Jeśli systemem plików będzie FAT Windows dobiera odpowiedni rozmiar klastra do rozmiaru woluminu. Na wielkość ma również wpływ typ systemu.

Typ systemów pliku:

	FAT 12	FAT 16	FAT 32
Rozmiar wpisu w tablicy FAT	12	16	32
Max Liczba klastrów w partycji	2^12=4096	2^16=65536	2^32=4294967296
Min. rozmiar klastra	512 KB	2 KB	4 KB
Max Rozmiar klastra	4 KB	32 KB	32 KB
Max Wielkość partycji	12 Mb	2 GB	2TB

Właściwe dobranie wielkości klastra ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ wydajność odczytu i zapisu zależy od trafnego określenia rozmiaru jednostki alokacji. Aby dokonać właściwego wyboru należy oszacować przewidywany rozmiar plików przechowywanych przez wolumin.

Bezpieczeństwo operacji

W kategorii niezawodności lepszym systemem plików jest ntfs. W chwili gdy program do testowania spójności dysku informuje, ze odnalazł zgubione klastry, a następnie seria plików ukazuje się uszkodzona, oznacza to brak dobrego zabezpieczenia systemu plików.

NTFS nie dopuszcza do takich błędów a usterki SA automatycznie naprawiane.
Przypadkowy reset komputera lub nagła przerwa w zasilaniu w czasie zapisywania w sys. FAT kończy się problemami. Ponieważ zapisanie pliku wprowadza zmiany w danych konfiguracyjnych systemu plików, gwałtowna przerwa oznacza niedokończenie modyfikacji. NTFS w celu zapewnienia niezawodności systemu plików stosuje mechanizm transakcyjny. Transakcja zamyka grupę zmian wprowadzonych do meta danych NTFS w nierozerwalna całość. Po awarii i ponownym uruchomieniu komputera przerwane operacje są wycofywane lub ponawiane. Informacje o działaniach dysku przechowuje jeden z plików meta danych NTFS. Na podstawie jego zawartości Windows ocenia czy spójność systemu plików została naruszona. Dodatkowa zaleta NTFS jest odporność na uszkodzenia kluczowych sektorów struktury systemu. Najbardziej istotne dane systemu plików o woluminie SA dublowane. Jeśli odczytanie jednego z sektorów meta danych zakończy się bledem, system może sięgnąć do jego kopii zapasowej przechowywanej w innym miejscu na dysku.

Dodatkowe funkcje NTFS:
Jedna z dodatkowych funkcji systemu NTFS jest szyfrowanie danych, które wykorzystywane jest w sytuacjach gdy z jednego komputera korzysta wiele osób. Kolejna przydatna funkcja jest nadawanie uprawnień do plików i folderów. Dzięki temu każdy może tworzyć niedostępne dla innych zasoby lub wyznaczać sposób dostępu do danych. Ze względu na możliwość szczegółowego przyznawania przywilejów odczytywanie, zapisywanie, usuwanie lub uruchamianie plików nadawanie uprawnień jest bardziej elastyczne niż szyfrowanie. W NTFS można śledzić sposób dostępu do wskazanych plików poprzez włączenie i skonfigurowanie inspekcji. Rezultat monitorowania będzie przekazywany do dziennika zabezpieczenia. Inspekcje można włączyć w module zasady zabezpieczeń lokalnych, która znajduje Się w folderze narzędzia administracyjne.
Kolejną funkcja w NTFS SA przedziały dyskowe, służące do zarządzania wolna przestrzenia woluminu. Pozwala nam sprawdzać ile miejsca zajmują dane poszczególnych użytkowników lub ograniczać dostępna dla nich przestrzeń dyskowa. Po przekroczeniu limitu przez dana osobę nie będzie mogła ona zapisywać nowych plików.

Lekcja

Temat: Struktura dysku. Dysk fizyczny i logiczny.

Max 4 partycje podstawowe lub 3 podstawowe i 1 rozszerzona. W rozszerzonej partycji możemy

• FIFO – (ang. first in, first out) żądania są przetwarzane sekwencyjnie wg kolejki. Pierwsze żądanie w kolejce jest obsługiwane jako pierwsze. Sprawiedliwa strategia nieprowadząca do zagłodzenia, ruchy głowicy losowe przy wielu procesach, mała wydajność.

• Priorytet – mniejsze zadania uzyskują wyższy priorytet i są wykonywane szybciej, dobry czas reakcji. Nie optymalizuje wykorzystania dysku, lecz wykonanie zadań.

• LIFO – (ang. last in, first out) ostatni na wejściu i pierwszy na wyjściu. Ryzyko zagłodzenia przy dużym obciążeniu, poprawia przepustowość i zmniejsza kolejki.

• SSTF – (ang. shortest service time first) najpierw obsługiwane jest żądanie, przy którym są najmniejsze ruchy głowicy; dobra wydajność, ryzyko zagłodzenia.

• SCAN – ramię „skanuje” dysk, realizując napotkane na swojej drodze żądania, a gdy dotrze do ostatniej ścieżki, wówczas zaczyna skanować dysk w drugą stronę.

• C-SCAN – skanowanie tylko w jednym kierunku. Po osiągnięciu końca ścieżki ramię wraca na przeciwny koniec dysku i zaczyna skanowanie w tym samym kierunku.

• N-step-SCAN – żądania są ustawiane w podkolejkach od długości N. Każda podkolejka jest przetwarzana zgodnie ze strategią SCAN. Dla dużego N zbliża się do SCAN, dla N=1 jest to FIFO.

• FSCAN – dwie podkolejki. Gdy skanowanie się rozpoczyna, żądania są umieszczone w pierwszej podkolejce. Żądania pojawiające się w czasie skanowania są ustawiane do drugiej podkolejki i przetwarzane po zakończeniu skanowania zadań z pierwszej podkolejki.

utworzyć 32 dyski logiczne.

NCQ (ang. Native Command Queuing) – sposób optymalizacji pracy dysku twardego polegający na zmianie kolejności zadań zapisu i odczytu podczas współpracy kontrolera i dysku, tak aby zadania były wykonywane przy minimalnej liczbie skoków głowic dysku. Pozwala to uzyskać większą wydajność podczas dużych obciążeń, zmniejszając przy okazji mechaniczne zużycie dysku.

Dysk twardy z NCQ nie używa tego trybu, jeśli kontroler sprzętowy lub sterownik kontrolera nie obsługują NCQ. Kontrolery sprzętowe SATA II standardowo obsługują NCQ. System operacyjny Microsoft Windows XP wymaga instalacji odpowiedniego sterownika obsługi NCQ, natomiast systemy Microsoft Windows Vista i późniejsze obsługują NCQ natywnie.