GŁÓD I

NIEDOŻYWIENIE

BANK ŚWIATOWY

BANK ŚWIATOWY

I

I

MIĘDZYNARODOWY

MIĘDZYNARODOWY

FUNDUSZ WALUTOWY

FUNDUSZ WALUTOWY

BANK ŚWIATOWY

Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju

(ang.: The International Bank for Reconstruction

and Development, IBRD), powszechnie znany jako

Bank Światowy rozpoczął działalność 25

czerwca 1946, jako efekt postanowień konferencji

w Bretton Woods z lipca 1944 roku (wtedy też

został założony). Główną przesłanką dla jego

stworzenia była przede wszystkim chęć odbudowy

zniszczonych II wojną światową krajów Europy i

Japonii. Istotnym celem statutowym było również

wsparcie dla rozwijających się krajów Azji, Ameryki

Łacińskiej i Afryki. Obecnie zrzesza on 186 krajów

członkowskich. Siedzibą Banku Światowego jest

Waszyngton.

Bank Światowy

nie jest bankiem

w ścisłym tego słowa znaczeniu.
Zapewnia długoterminowe pożyczki o

preferencyjnym oprocentowaniu dla

najbardziej potrzebujących krajów

członkowskich oraz przedsiębiorstw

publicznych, dotacje, pomoc techniczną –

obecnie wszystko do celów walki z

ubóstwem i finansowania rozwoju takich

dziedzin życia społecznego jak ochrona

zdrowia, edukacja, ochrona

środowiska czy też

rozbudowa

infrastruktury. W zamian za to wymaga

jednak pewnych działań politycznych,

takich jak walka z

korupcją, rozwój

demokracji, czy też najważniejszego –

rozwoju sektora prywatnego

MIEDZYNAROWOWY

FUNDUSZ WALUTOWY

MFW- niezależna międzynarodowa

organizacja w ramach ONZ, zajmująca się

kwestiami stabilizacji ekonomicznej na

świecie. Powołana w lipca 1944 roku, na

konferencji w

Bretton Woods,

New Hampshire

w USA. Działalność rozpoczęła dwa lata

później, pierwszych operacji finansowych

dokonała w marcu 1947. Dostarcza pomocy

finansowej zadłużonym krajom członkowskim,

które w zamian są zobowiązane do

dokonywania reform ekonomicznych i innych

działań stabilizujących. Obecnie zrzesza 186

państw.

FUNKCJE

• regulacyjną – polegającą na ustanawianiu norm i

wzorców działania w sferze międzynarodowych

stosunków finansowych

• kredytową – przez dostarczenie krajom członkowskim

dodatkowych źródeł finansowania w postaci różnych

kredytów;

• konsultacyjną – przez usługi konsultacyjne i współpracę

krajów członkowskich oraz jako forum wymiany

doświadczeń między krajami w radzeniu sobie z

problemami natury gospodarczej, m.in. plan

Balcerowicza był napisany przez ekspertów MFW

• kontrolną – polegającą na nadzorowaniu przez MFW

uzgodnionych programów dostosowawczych i weryfikacji

celów, na jakie przeznaczane są środki kredytowe .

Gospodarka światowa wytwarza obecnie ilości

jedzenia, które mogłyby być wystarczające dla

wszystkich mieszkańców naszej planety. Nawet sama

produkcja jęczmienia, pszenicy, kukurydzy, ryżu,

prosa i sorga, przy odpowiednim rozprowadzeniu jest

w stanie zapewnić ludziom wystarczającą ilość kalorii.

Poza zbożami ludzkość uprawia też wiele innych

gatunków roślin. Świadczy to o tym, że tak naprawdę

nie ma problemu niedoboru jedzenia, ale jego

nieodpowiedniego wykorzystywania. W państwach

najlepiej rozwiniętych wytwarza się zbyt dużo

żywności, gdy tym czasem w krajach najmniej

zamożnych występuje sytuacja odwrotna. Są wśród

nich takie, w których głód dałoby się znacząco

ograniczyć poprzez równomierną dystrybucję

jedzenia.

