projekt PPOiJ (2)

Politechnika Gdańska

Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa

Podstawy Projektowania okrętów i Jachtów

Projekt drobnicowca uniwersalnego

Krzysztof Pańczyniak

OCE, Grupa 6

Rok akademicki 2011/12

Zadanie Nr3

Prowadzący :

mgr inż. Nowodziński Wojciech

  1. Przyjęte oznaczenia i konwencje

Nazwa parametru Symbol Jednostka miary
Oznaczenie parametrów statku projektowanego X -
Oznaczenie parametrów statku wzorcowego Xo, Xº\ -
Przyrosty wartości ∆X=X-Xo -
Nośność Pn [t]
Wyporność D [t]
Masa M [t]
Objętość , Pojemność V [m3]
Objętość podwodzia   [m3]
Prędkość v [kn]
Zasięg pływania Z [Mm]
Liczba całkowita(liczność zbioru) n -
Długość L [m]
Długość pomiędzy pionami Lpp [m]
Zanurzenie konstrukcyjne kadłuba B [m]
Wysokość boczna kadłuba T [m]
Maksymalna wysokośc statku H [m]
Współczynnik pełnotliwości kadłuba Ta -
Moc silnika głównego Cb [kW]
Współczynnik admiralicji Ne -
Współczynnik pełnotliwości owręża Ca -
Odcięta środka wyporu Cm [m]
Współczynnik wykośystania wyporności xv -
Gęstość Nd [t/m3]
Współczynnik skali ρ [kg/osoba*doba]
Czas t [h,doba]
Jednostowe zużycie paliwa, wody, prowiantu g -
Odstęp wręgowy a [m]
Współczynnik pełnotliwości wodnicy Cw -
  1. Załorzenia projektowe

    1. Zbiór głównych założeń projektowych.

Nazwa parametru Oznaczenie i jednostka Wartość parametru
Typ funkcjonalny statku - Drobnicowiec Uniwersalny
Nośność Pn[t] 4500
Objętość ładowni na bele Vłb[m3] 8500
Prędkośc kontraktowa v[kn] 15,75
Zasięg pływania Z[Mm] 4103
Liczba koi stałych (członków załogi i pasażerów) nz[osoba] 28
  1. Zbiór uzupełniających założeń projektowych.

Nazwa Parametru Oznaczenie i jednostka Wartość parametru
Typ architektoniczny statku - Nadbudówka na rufie
Typ napędu - Silnik tłokowy wolnoobrotowy
Liczba pędników - 1
Urządzenia Przeładunkowe -  
Wyposarzenie dodatkowe - -
Dopuszczalne zanurzenie T[m]  
Dopuszczalna szerokość B[m]  
Dopuszczalna długość L[m]  
Dopuszczalna wysokość statku Ta[m]  
Bandera Polska
Nadzór instytucji klasyfikacyjnej PRS
Uwzględniane przepisy i konwencje międzynarodowe  
  1. Dobór statku wzorcowego

    1. Metryka Podobieństwa

Statkiem wzorcowym może być statek już zbudowany, spełniający warunki:


$$\left\| p - p \right\| = min\left\lbrack \frac{\left| PniPn \right|}{\text{Pn}} + \frac{\left| v - v \right|}{v} \right\rbrack$$

Wyznaczonej na zbiorze statków wzorcowych zawartych w bazie danych:

Parametr Jednostka 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Nośność t 1673 3199 4633 5394 6194 7351 8519 9655 10530

Pojemność ładowni

na bele

m3 2902 6143 7375 9385 8331 10730 13620 16850 18070

Prędkość

kontraktowa

kn,

w

14,00 14,60 15,10 15,50 16,00 15,60 17,00 15,00 16,50

Obliczenia:

Weryfikacja statku wzorcowego
||P-Po||=(|Pn-Pno|/Pn) + (|v-vo|/v)
1
2
3
4
5
6
7
8
9

Na podstawie obliczonych danych jako statek wzorcowy wybrany został statek nr 3.

Komentarz:

Wybrany statek charakteryzuję się nieco niższa prędkością od statku projektowanego (ok. 0,5kn), ale większą o 133 tony nośnością , co oznacza, że statek zaprojektowany w oparciu o dane statku wzorcowego nr3 może być wolniejszy i cięższy w stosunku do założeń projektowych, aby tego uniknąć należy na bieżąco kontrolować bilans mas statku projektowanego.

  1. Parametry wybranego statku wzorcowego zawiera tabela.

Statek wzorcowy nr.3 Symbol Jednostka
Nośność PN [ t ] 4633 Pn
Pojemność ładowni na bele VŁb [ m3 ] 7375 Vłb
Prędkość kontraktowa ν [ kn ] 15,10 ν
Długość między pionami LPP [ m ] 104,7 Lpp
Szerokość B [ m ] 15,50 B
Zanurzenie T [ m ] 6,33 T
Wysokość H [ m ] 9,50 H
Współczynnik pełnotliwości Cb / δ [ - ] 0,686 Cb
Moc napędu głównego Ne [ kW ] 3386 Ne
Masa kadłuba Mk [ t ] 1273 Mk
Masa nadbudówki Mn [ t ] 162 Mn
Masa wyposażenia Mw [ t ] 769 Mw
Masa maszynowni Mm [ t ] 386 Mm
Objętość maszynowni Vm [ m3 ] 1560 Vm
Objętość skrajników Vs [ m3 ] 238 Vs
Objętość dna podwójnego Vdp [ m3 ] 1031 Vdp
Objętość podpokładowa Vc [ m3 ] 11090 Vc
Długość maszynowni 12,6 Lm
  1. Weryfikacja statku wzorcowego.

