Zwrot towaru
Zwrot towaru posiada dwa aspekty: po pierwsze należy zagwarantować samą
możliwość zwrotu, może to być zagwarantowane prawnie, np. w Polsce i Unii Europejskiej klienci
sklepów wirtualnych mają znacznie większe prawa niż klienci tradycyjnych punktów sprzedaży,
i mogą odstąpić od zakupu, bez podania przyczyn, w terminie 10 dni (Polska), nie krótszym niż 7
dni (UE), od daty wydania rzeczy, a w wypadku usług — od daty podpisania umowy na ich
świadczenie. Klient ponosi jedynie koszty odesłania zakupionego towaru. Nie są zwracane także
ewentualne koszty jego dostawy. Zwrot towaru może się odbywać poprzez odesłanie niechcianego
towaru, lub poprzez oddanie go do odpowiedniego punktu wyznaczonego przez sprzedawcę.
Wykorzystanie cudzego utworu
Wykorzystanie cudzego utworu muzycznego jako tła dla własnego utworu - nawet w celach niekomercyjnych - nie może mieć miejsca bez uzyskania zgody osoby, której przysługują prawa autorskie do tejże piosenki. Takie użycie utworu nie podlega ochronie z tytułu dozwolonego użytku chronionych utworów (przepisy te dopuszczają m.in. nieodpłatne korzystanie z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego, prawo cytowania cudzego utworu, prawo sporządzania wyciągów z utworów informacyjnych, itp.) Podobną materię w pewnym sensie reguluje art. 31 pr. aut., w myśl którego „Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie opublikowane utwory literackie, muzyczne i słowno-muzyczne, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych. Dotyczy to w szczególności okazjonalnego wykonywania na żywo, związanego ze sprawowaniem kultu religijnego, uroczystościami państwowymi, szkolnymi, obchodami i imprezami powszechnie dostępnymi, z wyłączeniem jednak imprez reklamowych, promocyjnych i wyborczych” - należy mieć jednak na uwadze, że przepis wyraźnie wprowadza kilka podstawowych warunków, od których spełnienia uzależnia się legalność takiego działania, a mianowicie: 1) utwór musi być WYKONYWANY a nie ODTWARZANY (definicję zawiera art. 6 pkt 9 pr. aut.) 2) nie może się to wiązać z działalnością komercyjną, choćby incydentalną 3) przykładowy katalog okazji, przy których cudze utwory mogą być wykonywane wskazuje na powszechność publicznej imprezy. Przepis ten nie oznacza jednak dowolności we wplataniu cudzego utworu jako tła, wstępu ani też ingerowaniu w jakikolwiek inny sposób w utwór podlegający ochronie.
Ponadto wykorzystanie części utworu muzycznego jako elementu innego dzieła może być potraktowane jako naruszenie autorskich praw osobistych (prawo do nienaruszalności treści i formy oraz rzetelnego wykorzystania utworu - art. 16 pkt 3 pr. aut. oraz Art. 6-bis Konwencji Berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych z 1896 r.
Superarbiter
przewodniczący sądu polubownego, powoływany przez arbitrów obu stron; rozjemca.
Umowa
Umowy w polskim prawie cywilnym reguluje podgałąź prawa cywilnego zwana prawem zobowiązań, której zasadniczy zrąb znajduje się w księdze trzeciej kodeksu cywilnego. Księga ta zawiera zarówno przepisy regulujące kwestie wspólne dla wszystkich umów – związane z ich zawarciem, ważnością, wykonywaniem itp. – jak i przepisy regulujące konkretne typy umów, najczęściej spotykane w obrocie prawnym, na czele ze sprzedażą. Oprócz umów regulowanych przez prawo zobowiązań jest również kilka typów umów regulowanych przez inne podgałęzie prawa cywilnego: prawo rzeczowe (np. umowa o zniesienie współwłasności, umowa o ustanowienie wieczystego użytkowania) i prawo spadkowe (umowa o dziedziczenie, umowa o dział spadku).
Swoboda umów
Swoboda umów to zasada prawa zobowiązań polegająca na przyznaniu podmiotom prawnym ogólnej możliwości zawierania i kształtowania treści umów w granicach zakreślonych przez prawo. Na swobodę umów składają się cztery elementy:
swoboda w zawieraniu umowy
swoboda w wyborze kontrahenta
swoboda w kształtowaniu treści umowy
swoboda w wyborze formy zawarcia umowy
Zakres swobody umów wyznacza treść lub cel stosunku zobowiązaniowego, które nie mogą sprzeciwiać się właściwości (naturze) tego stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego:
Formy umów
Prawo może uzależniać skutki prawne umowy od zawarcia jej z zachowaniem określonej formy. Ze względu na formę wyróżnia się umowy zawarte:
w drodze czynności konkludentnych – takich, które nie mogą być uznane za formę ustną, a są zrozumiałe dla stron umowy. Przykładem może być zamówienie dwóch piw przez podniesienie dwóch palców,
ustnie,
w formie aktu notarialnego,
w formie przewidzianej ustawą szczególną,
inne, nie występujące w prawie polskim.
