Zintegrowana, funkcjonalna struktura. Nowoczesność to pełna integracja w ramach struktury macierzowej wyodrębnionych dzisiaj takich funkcji jak marketing, badania itp.
Płaska, scentralizowana struktura – zmniejszenie wertykalnej hierarchii i delegowanie uprawnień na niższe szczeble umożliwi zwiększenie zainteresowania zespołów niższego szczebla i obniżenie kosztów administracyjnych.
Globalna organizacja,
Sieciowa struktura aliansów,
Organizacja bazująca na informacji technologicznej,
Organizacja nastawiona na wszystkich partnerów – kierownictwo przedsiębiorstwa powinno obdarzyć specjalną uwagą nie tylko swoich akcjonariuszy, ale także interesy innych partnerów, między innymi z grupy non profit,
Elastyczna, adaptacyjna, podatna na zmiany organizacja – Przedsiębiorstwo XXI w musi być podatne na szybkie zmiany w dostosowywaniu się do rynku i otoczenia.
Organizacja nastawiona na klienta. Satysfakcja klienta będzie w dalszym ciągu głównym hasłem marketingu. Realizacja żądań klienta będzie zadaniem sprawnej firmy.
Organizacja nastawiona na szybkość działania – koncepcja high Speer management – szybkie wprowadzenie nowych produktów. Wiek produktu staje się coraz krótszy. Chodzi o to by czas od koncepcji nowości do jego wdrożenia był jak najkrótszy.
Innowacja przedsiębiorcza organizacja.
Proces zarządzania przedsiębiorstwem
Zarządzanie przedsiębiorstwem jest twórczym procesem formułowania i osiągania jego celów poprzez wykorzystywanie zasobów ….
Styl kierowania – całokształt względnie trwałych i celowych sposobów oddziaływania kierownika na podwładnych, pracowników w celu skłonienia ich do wykonywania zadań organizacyjnych.
Styl zarządzania – preferowany przez organ zarządzający zespół względnie trwałych technik (metod) zarządzania utrwalonych w systemie przedsiębiorstwa, które zapewniają koordynowanie działania jego społecznych i technicznych podsystemów w zakresie osiągania strategicznych celów.
Skuteczność kierownika:
Kultura organizacyjna i zasady postępowania,
Oczekiwania zwierzchników,
Oczekiwania kolegów,
Oczekiwania pracowników
Realizm konkurencji i działań organizacyjnych:
Osobowościowe style kierowania:
Style wynikające z indywidualnych cech kierowników,
Style wynikające z psychologicznymi typami przełożonych,
Style zdominowane filozofią kierowania,
Kobiecy a męski styl kierowania,
Sytuacyjne style kierowania:
Style o zróżnicowanym zakresie integracji kierowników w pracę podwładnych,
style wyodrębnione na podstawie sposobu wywierania wpływu na podwładnych przez kierowników,
style o zróżnicowanym zakresie partycypacji podwładnych w podejmowaniu decyzji kierowniczych,
style nowoczesne i elastyczne,
pragmatyczne style kierowania:
autokratyczny,
realistyczny,
demokratyczny,
delegacyjny,
partycypacyjny,
nieingerujący,
Osobowościowo – sytuacyjne style kierowania <??brak >
Douglas Mc Gregor:
Teoria X
Teoria Y
Istnieje jeszcze teoria Z
Teoria X, Y - dwa przeciwstawne modele pracownika, przyjmowane często nieświadomie i będące oparciem dla oddziaływań kierowniczych oraz postawą przeświadczenia przełożonego, że jego zachowanie wywoła konkretną dającą się przewidzieć reakcją podwładnego.
Teoria X: menedżerowie zakładają, że naturą człowieka jest lenistwo, brak chęci do pracy, potrzeba nadzoru (unikanie pracy, trzeba zmuszać do pracy, straszyć pracownika), przeciętny człowiek jednie częściowo wykorzystuje swoje predyspozycje.
Teoria Y: człowiek dąży do doskonałego wykonywania swojej pracy, wysiłek fizyczny jest naturalną potrzebą człowieka, praca może dawać zadowolenie, odpowiedzialność i samokontrola człowieka lepsza od kontroli i nadzoru, w ludziach tkwi większa kreatywność niż może się wydawać,
Zasady kierowania:
Teoria X: instruowanie, kontrola: dzięki autorytetowi. Nie występuje coś takiego jak niewykorzystane zdolności. Liczy się tylko wykonywanie zadań.
Teoria Y: Integracja, stworzenie takich warunków by pracownicy mogli wykonywać swoje własne cele, wspieranie współpracy, tworzenie warunków do rozwoju satysfakcji pracowników.
Teoria X: rozdzielenie pracy fizycznej: kierownik myśli, jego ludzie pracują, kierownik nadzoruje, karze, pracownik jedynie wykonuje.
Teoria Y: kierownik dostaje tyle swobody ile może, pracownicy są kreatywni, pracownicy uczestniczą w podejmowaniu decyzji.
Styl X zakłada, że pracownicy mają wrodzoną niechęć do pracy i powinni być kontrolowani.
Charakterystyka stylu X
Celem przywódcy jest stosowanie różnych, głównie materialnych sankcji. Ważnym elementem w strukturze organizacyjnej z kierownictwem typu X jest akcentowanie roli dyscypliny pracy i kontroli pracowników na różnych etapach wykonywania zadania.
Styl ten w ujęciu praktycznym oznacza:
-system nakazów, zakazów, rozkazywanie,
-zaciśnięcie formalnych stosunków organizacyjnych,
-uściślenie podziału zadań,
-uszczegółowienie i rozbudowa informacji,
-silna rozbudowa aparatu kontroli.
W efekcie takiego postępowania przełożonego pracownicy nie będą twórczy i pomysłowi .
Charakterystyka stylu Y
Stosując styl kierowania typu Y przywódca zakłada, że praca jest dla człowieka równie naturalną potrzebą jak odpoczynek lub rozrywka.W związku z tym nie trzeba nakłaniać podwładnego do efektywnej pracy. Człowiek sam z siebie jest w stanie podejmować się wykonania trudnych i odpowiedzialnych zadań.
Kierownik, stosujący omawianą technikę zarządzania, pozostawia podwładnym dużą swobodę. Teoria Y zakłada, że ludzie mają olbrzymi potencjał intelektualny i jeśli oddani są celom przedsiębiorstwa, pracują skutecznie niezależnie od kontroli. Rola przełożonego polega na wytyczaniu grupie odpowiednio ambitnych celów, udzielanie w trakcie pracy potrzebnych rad i wskazówek oraz kontrolowaniu osiągniętych wyników. Wykorzystywane przez przywódcę środki motywacyjne stosującego styl kierowania typu Y nie ograniczają się jedynie do wartości materialnych, ale są dostosowane do indywidualnych potrzeb i cech osobowości podwładnych.
D. McGregor w omówionej klasyfikacji zdecydowanie opowiada się za stylem typu Y.
TEORIA Z: Nikt nie jest do końca uwikłany – ani w teorię X Anie teorię Y.
Osobowość człowieka jest dynamiczna – nie statyczna, jak w teoriach X, Y.
Osobowość człowieka dostosowuje się do sytuacji.
Teoria Z – teoria integracji adaptacyjnej, której istota polega na utożsamieniu celów indywidualnych pracowników z zadaniami organizacji, co wystarczająco motywuje jej członka i nie jest potrzebna nieustająca, a nawet doraźna akcja pobudzająca ze strony kierownika.