Rafflesia Arnoldii

Nazwa rośliny związana jest z pewnym wydarzeniem, a konkretnie z rokiem 1821, w którym Stamford Raffles zorganizował wyprawę naukową na terenie Sumatry i namówił swojego przyjaciela dr Josepha Arnolda żeby mu towarzyszył. Podczas podróży, w lesie natknęli się na ogromny, jaskrawo-czerwony kwiat, który został nazwany na cześć odkrywców.

Jest to gatunek wieloletniej rośliny pasożytniczej z rodziny bukietnicowatych, zaliczony do rzędu malpigiowców. Roślina występuję w wilgotnych lasach torpikalnych Sumatry i Borneo.

Rafflesia Arnoldii jest rozdzielnopłciowa, dlatego roślina wydziela odór padliny, by zwabić niezbędne do zapylenia muchówki. Ze względu na wydzielany zapach jest także nazywana trupim kwiatem. Rafflesia Arnoldii uważana jest za największy kwiat świata. Roślina posiada 5 mięsistych jaskrawo lub brunatno czerwonych płatków z białymi plamkami. Wewnątrz znajduje się beżowy dysk z wypustkami, a pod nim we wgłebieniu nawet do kilku litrów płynu, który wydziela zapach padliny. Roślina osiąga średnice nawet metra i wagę ponad 10kg.

Roślina nie wytwarza korzeni, łodyg, ani liści, pasożytuje na winoroślach z rodzaju Tetrastigma.

Początkowo nasiona rafflesii leżą na powierzchni żywiciela, rozwijają się tworząc ciało wegetatywne, przypominające formą pleche, następnie wyrastają cienkie nitkowate włókna – ssawki (haustoria), które łączą się z tkankami żywiciela, następnie formuję się pączek rafflesii wydostając się ponad ściółkę, a później rozwija się w wielki kwiat. Rafflesia kwitnie od 5-7 dni. Od początku kiełkowania nasion do wykształcenia okazałego kwiatu mija od 4-5lat.

Podwójne kwiaty na prezentacji to – rafflesia keithilii