1. Jak można odpisać różnicę pomiędzy kontrolą tyczenia a kontrolą kszta. tyczonego obiektu?

Kontrola tyczenia jest wewnętrzną sprawą geodety, która nie interesuje wykonawcy obiektu. Określa ona poprawność postępowania geodezyjnego i nie musi wcale dotyczyć elementów realizowanej konstrukcji. Kontrola kształtu tyczonego obiektu za to, jak najbardziej dotyczy wszelkich elementów realizowanej konstrukcji, gdyż jest to ocena zgodności kształtu zrealizowanego z projektowanym oraz opisuje zrealizowany kształt obiektu.

2. Jakie podstawowe informacje zawiera projekt lokalizacji osi trasy drogowej?

Projekt trasy drogowej zakłada ustalone pozycje charakterystycznych punktów określających początek i koniec opracowania, punktów wierzchołkowych, a także punktów związanych z odcinkami krzywych, (początek i koniec krzywych przejściowych, początek i koniec łuku kołowego), punkty związane z kilometrażem trasy drogowej (punkty kilometrowe i hektometrowe) oraz punkty charakterystyczne, w których projekt zakłada typowe przekroje poprzeczne projektowanej drogi. Wszystkie wymienione punkty powinny zostać oznaczone w terenie wskaźnikami w trakcie wykonywania pomiarów realizacyjnych czyli operacji tyczenia. Podstawą operacji tyczenia trasy są dane geodezyjne wyznaczone w oparciu o wymiary projektowe.

3. Jak wytyczyć punkty pośrednie trasy w przypadku braku bezp. widoczn.pomiędzy pkt. g.?

Tyczenie prostych odcinków tras wymaga często założenia w tym celu w terenie osnów

geodezyjnych w postaci ciągów poligonowych, sieci triangulacyjnej lub innych prostszych

konstrukcji geodezyjnych. Osnowy realizacyjną zakłada sie zarówno przy tyczeniu długich jak i

krótkich odcinków tras, w trudnych warunkach terenowych, gdy brak jest wzajemnej widoczność miedzy początkowym i końcowym punktem danego odcinka trasy.

8. Projektowana długość przęsła mostu wynosi L=124,500 +0.030/-0.010 m. Po wytyczeniu punktów osiowych wykonano pomiar kontrolny odległości między nimi z błędem średnim m=6mm uzyskując wynik pomiaru l=124.500m. Czy wynik kontroli jest pozytywny?

$L^{'} = \frac{\left( L + dR_{d} \right) + (L + dR_{g})}{2}$ $dR^{'} = \frac{T_{w}}{2}$ dl = (l−L^′) ≤ dR^′ − rm_i

9. Czemu ma służyć geodezyjne wytyczenia obiektów budowlanych?

§ 10. 1. Geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych w terenie służy przestrzennemu usytuowaniu tych obiektów zgodnie z projektem budowlanym, a w szczegól. zachowaniu przewidzianego w projekcie położenia wyznaczanych obiektów wzg. obiektów istniejących i wznoszonych oraz wzg. gr. nieru..

2. Wytyczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie podlegają w szczególności:

1) główne osie obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych, 

 2)  charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,   3)  stałe punkty wysokościowe - repery.

11. Na czym polega zadanie - wpasowanie osi konstrukcyjnych w zrealizowany stan zerowy?

Zadanie to polega na wyznaczaniu odpowiednich parametrów transformacji ( przesunięcie i skręt )

które pozwolą na określenie najbardziej dogodnego położenia projektowanego układu osi

konstrukcyjnych. Następnie sprawdza się czy różnica położenia punktów osiowych zrealizowanych i

po wpasowaniu mieści się w tolerancji położenia punktów osiowych. Wykonuje się to w celu sprawdzenia poprawności wykonania zrealizowanego fundamentu.

13. Opisać kolejne etapy zakładania wewnętrznej osnowy b-m aż do n-tej kondygnacji.

Osnowę, na kolejne kondygnacje, (przy użyciu pionownika) przenosimy następująco:

- na punktach osn. (oznaczmy je P1 i P2) na poz. zerowym centrujemy pionownik (lub wykorzy. tarczę odczytową z podziałką, w celu wyznaczenia mimo śr. osi pionowej pionownika)

- na n-tej Kondg., przy otworze w stropie, umieszczamy tarczę odczytową(osie tarcz odczytowych powinny być jednakowo zorientowane), tak by jej fragment był widoczny w lunecie pionownika

- na tarczy odczytowej na kondygnacji n-tej ustawiamy tachimetr, który jest scentrowany na środek tarczy, lub mimośrodowo względem jej środka.