Co do zasady przy zawieraniu umów nie jest wymagane zachowanie szczególnej formy, jednakże istnieją liczne wyjątki od tej zasady (np. w prawie polskim umowa przenosząca własność nieruchomości wymaga dla swej ważności formy aktu notarialnego).
Producent
Bazy danych
Baza danych oznacza zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody.
Producentem bazy danych może być osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która ponosi ryzyko nakładu inwestycyjnego przy tworzeniu bazy danych. Jak widać chroniona jest kapitał zainwestowany przez producenta w bazę danych. Warunkiem ochrony jest posiadanie obywatelstwa UE lub krajów EFTA, jak również prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Ochrona przyznana bazom danych nie obejmuje programów komputerowych użytych do
sporządzenia baz danych lub korzystania z nich. Domniemywa się, że producentem jest osoba, której nazwisko lub firmę (nazwę) w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach bazy danych lub której nazwisko lub firmę (nazwę) podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnieniem bazy danych.
Producentowi bazy danych przysługuje wyłączne i zbywalne prawo pobierania danych i wtórnego
ich wykorzystania w całości lub w istotnej części, co do jakości lub ilości. Producent, którego prawa do bazy danych zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa: zaniechania naruszania; usunięcia skutków naruszenia; naprawienia wyrządzonej szkody; wydania uzyskanych korzyści. Niezależnie od tego przewidziane jest
odpowiedzialność karna.
Nośniki optyczne
Przedsiębiorcy produkujący nośniki optyczne muszą stosować kody indentyfikacyjne we wszystkich
urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji nośników optycznych; informować
ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o przedmiocie i zakresie
prowadzonej działalności w terminie trzydziestu dni od dnia rozpoczęcia tej działalności; przekazać
informacje dotyczące: imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby
i adresu, osób uprawnionych do jego reprezentowania, a także miejsca wykonywania działalności;
posiadanych urządzeń do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych; zastosowanych, we
wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji, kodach indentyfikacyjnych.
Ponadto przedsiębiorca przekazuje, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca, informacje,
za okres miesiąca poprzedzającego, dotyczące: zbiorczej wielkości produkcji i jej rodzaju
wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności; rozporządzenia urządzeniami do
produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych oraz o wszystkich zmianach dotyczących
wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności.
Prawo martwej ręki
Pojawiają się, gdy czas autorskiej ochrony majątkowej minął. To tytuł do wpłat na budżetowy fundusz celowy. Pieniądze pochodzą od wydawców i producentów utworów literackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, stworzonych przez artystów, którzy zmarli przed co najmniej pięćdziesięciu laty (lub minęło co najmniej pięćdziesiąt lat od pierwszej publikacji, gdy twórca jest nieznany albo z mocy ustawy prawa autorskie przysługują komu innemu). Z tych m.in. środków utrzymywany jest Fundusz Promocji Twórczości.
Fundusz Promocji Twórczości
Celem funduszu promocji twórczości jest wspomaganie twórców w postaci stypendiów, pokrycie w całości lub w części kosztów wydań utworów o szczególnym znaczeniu dla kultury i nauki polskiej oraz wydań dla
niewidomych oraz na pomoc socjalną dla twórców. Stypendia przyznaje się na okres kwartalny, półroczny lub roczny. w uzasadnionych przypadkach można przyznać stypendium jednorazowe. Pomoc socjalna jest przyznawana
jednorazowo.
Kopiowanie
Legalność kopiowanie utworów i umieszczanie ich w pamięci komputera musi być
rozpatrywana w powiązaniu z istniejącym stanem faktycznym. Oznacza to, że gdy kopiujemy
nabyty egzemplarz utworu (już rozpowszechnionego) do celów dozwolonego użytku osobistego,
nikt nam nie może zarzucić nielegalności działania. Możemy też utwór taki zachować w pamięci
komputera. Ale pozostają jeszcze do rozpatrzenia inne kwestie w przypadku, gdy nie nabywamy
egzemplarza utworu, lecz go kopiujemy (z serwera do komputera) bezpłatnie. Należy w tym
wypadku ustalić, na jakich zasadach ten utwór został rozpowszechniony.
W rozumieniu ustawy utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został
w jakikolwiek sposób udostępniony publicznie. a więc głównymi elementami tego pojęcia jest
spełnienie dwóch warunków: musi być zezwolenie twórcy i udostępnienie publiczne. Jednak
z udostępnienia publicznego utworu za zgodą twórcy nie wynika prawo do eksploatowania go na
jakimkolwiek polu eksploatacji. Do tego potrzebna jest dodatkowa zgoda (i wynagrodzenie) twórcy.
Ale udostępniając utwór w Internecie twórca, jeżeli nie dokona stosownego zastrzeżenia, daje jak
gdyby dorozumianą zgodę na bezpłatne używanie utworu w ramach dozwolonego użytku
osobistego (można to traktować jako bezpłatne nabycie egzemplarza utworu). Gdyby był spełniony
tylko jeden warunek, tj. udostępnienie publiczne, a brak byłoby zgody twórcy na owe
udostępnienie to oczywiście kopiowanie utworu i umieszczanie go w pamięci komputera byłoby
niedozwolone, a umieszczenie w Internecie należałoby traktować jako nielegalne.