Puchar spełnienia Siedząc raz w cichym pokoju, Spostrzegłam, że ktoś cicho , uchylił do mnie drzwi, A w ich niewielkiej szparze, Ujrzałam – me nadchodzą – dni. .. Więc zapytałam grzecznie: „ – Co przynosicie mi?” A one odparły serdecznie: „ – To co cała przeszłość, tak poskąpiła ci. A więc, kwiaty uśmiechu naręcze, Kosze pełne radości, I marzeń spełnionych tęcze. Słowem – szafiry nieba – bez ani jednego cienia, Czyli puchar złoty – z rąk słońca, Puchar wielkiego spełnienia...” I. Iwańska Warszawa 2015-05-01