Głód – fałszywy obraz

Głód to stan organizmu ludzkiego lub zwierzęcego występujący wskutek braku pokarmu albo braku lub niedoboru pewnych składników pokarmowych (np. białek, tłuszczów, cukrów, witamin, soli mineralnych, a także wody oraz niedostateczna wartość kaloryczna pokarmu).
Niedożywienie to stan organizmu żywego będący skutkiem, zazwyczaj przedłużonego, niedoboru składników pokarmowych (najczęściej tłuszczów i węglowodanów) wynikającym bądź z niedoboru określonych składników w spożywanych pokarmach, bądź to z ich niewielkiej ilości. Skutkiem niedożywienia jest zazwyczaj utrata masy ciała i wychudzenie, rzadziej objawy niedoboru jakiegoś składnika, np. witamin w spożywanym pokarmie. Niedożywienie może być przyczyną znacznego osłabienia organizmu i depresji, apatii czy rozdrażnienia. Niedożywienie może doprowadzić do wielu chorób np.: niedobór białek powoduje kwashiorkor: poważną chorobę, która objawia się apatią, brakiem łaknienia, zmianami skórnymi, a u dzieci powoduje zahamowanie rozwoju fizycznego i umysłowego.

• brak witaminy A – wywołuje ślepotę,

• brak witaminy D – krzywicę,

• brak witaminy B – zanik mięśni, paraliż,

• brak witaminy C – wywołuje szkorbut,

• brak żelaza – wywołuje anemię,

• brak jodu (niska zawartość jodu w wodzie) – zakłócenia w funkcjonowaniu tarczycy,

Człowiek dziennie powinien przyjmować ok. 2000 - 3000 kcal dziennie. Kobieta 1500-2500, mężczyzna 2500-3200 kcal w zależności od dziennego wysiłku fizycznego i w jakim jest wieku. Człowiek dziennie powinien zjadać 5-6 posiłków, w niewielkich porcjach, w odstępie od siebie ok. 3h, człowiek powinien pić dużo wody aby pozbywać się toksyn z organizmu, przeciętnie człowiek powinien wypijać tyle wody ile wynosi 2% masy jego ciała.
Na świecie średnie dzienne spożycie kalorii na 1 mieszkańca wynosi 2718 kcal.
W Polsce średnie dzienne spożycie kalorii na 1 mieszkańca wynosi 3301 kcal.
W krajach o najlepszym wyżywieniu średnie dzienne spożycie kalorii na 1 mieszkańca wynosi powyżej 3600 kcal (np. Holandia, Grecja, Stany Zjednoczone, Dania), a w krajach o najsłabszym wyżywieniu średnie dzienne spożycie kalorii na 1 mieszkańca wynosi poniżej 2400 kcal.

W dzisiejszych czasach, słyszy się bardzo dużo informacji, że ludzie, a szczególnie dzieci głodują w krajach trzeciego świata. Długotrwały głód prowadzi do spowolnienia wzrostu i rozwoju dzieci, może pojawić się opuchlizna głodowa. Około 24 000 ludzi umiera każdego dnia z głodu lub z przyczyn z nim związanych. Obecnie w krajach rozwijających się 10% dzieci umiera przed ukończeniem piątego roku życia. Wartość ta zmniejszyła się w porównaniu z sytuacją pięćdziesiąt lat temu, gdy umierało aż 28% takich dzieci. Głód i wojny są przyczyną tylko 10% śmierci głodowych, mimo że właśnie o tych przyczynach słyszymy najczęściej. Większość śmierci głodowych spowodowana jest chronicznym niedożywieniem. Wiele rodzin po prostu nie jest w stanie dostatecznie się wyżywić, co z kolei spowodowane jest ich skrajnym ubóstwem. Obecnie 826 milionów ludzi na świecie cierpi z powodu głodu i niedożywienia, z czego 792 miliony w krajach rozwijających się oraz 34 miliony w krajach uprzemysłowionych. 2 miliardy ludzi (czyli 1/3 populacji) nie dysponuje dostateczną ilością pożywienia. Gdyby zebrać wszystkich głodujących na świecie, zaludniliby cały kontynent, a liczba jego mieszkańców byłaby większa od ludności Ameryki Północnej i Europy Zachodniej razem wziętych. Każdego roku przeszło 12 milionów dzieci umiera na choroby związane z niewłaściwym odżywianiem! Niedożywienie powoduje 55% z wszystkich zgonów dzieci na świecie. W latach 1990-tych ponad 100 milionów dzieci zmarło z chorób i głodu. Około 1,3 miliarda ludzi na świecie żyje za mniej niż 1 dolara dziennie, połowa ludności świata (ok. 3 miliardów) żyje za mniej niż dwa dolary dziennie. Produkt Krajowy Brutto 48 najbiedniejszych krajów świata, (czyli prawie 1 ludności świata) jest mniejszy niż łączny majątek trzech najbogatszych ludzi na świecie. Aby pokryć niezaspokojone potrzeby świata w zakresie higieny i żywności, wystarczy 13 miliardów dolarów - tyle, ile ludzie w USA i Unii Europejskiej wydają, co roku na perfumy. Jedna Europejka wydaje miesięcznie na same kosmetyki tyle, co afrykańska kobieta na utrzymanie całej swojej rodziny przez rok.