- na podstawie odczytów z tarcz, określamy mimośród stanowiska tachimetru na n-tej kondygnacji względem punktu na kondygnacji zerowej

- z punktów osnowy (oznaczmy je P1n i P2n) na n-tej kondygnacji, wykonujemy tyczenie (np. wskaźników osiowych), uwzględniając mimośrodowość stanowiska tachimetru względem punktu osnowy na poziomie zerowym

14. Na czym polega wyznaczanie wskaźników konstrukcyjnych metodą stałej prostej.

Punkty osiowe wpasowane w stan zerowy (zrealizowany fundament)(1, 2, 3 i 4) mogą być

zastabilizowane na bocznych ścianach fundamentu (punkty 1x, 1y, 2x … 4x, 4y). W zasadzie nie

będą tam narażone na zniszczenie i stosunkowo łatwo odtworzyć na ich podstawie wskaźniki osiowe na kondygnacjach powtarzalnych. Po ustawieniu tachimetru w dogodnym miejscu, tak aby była dobra widoczność na łatę przykładaną do punktów osiowych a następnie na łatę układaną na poziomie kondygnacji powtarzalnej. Odległość s musi byś tak dobrana aby dało się w lunecie wygodnie obserwować łatę układaną na powtarzalnej kondygnacji. Zasada ustawienia osi celowej tachimetru w taki sposób aby była równoległa do tyczonej osi konstrukcyjnej wyjaśniono na rysunku. W ten sposób w najlepszym wypadku z jednego stanowiska tachimetru możemy wyznaczyć wskaźniki tylko dla jednej osi i to leżących wzdłuż zewnętrznych krawędzi obiektu. Taka technologia nosi nazwę „tyczenie od stałej prostej” i niektórych przypadkach praktycznych jest wygodna w stosowaniu szczególnie dla stosunkowo niewysokich obiektów zlokalizowanych w takim otoczeniu, że mogą być kłopoty ze znalezieniem odpowiedniej lokalizacji punktów zewnętrznej osnowy budowlano- montażowej.

15. Krótko opisać najbardziej typowe spo przenoszenia osn. wysok. na kolejne kondygnacje.

- Niwelacja geometryczna - Repery i stanowiska niwelatora należy rozmieszczać w taki sposób, aby

pokonanie dużej różnicy wysokości między reperem wyjściowym poza obiektem a najwyżej

położonym reperem na konstrukcji mogło być dokonane przy minimalnej liczbie stanowisk

(dokładność). Jednocześnie poziome rozmieszczenie reperów i stanowisk powinno w miarę możności

zapewniać uzyskanie jednakowych długości celowych na każdy stanowisku. Na ogół rozmieszczenie

reperów na konstrukcji podyktowane jest rozmieszczeniem otworów w stropach dla instalacji. W przypadku ich braku, korzysta się często z prześwitów między biedami klatek schodowych. Stanowiska niwelatora wybiera się często na spocznikach klatek schodowych i w korytarzach w pobliżu klatek schodowych, tak, aby można było łatwo powiązać „ciąg pionowy”, przechodzący przez kolejne kondygnacje, z „ciągami poziomymi” obejmującymi repery posadowione na poszczególnych kondygnacjach konstrukcji.

W przypadku znacznych wysokości poszczególnych kondygnacji, można stosować do pomiaru pionowo zawieszoną taśmę. W przypadku niewielkich wymagań dokładnościowych, różnice wysokości można wyznaczyć bezpośrednio za pomocą ekierek przykładanych do taśmy. Dla pomiarów bardziej precyzyjnych, stosuje się taśmę, wyposażoną w nakładki (łatki). Na reperach ustawiamy łatę pomiarową, w celu określenia wysokości horyzontu nad punktem mierzonym. Odczyty wykonujemy z łatek, których zera znajdują się w miejscach otworków w taśmie.