Według Banku Światowego, taki podział

żywności zlikwidowałby problem głodu w

Indiach. Pod koniec lat 80. XX wieku kilka

milionów Hindusów odczuwało głód, a w

tym samym czasie w magazynach

zgromadzonych było 16 mln ton zboża.

Indie są jednym z większych eksporterów

artykułów rolniczych na świecie, podczas

gdy prawie 300 mln. mieszkańców głoduje.

Pojawiają się słuszne opnie, że nawet gdyby

w słabo rozwiniętych państwach nie

brakowało żywności, to biedni i tak pewnie

nie mieliby wystarczającej ilości środków

finansowych by ją kupić. Z sytuacją

podobną do indyjskiej mamy do czynienia w

Kenii, Czadzie, Etiopii, Sudanie, Nigrze,

Somalii, Ugandzie, Mozambiku i Tanzanii. W

tych państwach wartość żywności

wywożonej także jest wyższa niż wartość

żywności przywożonej.

Państwo posiadające zbyt mało artykułów

rolnych nie ma środków finansowych, aby sprowadzić
towar z

zagranicy. Wsparcie państw rozwiniętych,

które starają się dostarczyć żywność po

wystąpieniu klęsk, w dłuższym okresie czasu może
doprowadzić do jeszcze większego zmniejszenia
produkcji rolnej na obszarze dotkniętym kryzysem.
Poczucie, że w trudnych chwilach napłynie pomoc z
zagranicy, może sprawiać, że władze poszkodowanych
krajów będą przesuwać konieczne reformy gospodarki.
Z tego powodu, jedynym skutecznym sposobem
pomocy jest przekazywanie potrzebującym regionom
technologii rolniczych, które pozwolą na zwiększenie
efektywności produkcji. Poza tym,
niezbędne jest wyszkolenie
rolników, tak aby poznali i
wykorzystywali nowe technologie
w swojej działalności.

Kolejnym sposobem zwiększania produkcji rolniczej

jest powiększanie istniejących i tworzenie nowych

gruntów ornych m.in. dzięki zagospodarowaniu

nieużytków pustynnych, osuszaniu bagien i mokradeł,

czy też tworzeniu infrastruktury zapobiegającej

wylewom rzek. Podkreślić należy, że tego typu

przedsięwzięcia często negatywnie wpływają na

środowisko naturalne. Grunty pod uprawę, które

uzyskuje się w podobny sposób nie wykazują niestety

ani odpowiedniej żyzności, ani wystarczającej

urodzajności, a po kilku latach substancje odżywcze

występujące w glebie wymywają tropikalne deszcze.

Aby poradzić sobie z problem głodu próbuje się

zwiększać wydajność już wykorzystywanych pól

uprawnych .

Plony upraw mogą wzrosnąć

dzięki użyciu naukowych metod

upraw roślin, korzystaniu z

nawozów, melioracji i najnowszych

maszyn rolniczych. Szczególnie

duże nadzieje wiązane są z

tworzeniem nowych odmian roślin

uprawnych, takich jak np.

zmodyfikowany genetycznie ryż

lub pszenica. Spopularyzowanie

upraw takich roślin nawet już teraz

przyczynia się w pewnym stopniu

do zwiększenia światowej

produkcji artykułów rolnych. Nie

bez powodu, wzrost produkcji,

który wynika ze stosowania

zmodyfikowanych roślin nazywany

jest

"zieloną rewolucją".

Zielona rewolucja

określenie programów rozwoju rolnictwa

prowadzonych w latach 60. XX w. Ich celem

było zlikwidowanie zjawiska głodu na Ziemi

poprzez zwiększenie produktywności

rolnictwa zwłaszcza ziemniaków cukrowych

(zwłaszcza w krajach tropikalnych i

subtropikalnych) dzięki zastosowaniu

wydajniejszych odmian roślin uprawnych i

rozwojowi agrotechniki.

