D. Chakrabarty „Postkolonialność, a podstęp historii” :

Idea „Indusów” reprezentujących siebie w historii.

Europa - niezależny, teoretyczny podmiot wszystkich historii, włączając w to historie określane jako „indyjska”, „chińska” itd. Wszystkie te opowieści stają się częścią większej opowieści, którą możemy nazwać „historią Europy”.

„Europa” i „Indie” traktowane są tutaj jako pojęcia hiperrealne, ponieważ odnoszą się do pewnych figur wyobraźni, których geograficzna lokalizacja pozostaje „nieokreślona”.

Edmund Husserl : podstawowa różnica pomiędzy „filozofiami orientalnymi”, a „grecko – europejską nauką”, byłaby zdolność tej drugiej do tworzenia „nieodpartych teoretycznych spostrzeżeń”, będących teorią (nauką uniwersalną), podczas gdy „filozofie orientalne” pozostawały „praktyczno – uniwersalne”, przez co miały charakter „mityczno – religijny”.

Świat w „teorii” – tematyczny, umożliwiający praktyki, „których celem jest wyniesienie ludzkości poprzez ogólne wartości naukowego rozumowania”.

Marks – nadejście burżuazji, czy też społeczeństwa kapitalistycznego oznacza powstanie historii, która po raz pierwszy może być przedstawiona z punktu widzenia filozoficznej i uniwersalnej kategorii jaką jest „kapitał”.

Kategoria kapitału zawiera w sobie prawomocny podmiot myśli oświeceniowej.

Metodologiczne/epistemologiczne twierdzenia Marksa – opieraly się odczytaniu ich w kontekście historyczności, zawsze tkwiła w nich dwuznaczność, pozwalająca na powstanie marksistowskich narracji historycznych .

Projekt Subaltern Studies powstał w odpowiedzi na odniesienie do absencji, czyli porażki. Jest to studium pokazujące historyczną porażkę narodu dążącego do samodzielności, porażkę spowodowaną nieadekwatnością, zarówno burżuazji, jak i klasy robotniczej, do poprowadzenia do ostatecznego zwycięstwa nad kolonializmem i klasycznym typem XIX wiecznej rewolucji burżuazyjno – demokratycznej.

„Indus” – zawsze był figurą braku.

Mieszkańcy Bengalu – tendencje do biernego posłuszeństwa.

Niechęć do stania się Europejczykami – myśl nacjonalistyczna oparta była na zakładanej uniwersalności projektu kreowania indywidualności, przeświadczeniu, że „prawa jednostki” oraz abstrakcyjna „równość” były wartościami uniwersalnymi, które sprawiały, że bycie „Indusem”, i „obywatelem”, jednocześnie nie stanowiły problemu.

Indywidualność burżuazyjna rodzi się dopiero, gdy jednostka zaczyna odkrywać przyjemności płynące z faktu posiadania prywatności, zorientowanej zawsze na widownię.

Od XIX wieku pojawiło się wiele Indyjskich powieści, pamiętników, autobiografii, listów. Gdy autobiografie są pisane przez mężczyzn, są publiczne, gdy kobiety są autorami, biografie opowiadają złożone historię ich rodziny. W obu przypadkach jest brak autobiografii o charakterze zwierzeniowym.

Trzy obszary ideowe w życiu Indusów, wyodrębnione przez rząd brytyjski – państwo, społeczeństwo obywatelskie, oraz rodzina. Indusi zakwestionowali te idee – nowoczesna rodzina, oraz świecka historyczna konstrukcja czasu.

XIX wiek, Bengal – rozwinął się ruch społeczny, z celem zreformowania pozycji kobiet. Wzory emancypacji – wolność, równość, przebudzenie. Pojęcie wolności zostało dostosowane do potrzeb nacjonalistów, chcących określić granice kulturowe, które mogłyby oddzielić Europejczyka od Indusa. Dyscyplina – klucz do władzy w państwie kolonialnym.

Dom cywilizowanego Europejczyka – piękny, zadbany, pachnący, kwiaty, ład i porządek

Dom Indusa – brud, smród, krowie łajno, kurz i pył.

Nowoczesna, bengalska kobieta – wykształcona, docenia współczesne regulacje prawne dotyczące sfer osobistych, ale jednocześnie skromne , by nie być zbyt pewnym siebie.

Wolność w kulturze zachodniej – postępowanie według własnego uznania, czy też prawo do zaspokajania swoich potrzeb.

Możliwość podporządkowanie się innym, uwolnienie duszy od zniewolenia narzuconego przez zmysły – to zadania wolnych ludzi.