Etapy wykonani chromatografii cienkowarstwowej.
1.Przygotowanie roztworu analizy oraz roztworów wzorcowych, płytek chromatograficznych, komory chromatograficznej wyłożonej bibułą z właściwym eluentem, lampa UV.
2.Zaznaczenie linii startu (ołówkiem) oraz punktów na których będą nanoszone roztwór analizowany i roztwory wzorcowe.
3.Nanoszenie roztworów w odpowiednie miejsca przy użyciu wąskiej kapilary.
4.Umieszczenie płytki w komorze chromatograficznej.
5. Rozwijanie chromatogramu aż czoło rozpuszczalnika znajdzie się w odległości 3-5 mm od górnej krawędzi kapilary.
6.Wyjęcie płytki z komory chromatograficznej, zaznaczenie miejsca do którego doszło czoło rozpuszczalnika i wysuszenie płytki.
Współczynnik Rf określa się jako stosunek przebytej przez plamkę drogi do odległości przebytej przez rozpuszczalnik od linii startu do linii mety.
Na współczynnik Rf mają wpływ: rodzaj eluenta, aktywność i struktura adsorbenta, nasycenie komory parami rozpuszczalnika, temperatura
Szereg eutropowy to szereg rozpuszczalników stosowanych w chromatografii uszeregowanych zgodnie ze wzrostem zdolności wymywania zaadsorbowanych związków polarnych z polarnego nośnika.
n-heksan znajduję się na początku szeregu zaś woda na końcu.
TECH TLC W przypadku substancji bezbarwnych płytkę z rozwiniętym chromatogramem poddaje się działaniu odpowiedniego wywoływacza np. par jodu.
Suchą płytkę umieszcza się w zamkniętym naczyniu zawierającym na dnie kryształki jodu. Na płytce pojawiają się brązowe plamy składników mieszaniny, które należy zaznaczyć tuż po wyjęciu płytki, gdyż wskutek parowania jodu, plamy znikają na powietrzu.
Inny sposób wywołania chromatogramu polega na spryskaniu płytki stężonym kwasem siarkowym, który powoduje zwęglenie substancji organicznych. Pozycje związków bezbarwnych, fluoryzujących pod wpływem promieniowania nadfioletowego, można określić umieszczając płytkę w świetle odpowiedniej lampy