SCENARIUSZ „PRZEDSZKOLNYCH ANDRZEJEK”  W GRUPIE 6-LATKÓW Dzieci zebrały się w sali, w której stworzono odpowiedni nastrój pełen tajemniczości: oświetlenie przyciemnione, okna przysłonięte roletami, ozdobione kolorową bibułą i błyszczącymi gwiazdkami. Dekoracja sali zawierała także symbole kart, kluczy, świec i duszków, by podkreślić charakter wróżebnego wieczoru.   1. Dzieci wchodzą do sali i siadają w kręgu na dywanie. Gdy koło już powstanie, nauczycielka mówi;               Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg               Niech wróci do moich rąk. 2. Nauczycielka recytuje wiersz D. Gellner „Wieczór Andrzejkowy” (przy zapalonej świecy):               Świeca marszczy złoty nos, z każdej strony kapie wosk,               Cienie tłoczą się co krok, już w pokoju straszny tłok!               Cienie tu i cienie tam – pewnie przyszły wróżyć nam               Już się pchają na firanki, cienie – czarne wycinanki.               Już rozsiadły się  na ścianach: czarny zamek, czarna brama.               I już skrzą się na tapecie czarne koła przy karecie.               Czarny paź przed bramą staje, czarną róże nam podaje.               Kto ją weźmie – ja? Czy ty? Komu z nas się spełnią sny? 3. W pewnej chwili do sali wkroczył „tajemniczy gość” – Magik (przebrany nauczyciel), który zachęcił dzieci do wspólnej zabawy oraz do wróżb:                                         Oj darze, oj babarze,                                       Niechaj przyszłość się ukaże,                                       Czary – mary, wosku lanie                                       Co ma stać się, niechaj stanie.                                         Od północy wiatr wieje                                       Coś się staje, coś się dzieje                                       Święty Andrzeju daj znać                                       Co się z nami będzie dziać.   Czarodziej opowiada dzieciom o tradycjach andrzejkowych. Czarodziej: Dawno, dawno temu w przedostatni dzień listopada, w przeddzień św. Andrzeja wszystkie panny wróżyły sobie, aby dowiedzieć się, co czeka je  w przyszłości. „Andrzejki” to tradycja ludowa wieczoru wróżb, pielęgnowana od najdawniejszych czasów i przekazywana z pokolenia na pokolenie. Wróżb było dużo, ale ja opowiem Wam o tych najweselszych. I tak, dziewczęta wkładały sobie pod poduszkę kartki z napisanymi imionami chłopców. Rano wkładały rękę pod poduszkę i wyciągały kartkę. To imię, które było na kartce, to imię przyszłego męża. Wróżyły także ze sztachet w płocie. Szły koło płotu, dotykały sztachet i powtarzały na przemian: kawaler, wdowiec. Ważne było, co wypadało na ostatniej sztachecie, bo to przyszły mąż. Zdarzało się, że chłopcy dla kawału malowali płot smołą. Bardzo często dziewczyny zaglądały do studni, aby tam ujrzeć twarz ukochanego. Czarodziej: My także przeniesiemy się w świat wróżb, marzeń fantazji.  Lecz zanim to zrobimy, zaśpiewamy wspólnie piosenkę „Czarowanie”:               Czary – mary, Czary – mary, Czary – mary, huuuu……..(x2)               Hokus – pokus, ksz, ksz (x2)               Abrakadabra, abrakadabra, abrakadabra,               Hokus – pokus, ksz, ksz (x2)               Abrakadabra, abrakadabra, abrakadabra,   „Czary – mary”  - oburącz zakreślamy koła od środka na zewnątrz; „huuuu”             - wyrzut dłońmi do przodu z rozpostartymi palcami;    „Hokus – pokus” - dwukrotne klaśnięcie w ręce; „ksz, ksz”          -   wyrzut dłońmi do przodu, raz w prawą raz w lewą stronę; „Abrakadabra”  - trzykrotnie zataczamy krąg rękami przed sobą, coraz wyżej.   Czarodziej: Czas rozpocząć wróżby. Aby wróżby się spełniły musimy złożyć dary. Na środku sali stoi miska z wodą. Każde dziecko otrzymuje 1 grosz i na słowa:         „Hokus – pokus – marokus obracam się na pięcie i wypowiadam zaklęcie hokus – pokus – czary – mary, aby wróżby się spełniły, złóżmy dary” wrzuca monetę do miski.   4. Po taki wstępie rozpoczynają się wróżby. a)     Wychodzenie bucików za próg Dziewczynki zdjęły prawe buty i ustawiały jeden przed drugim. Osoba, której but pierwszy znajdzie się za drzwiami, z pewnością pierwsza wyjdzie za mąż. b)    Rzucanie bucików za siebie Każda dziewczynka rzuca poza siebie przez głowę swój lewy bucik, stojąc tyłem do drzwi. Czubek buta skierowany do drzwi oznacza, że właścicielka otrzyma w najbliższej przyszłości ciekawy prezent.. c)     Kim będę w przyszłości Na stole układamy pudełka, pod którymi ukryte są różne przedmioty, np.: nożyczki, igły, pędzel itp. Wybrany przez uczestników przedmiot wskaże im, kim będą w przyszłości. (np. pędzel – malarz, grzebień – fryzjer, mapa – podróżnik, łyżka – kucharz, długopis – pisarz, moneta – milioner itp.)   5. Zabawa przy muzyce „Taniec na gazecie”.  