Ważnym czynnikiem było wyhodowanie

nowych odmian pszenicy, ryżu (np. IR-8) i

kukurydzy, charakteryzujących się dużą

plennością i odpornością na choroby.

Mimo znacznej poprawy sytuacji

żywnościowej w wielu krajach m.in. Indiach,

Pakistanie, państwach Ameryki Południowej i

Afryki, zielona rewolucja miała również swoje

negatywne następstwa: ekologiczne –

niekorzystne przekształcenia środowiska

przyrodniczego w wyniku wprowadzania

monokultur rolnych, przeprowadzania

nieprzemyślanych melioracji czy

nadmiernego zużycia wody w celu

nawadniania, nadużywania nawozów

sztucznych i pestycydów.

JAK BŚ I MFW

POMAGA OBECNIE???

• W marcu 2006 roku Bank

Światowy i MFW
zakwalifikowały Kongo do
programu pomocy
najbardziej zadłużonym
krajom świata.

• W 2009 roku Bank Światowy zgodził się na

udzielenie Zimbabwe pomocy finansowej w

wysokości 22 milionów dolarów. Bank

zapowiada, że jest to pierwsza transza

pomocy. Pieniądze zostaną przekazane w

ciągu kilku najbliższych tygodni. Bank

Światowy oświadczył, że relatywnie mała

kwota, jaką przyznaje teraz, jest

„pierwszym krokiem" na drodze do

wspierania Zimbabwe w odbudowie, a

dalsza pomoc będzie zależała od sytuacji w

tym kraju i od tego, jak te pierwsze

pieniądze zostaną wykorzystane.

• Afryka subsaharyjska otrzyma w 2009 roku od

Międzynarodowego Funduszu Walutowego

(MFW) ok. 10 mld dolarów w specjalnych

prawach ciągnienia w celu wsparcia gospodarki

w dobie światowego kryzysu finansowego.

• Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW)

znacznie zwiększy pomoc finansową dla

najbiedniejszych państw, aby pomóc im w

walce ze światowym kryzysem. Organizacja

wprowadzi ponadto dla tych państw możliwość

zawieszenia, do 2011 roku, płatności odsetek

od pozostałych do spłaty pożyczek.

• MFW zadecydował o przeznaczeniu do 2014 roku 17

miliardów dolarów na pożyczki dla najbiedniejszych

krajów. Prawie połowę tej kwoty (8 mld) otrzymają

one w ciągu najbliższych dwóch lat. To

bezprecedensowe zwiększenie pomocy dla krajów

w Afryce Subsaharyjskiej i na całym świecie. Jest to

odpowiedz na światowy kryzys gospodarczy, który

tak mocno dotknął kraje o najniższych dochodach.

• Bank światowy i MFW ciągle zastanawiają się jak

powstrzymać ciągły wzrost żywności. W biednych

krajach Trzeciego Świata ludzie wydają 75 proc.

swoich zarobków na artykuły żywnościowe, co

oznacza, że wzrost ich cen jest dla nich szczególnie

bolesny.

• W pierwszych dniach sierpnia Bank Światowy

zatwierdził wypłatę 5 mln dolarów preferencyjnej

pożyczki przeznaczonej na modernizację systemu

irygacyjnego.

Jest to część Projektu Rozwoju Irygacji dla Armenii,

którego wartość wynosi 100 milionów dolarów.

Program pomocowy rozpoczął się w 1994 r. i ma na

celu wydźwignięcie armeńskiego rolnictwa z

kryzysu, w jaki znalazło się po upadku ZSRR i latach

wojny w Karabachu. Pożyczka Banku Światowego

ma zapewnić wodę dla około 10 000 hektarów,

które przestały być uprawiane kilkanaście lat temu.

Pomoc Banku Światowego i Stanów Zjednoczonych

ma zwiększyć docelowo o 40% obecną

powierzchnię nawadnianych gruntów ornych.

DZIĘKUJEMY