Zabawa w świetle psychoanalizy
Psychoanaliza- jest to kierunek psychologiczny traktujący rozwój osobowości oraz jej funkcjonowanie jako skutek działania nieświadomych bądź podświadomych mechanizmów motywacyjnych i konfliktów emocjonalnych.
Przedstawiciele psychoanalizy:
Adler
C.G. Jung
K. Horney
E. Fromm
H.S. Sullivan
Jednak właściwym twórcą psychoanalizy był Sigmund Freud (1856-1939) austriacki neurolog i psychiatra, jest twórca całościowej koncepcji życia psychicznego i osobowości człowieka, w której ważną rolę przypisywał mechanizmom motywacyjnym, czynnikom seksualnym i przemianom zachodzącym w kolejnych fazach życia.
Freud rozwój dziecka rozpatrywał jako stopniowe przezwyciężanie zasady przyjemności (Lustprinzip) przez przyporządkowanie się zasadzie rzeczywistości (Realitatsprinzip)-teoria zabawy
Drugim ważnym pojęciem freudowskiej psychoanalizy jest nieświadomość. Pojęciu temu nadawał Freud trojakie znaczenie. W znaczeniu opisowym nieświadomość to fakt psychiczny, którego istnienie musi się przyjąć, ponieważ wwynika to z jego skutków, choć o nim niczego nie wiemy. W znaczeniu dynamicznym chodzi o odróżnianie sensu „przedświadomego” od nieświadomego ( to co przedświadome, można sobie uświadomić, ale uświadomienie sobie nieświadomego jest niemożliwe. Trzecie znaczenie nieświadomości jest jakaś psychiczna instancja, jest systemem nieświadomości określanym przez Freuda jako Id (Ono).
Trzecie pojęcie odnosi się do warstwowej struktury psychiki ludzkiej. Najgłębszą jej warstwa jest nieświadomość, kryjąca w sobie libido(popęd seksualny będący żródłęm aktywności człowieka. Owe libido to właśnie Id. Druga warstwa psychiki to Ego (Ja). Ego jest odpowiedzialne za godzenie ze sobą wymagań popędowych, wymagań i warunków świata zewnętrznego oraz kontroli ze strony Superego. Superego (Nad-Ja) to trzecia warstwa, którą stanowią zakazy i nakazy kontrolujące dążenie do przyjemności.
Czwarte pojęcie dotyczy popędów. Popęd dla Freuda jest dynamicznym, opartym na pociągu procesem kierującym organizm do jakiegoś celu. Każdy popęd ma swoje żródło, cel i przedmiot.