Dzieci dobierają się parami. Każda para otrzymuje gazetę i rozkłada ja na dywanie. Pary tańczą na gazecie w rytm muzyki tak, aby nie spaść. Kiedy umilknie muzyka, gazetę składa się w pół i znów rozpoczyna się taniec. Dzieci, które spadną z gazety odpadają. Wygrywa ta para, która najdłużej tańczy na gazecie.   d)     Kostka szczęścia Dziewczynki i chłopcy toczą kostkę. Ilość oczek wskaże imię chłopca lub dziewczyny (na tablicy przygotowanej przez nauczycielkę), która będzie partnerką balu andrzejkowego osoby toczącej kostkę. Na tablicy umieszczamy imiona dzieci uczestniczących w zabawie. e)     Lanie wosku Czarodziej recytuje wiersz B. Forma „Andrzejkowe wróżby”   Andrzejkowe mamy święto, Co się dzisiaj nam wywróży? Mamy miskę pełną wody, Wosk w garnuszku i klucz duży.   Wosk lejemy, wosk lejemy… Zaraz wszyscy się dowiedzą, Co nam wróżby, co nam wróżby, Co nam wróżby przepowiedzą.   Gosi z wosku wyszedł piesek, Może pieska wnet dostanie. Robertowi samolocik, Więc poleci gdzieś w nieznane.   Pawełkowi z wosku piłka, A Jarkowi wyszły narty. To są właśnie ich marzenia, Więc te wróżby to nie żarty.   Tradycja mówi, że wosk lejemy przez ucho klucza (klucz – symbol zamknięcia sekretu, tajemnicy). Ale można także przez złożone na krzyż gałązki, słomki lub przez obrączkę. Po zastygnięciu, dzieci obserwowały cień ulanego kształtu rzucony na podświetlony ekran. Interpretacja wróżby w dużym stopniu zależy od fantazji, dowcipu prowadzącego – tym trafniejszego, im lepiej zna on dziecko zgłaszające się po wróżbę. f)     Wróżyć także można z obierzyn jabłka Dziewczyny rzucają za siebie obierzyny z jabłka i z ułożonego na podłodze kształtu odczytują pierwszą literę imienia przyszłego męża. g)     Co cię czeka w przyszłości Aby rozweselić trochę dzieci przygotowałyśmy wcześniej losy szczęścia (kolorowe karteczki), na których zapisane były rożne zawody oraz to, ci może spotkać dzieci w przyszłości. Tę wróżbę potraktowałyśmy humorystycznie i na kartkach były zapisane takie zawody jak: minister edukacji, ksiądz, szef sklepu z cukierkami, św. Mikołaj, miss świata itd.   6. Piosenka „Andrzejki” w wykonaniu dzieci – uczestników zabawy. Kiedy wieczór andrzejkowy Rzuci na nas swoje czary, Wróżbie wierzyć jest gotowy Każdy nawet niedowiarek Ref: W ostatnim dniu listopada        Powróżyć sobie wypada        Powróżyć czymkolwiek, warto;        Wyciągniętą z talii kartą,        Butami, stopionym woskiem,        By przyszłość poznać choć troszkę.     Wyśmienita jest zabawa Andrzejkowa we wróżenie. Trzeba jednak ja traktować Z lekkim oka przymrużeniem. Ref: W ostatnim dniu listopada…..   h)     Wróżba z ciasteczek Nauczycielka podchodzi do każdego dziecka z talerzem upieczonych ciastek. Kto znajdzie w swoim ciastku 1 grosz, ten będzie bogaty. i)       Rzuć kostką Dzieci rzucają kostką do gry. Liczba wyrzuconych oczek to ilość prezentów od     św. Mikołaja. j)      Łódeczki Na brzegu miski z wodą umieszczone są symbole: wyprawa, lala, cukierek., książka, samochód itp. Dzieci kolejno puszczają na wodę łódeczki z orzecha                   i delikatnie w nie dmuchają patrząc do jakiego portu – symbolu dopłynie.   7. Zabawa przy muzyce „Zabawa z krzesełkami” Na środku sali stoją krzesełka ustawione w kole, oparciami o siebie ( o jedno mniej niż liczba uczestników). Wszyscy tańczą w koło w rytm muzyki. Gdy muzyka umilknie, dzieci zajmują miejsce na krzesełku. Kto nie zdąży usiąść – odpada. Wygrywa jedna osoba.   k)     Wróżba ze sznurkiem Kto najwięcej zawiąże supełków na sznurku, ten najmniej w życiu stłucze talerzy i szklanek. Dzieci tak długo wiążą supełki, jak długo trwa melodia z taśmy.   l)       Zaczarowana butelka Na środku Sali leży butelka a wokół niej gwiazdy – symbole. Każde dziecko kręci butelką i odczytuje symbol: ·        gwiazda z walizką          – będziesz ciągle w podróży, ·        gwiazda z mikrofonem     – będziesz znaną piosenkarką, ·        gwiazda z sercem            – będziesz mieć wspaniała żonę / męża, ·        gwiazda z banknotem      – będziesz milionerem itp.   8. Zabawa przy muzyce   „I w prawo krok, i w lewo krok”             I w prawo krok , i w lewo krok               Obróćmy się dokoła.               Ja jestem tu, Ty jesteś też,               Zabawa nas tu woła.                 Do siebie raz, od siebie dwa               Tańczmy razem walczyka,               Bawimy się, więc wesoło jest,               Kółeczko się zamyka.   ł) Mydlane bańki Kto wydmucha największą bańkę, ten w najbliższej przyszłości otrzyma wspaniały prezent. m)   Serca Nauczycielka podchodzi do dzieci z dwoma dużymi czerwonymi sercami, na których, na odwrocie, napisane są imiona chłopców i dziewczynek. Dzieci przekłuwają igłą serce, a nauczyciel odczytuje imię przyszłej żony lub męża.   9. Wspólna zabawa andrzejkowa przy muzyce. Wybór króla i królowej balu.   Autor: mgr Anna Bębenek