- Niwelacja trygonometryczna - Metoda łatwa do wykonania zważywszy na teodolity z wbudowanymi dalmierzami. Na dokładność tej metody ma wpływ refrakcji atmosferycznej – szczególnie znaczący przy pomiarach nad wodą lub w pobliżu nagrzanych (lub ochłodzonych) powierzchni, jak również błąd długości poziomej przy dużych kątach pionowych. W związku z czym, kąty pionowe do mierzonych reperów, a także odległości do nich, nie powinny być zbyt duże.

-pionownik

4. Jak obliczyć długość cięciwy dla łuku o promieniu R i długości L?(zadanie przykładowe)

$\alpha = \frac{L}{2R}$

sin$\alpha = \frac{c}{2R}$

c = 2Rsinα

5. W styczne o kącie zwrotu α ma być wpisany łuk koszowy o promieniach R₁ i R₂ w taki sposób aby długość stycznej dla pierwszego łuku wynosiła t₁. Jaka jest długość drugiej stycznej?

t₂ = ? $tg(\frac{\alpha_{1}}{2}) = \frac{t_{1}}{R_{1}}$

$tg = \frac{\alpha_{2}}{2} = \frac{t_{2}}{R_{2}}$ $\alpha_{1} = 2arctg(\frac{t_{1}}{R_{1}})$

$t_{2} = R_{2}\text{tg}\frac{\alpha_{2}}{2}$ $\alpha_{2} = \alpha - 2arctg(\frac{t_{1}}{R_{1}})$

α₂ + α₁ = α ${t_{2} = R}_{2}tg = (\frac{\alpha - 2arctg(\frac{t_{1}}{R_{1}})}{2})$

α₂ = α − α₁

6. W jakim celu projektuje się krzywe przejściowe na trasach drogowych?

Wg rozporządzenia MT „Dwa odcinki drogi które mają stałe i o różnej wartości krzywizny w planie powinny być połączone krzywą przejściową. Krzywa ta powinna być wykonana tak, aby przyrost przyspieszenia dośrodkowego działającego na samochód poruszający się z prędkością projektowaną nie był większy niż 0,9.

7. Projektowany spadek podłużny niwelety na odcinku W1, W2 wynosi +2% a na odcinku W2, W3 -0,7%. W punkcie W2 należy zaprojektować łuk wklęsły czy wypukły? Jak policzyć kąt zwrotu stycznych?

$\alpha = arctg\left( \frac{0,02x}{x} \right) + arctg(\frac{0,007y}{y})$

α = arctg(0,02) + arctg(0, 007)

10. W celu kontroli poprawności wytyczenia układu punktów osiowych w kształcie prostokąta pomierzono boki i przekątne. Jak ocenić czy wyniki pomiaru kontrolnego potwierdzają poprawność tyczenia?

- Ocena poprawności wytyczonego układu geometrycznego osi konstrukcyjnych w kształcie prostokąta lub kwadratu często wykonujemy mierząc kontrolnie przekątne wytyczonych figur. Poprawności kształtu na podstawie wyników pomiaru przekątnych można ocenić na podstawie różnic pomiędzy przekątną projektowaną a przekątną pomierzoną (dp1= pproj –p1 ; dp2 = pproj- p2) a także na podstawie różnicy pomiędzy przekątnymi pomierzonymi (Δp = p1 – p2). Na podstawie tolerancji wymiarów Ta i Tb można oszacować pole tolerancji wymiaru przekątnej Tp i na tej podstawie ocenić wyniki pomiaru przekątnych.

$d_{p1} < \frac{T_{p}}{2} - r{\bullet m}_{p}$ $d_{p2} < \frac{T_{p}}{2} - r{\bullet m}_{p}$

spełnienie tych warunków w zasadzie będzie potwierdzeniem poprawności wymiarów ocenionym już w poprzednim kroku. Niespełnienie warunku może świadczyć o błędach grubych w pomiarach kontrolnych.

$D_{p} < \frac{T_{p}}{2} - 2r{\bullet m}_{p}$

Spełnienie tego warunku świadczy o tym, że wytyczony kształt jest w wystarczającym stopniu (zgodnym z projektem) prostokątem.

12. Jakie warunki geometryczne powinno spełniać korzystne wcięcie wstecz kątowe, liniowe i „mieszane”?

Najlepsze teoretycznie wcięcie wstecz ->

Nie wyznaczalne jak wszystkie punkty

leża na okręgu.