łokciowej i wprowadzeniu głowy kości promieniowej z powrotem do stawu dokonując najpierw wyprostu, następnie zgięcia i supinacji lub wyciąg
* w przypadku Bado I lub II 70o unieruchomienie rzez okres 5-6tyg
> operacyjne- przeoczone złamanie otwarte do 3tyg, złamania u dorosłych
* dokonywane, gdy nastawimy głowę kości promieniowej i ona po puszczeniu przez nas ręki pacjenta powrotem wypada z panewki stawu
* wykonuje się resotomię, następnie stabilizację (drutem, prętem lub płytą) a następnie rekonstrukcję
- wyniki
> doskonałe, jeśli mamy zachowaną rotację, poniżej 10%-wą utratę zgięcia w stawie promieniowym i łokciowym oraz w nadgarstku
> niezrośnięcie kości
> zniekształcenie kości
> uszkodzenie nn
> dobre wyniki u
a) 80-90% chorych tylko podczas szybkiego podjęcia leczenia (do 2-ch tyg)
b) 10-20% u chorych (do 2-ch tyg)
> trudniejsze leczenie podczas przeoczenia tego złamania
- powikłania leczenia
> infekcja
> krwawienie
> brak lub nieprawidłowy zrost
> uszkodzenie kości promieniowej
> wtórne przemieszczenie głowy kości promieniowej
> skostnienie połączenia promieniowo-łokciowego
- co zmienić w leczeniu tego rodzaju złamania
> polepszyć postępowanie wstępne (rezonans magnetyczny)
> mniej inwazyjne podejście (znaleźć sposób, by nie trzeba było tak ciąć ciała w czasie operacji)
> rentgen i sonografia
> częste wizyty po zabiegu operacyjnym
> lepsza rehabilitacja