MIKROKLIMAT

Na równowagę cieplną mają wpływ następujące cechy charakteryzujące powietrze, jak:

- temperatura,

-wilgotność względna,

-prędkość ruchu powietrza,

-promieniowanie cieplne.

Oprócz parametrów wymienionych wyżej na równowagę cieplną ciała ludzkiego wpływają miedzy innymi: aktywność fizyczna, metabolizm oraz izolacyjność odzieży.

W przypadku określania uciążliwości warunków pracy wykorzystywany jest wskaźnik WBGT (Wet Bulb Globe Temperature), który uwzględnia wpływ temperatury, prędkość ruchu powietrza, wilgotność bezwzględną powietrza oraz średnią temperaturę promieniowania otoczenia.

Gdy temperatura powietrza nie przekracza +14°C występuje mikroklimat zimny do pomiaru którego używane są wskaźniki siły chłodzącej WCI (Wind Chill Index) oraz IREQ (Required Clothing Insulation) określający izolacyjność odzieży roboczej.

Mikroklimatem gorącym są warunki środowiska pracy określone temperaturą powietrza w pomieszczeniu powyżej 30° C i względną wilgotnością powietrza powyżej 65%. lub bezpośrednim oddziaływaniem otwartego źródła promieniowania cieplnego w pomieszczeniach (np. piece hutnicze, odlewnicze).

Wymiana ciepła z otoczeniem odbywa się na drodze:

- promieniowania;

- unoszenia (konwekcji);

- przewodnictwa cieplnego;

- przez układ oddechowy;

- poprzez wydzielanie potu.

Do bezpośrednich skutków narażenia na stres cieplny nalezą:

- udar cieplny (porażenie cieplne)

- wyczerpanie cieplne spowodowane utratą wody i/lub soli

- bolesne skurcze mięśni,

- odwodnienie

Granice komfortu cieplnego zostały określone na podstawie dwóch wskaźników PMV, tzn. przewidywanej oceny średniej warunków termicznych i wskaźnika PPD, tzn. przewidywanego

odsetka niezadowolonych.