Jak widać na poniższym obrazku krajami najbardziej głodującymi są kraje położone w Afryce, czyli Demokratyczna Republika Konga (ok. 65% ludności), Angola (32%), Zambia (45%), Zimbabwe (42%), Mozambik (43%), Tanzania (41%), Etiopia (40%). Ogółem na świecie jest 850 mln ludzi głodnych i niedożywionych co stanowi 13% populacji.

Jednak obraz głodu jest w dużej części fałszywy. W XIX wieku jest moda na szczupłą, wręcz chudą sylwetkę. Wiele ludzi pragnie być bardzo szczupłym i stosuje wiele różnych diet aby osiągnąć wymarzoną wagę. Niestety najczęściej tej „modzie” ulegają nastolatkowie. Dziewczęta chcą być szczupłe, aby spodobać się chłopakom, zrobić karierę modelki i wpędzają się w różne choroby. Jedną z nich jest anoreksja. Młodzi ludzie głodzą się, nie jedzą żadnych posiłków, co powoduje wyniszczenie ich organizmu. Tacy ludzie nie funkcjonują normalnie, przestają się rozwijać , mózg staje się „leniwy” i nie przyswaja informacji. Anoreksja inaczej jest nazywana jadłowstrętem psychicznym, co podpowiada że ta choroba „rodzi się” w głowie człowieka. Chory patrząc w lustro ma zaburzony obraz, widzi siebie jako osobę bardzo otyłą. Drugą „metodą” na pozbycie się zbędnych kilogramów jest bulimia. Jest to znów zaburzenie odżywiania, które charakteryzuje się napadami objadania się a następnie chory wywołuje wymioty lub zażywa środki przeczyszczające. Ludzie głodują się na własne życzenie mając dostęp do zróżnicowanych produktów, że „głodówka” jest niepotrzebna.

Ludzie z krajów rozwiniętych mają duży wybór żywności, jednak często nie umieją tego uszanować. Kupują za dużo jedzenia i później je wyrzucają. Często ludzie z oburzeniem mówią „No to co ja mam z tym teraz zrobić? Włożyć do paczki i wysłać do Afryki?” Nie o to chodzi, każdy zna swoje zapotrzebowanie na żywność, trzeba zakupy robić racjonalnie. Nie kupować na zapas, bo jedzenie szybko się psuje i potem zostaje wyrzucone do kosza. To nie brak żywności, ale nieracjonalna gospodarka żywnością oraz nieekonomiczna dieta mięsna są głównymi powodami głodu i niedożywienia. Prawda jest taka, że w krajach, których mieszkańcy umierają z głodu, uprawia się zboża, które są następnie eksportowane i przerabiane na paszę dla zwierząt hodowlanych krajów zachodnich. Etiopia dotknięta klęską głodu w 1984, uprawiała w tym czasie zboża z przeznaczeniem dla europejskich zwierząt hodowlanych, podczas gdy jej ludność umierała z głodu.

Przyczynami głodu jest niska produkcja rolna w krajach rozwijających się, wysoki przyrost naturalny (wyższy niż wzrost produkcji rolnej), a także brak funduszy na zakup pożywienia. Można by było temu zapobiec gdyby dwa dni wydatki na cele wojskowe odłożyć na żywność dla ludności . Za cenę jednego pocisku rakietowego szkoła pełna głodnych dzieci mogłaby przez 5 lat wydawać codzienny obiad. Statystycznie suma pieniędzy wydana w ciągu tygodnia na zbrojenia jest równa kosztom wyżywienia głodujących ludzi na całym świecie przez okres jednego roku. Aby zapobiec głodowi można zwiększyć obszary rolne i plonów poprzez nawożenie, sztuczne nawadnianie, racjonalne robienie zapasów.
Aby zapobiec głodzeniu się na własne życzenie, w krajach rozwiniętych powinno promować się zdrowe odżywianie i wysiłek fizyczny, bo samo racjonalne odżywianie i trochę ruchu wystarczy aby zachować zgrabną sylwetkę i zdrowy organizm.