 

Powrót na główną stronę scenariuszy zajęć

W dniu 29.11.2005 wspólnie z koleżanką Mariolą Zdanowicz zorganizowałyśmy     wieczór zabaw Andrzejkowych dla dzieci 6-letnich i ich rodziców.

         Już na powitanie rodzice wrzucali grosiki do miski z wodą, by wszystkie wróżby się spełniły.

Dzieci witały rodziców wierszykiem: „ Żeby wróżby się spełniły wrzuć grosika mój miły”.

         W pierwszej części programu nasze starszaki przygotowały występ dla swoich rodziców, podczas którego przybliżyły wszystkim zwyczaje związane z tradycją Świąt i Wróżb Andrzejkowych.

Dzieci recytowały przysłowia „ Na Św. Andrzeja dziewkom z wróżby nadzieja", „Noc Andrzeja Świętego przyniesie nam narzeczonego” oraz recytowały wiersze ludowe:

 „ Oj dajże, oj babże,

Niech przyszłość się ukaże,

Czary mary wosku lanie,

Co ma stać się niech się stanie”

Po takim wstępie nie pozostało nic innego, jak nareszcie zacząć się bawić i wróżyć.

Pierwszym zadaniem rodziców było narysowanie portretu swojego dziecka za 20 lat. Rodzice najczęściej rysowali swoich synów jako długobrodych panów w garniturach i z teczkami. Natomiast rodzice dziewcząt jako piękne i smukłe kobiety.

Rodzice wzięli też udział w zabawach integrujących cała grupę. Był, więc taniec z balonikiem, tańce wszystkich zebranych w dużych kołach, zabawa „Figurki”.

  W każdym balonie, który wykorzystany był do tańca w parach ukryta była wróżba dla rodzica na najbliższy rok: „ Już niedługo pójdziesz ze swoim dzieckiem na sanki”, „ Kupisz swojemu dziecku wymarzoną zabawkę”, „Przeczytasz swojemu dziecku na dobranoc ulubioną książkę”.

Z kolei dzieci losowały z magicznego kapelusza karteczkę z zawodem, jaki będą wykonywały w przyszłości, poznawały imię swojego przyszłego męża/żony poprzez nakłuwanie serc z imionami szpilką, rzucały butami z lewej nogi za siebie, by sprawdzić, czy marzenia się sprawdzą.

Momentem kulminacyjnym było lanie wosku przez dziurkę od klucza. O pomoc poprosiłyśmy dwóch tatusiów o imieniu Andrzej, aby mieć pewność, że wróżby na pewno się spełnią. Wiele radości sprawiło dzieciom, iż wkrótce wyjadą na egzotyczną wycieczkę, rozegrają mecz na prawdziwym boisku, czy też przeprowadzą się do nowego domu z ogromnym basenem.

Na zakończenie odczytane zostały horoskopy z dat urodzin dzieci ( magiczne liczby), po to, by poznać ulubiony kolor, kamień szczęścia oraz cech charakteru dziecka.

         Myślę, że imprezę Andrzejkową należy na stałe wpisać do Kalendarza Imprez Przedszkolnych. Dostarczyła ona wszystkim wiele radości i pozwoliła na chwilę oderwać się od wszelkich trosk i obowiązków.

Opracowała mgr Dorota Perkowska z Przedszkola nr 22 w Koszalinie.