Wiarygodność danych opisujących statek wzorcowy wymaga weryfikacji (i ewentualnie korekty). Szczególnie dane pochodzące zewnętrznych źródeł nie powinny być wykorzystywane bez sprawdzenia ich rzetelności.

Weryfikacja bilansu wyporności mas statku.

Weryfikacja bilansu wyporności i mas statku
D°=ΣMi|o , Dº=ρ*δ*L*B*T , ΣMi|º=Pn+Mk+Mn+Mw+Mm
ΣMi|°
Bilans błędu
Bezwzględny ΔMo=Do-ΣMi|o , Względny ε=|Δmo/Do|
ΔMº=
ε=
Weryfikacja nośności statku wzorcowego
Pn=Pn°+Δmº
Pn=

Weryfikacja bilansu teoretycznej objętości podpokładowej (zadaną objętość ładowni dla beli nalerzy przeliczyć na objętość teoretyczną)- polega na sprawdzeniu czy zachodzi relacja:


$$V_{c}^{} = \sum_{}^{}V_{c}|$$

Weryfikacja bliansu objętościowego
Vco=ΣVi|o , Vłt=1,03*Vłz=1,03*1,08*Vłb , ΣVi|o=Vłt+Vm+Vs+Vdp
Vłt
ΣVi|o
Bilans błędu
3) Bezwzględny Δvo=ΣVi|o-Vco , 4) Względny ε=|Δvo/ΣVi|o|
Δvo=
ε=
Weryfikacja objętości
Vc=Vco+ΔVo
Vc=

Komentarz:

Dane statku wzorcowego są wiarygodne, błąd bezwzględny wynosi 0,5% i jest akceptowalny w dalszych obliczeniach. Dane nadają się do dalszych obliczeń.

  1. Projektowanie parametryczne.

Wstępne oszacowanie głównych parametrów statku.

  1. Wyznaczanie wyporności statku projektowego.

a) określenie wyporności na podstawie współczynnika wykorzystania wyporności: 1) ηD=ηDº=Pn°/D° , 2) D=Pn/ηD
1)ηD=
2)D=
b)określenie wyporności na podstawie metody normanda:
D=Dº+ΔD+Mrez , Mrez=C4*D=C4*(D°+ΔD)
ΔD=N*(3*Mm°*(Δv/vº)+ΔPn) , N=1/(1-C1-C2-(2/3)*C3)
C1=(Mkº+Mn°)/Dº , C2=Mwº/D° , C3=Mmº/D° , C4=0,01
C1=
C2=
C3=
C4=
N=
Δv=
ΔPn=
ΔD=
Mrez=
D=

Do dalszych obliczeń przyjmujemy wartość obliczoną metodą Normanda, jako bardziej precyzyjną, uwzględniającą różnicę nośności i prędkości statku projektowanego względem statku wzorcowego.

c) Ocena wiarygodności wyników uzyskanych metodą Normanda

(błędów linearyzacji) – bilans mas

Mk+Mn=(Mkº+Mn°)+C1*ΔD , Mw=Mw°+C2*ΔD

Mm=Mmo+(2/3)*C3*ΔD+3*(Mmº/v°)*Δv ,

ΣMi=Pn+Mk+Mn+Mw+Mm+Mrez

Mk+Mn
Mw
Mm
ΣMi
Bilans błędu
Bezwględny ΔM=D-ΣMi , Względny ε=|ΔM/D|
ΔM
ε

Komentarz:

Bilans błędu wynosi 0.

  1. Długość statku (miedzy pionami).

Wyznaczenie długości statku wg Posdunina
1) Lpp=C*(v/(v+2^2)*γ^(1/3) , 2) C=C°=Lpp°/(vº/((vº+2))^2*γ°^(1/3))
Lpp=
C=

Gdzie:

v- prędkość kontraktowa

γ- objętość podwodzia

C- stała

Wyznaczenie długości statku wg Nogida
3) Lpp=C*v^(1/3)*D^(1/3) , 4) C=Co=Lppº/(v°^(1/3)*D^(1/3))
Lpp=
C=

Gdzie:

v-prędkość statku

D-wyporność statku

Długość statku projektowego przyjętą do dalszych obliczeń stanowi średnia arytmetyczna wartości otrzymanych na podstawie obu powyższych metod:

Lpp=(Lpp(Posudina)+Lpp(Nogida))/2
Lpp=

Komentarz:

Lpp w metodzie Posduina zależy w dużej mierze od prędkości statku projektowanego i wzorcowego. W tym przypadku wartości te różnią się o 0,65 [kn] , przez co wartość końcowa Lpp jest o 0,9 m większa od wartości statku wzorcowego.

Lpp w metodzie Nogida zależy od prędkości i wyporności statków, w tym przypadku D<Dº i v>v° przez co gdy obie te wartości występują pod pierwiastkiem 3 stopnia wartość Lpp statku wzorcowego jest o 1,2 m mniejsza od Lpp statku projektowanego.

Podobieństwo wyników dowodzi właściwego wyboru statku wzorcowego.

  1. Szerokość statku.

Według wzoru Bujnickiego
Bbuj=0.5*Lpp^(3/4)
Bbuj
Wg wzoru Hansena
Bhan=0,11*Lpp+4,8
Bhan
Wyznaczenie szerokości statku
B=(Bbuj+Bhan)/2
B

Komentarz:

Szerokość jest o 0,95m dłuższe niż u statku wzorcowego, wynika to z dłuższego Lpp statku projektowanego, które wykorzystywane jest w obu tych wzorów. Na szerokość statku wpływa również ukształtowanie planowanego szlaku morskiego dla statku (cieśniny, kanały), w tym przypadku otrzymane wymiary nie wymagają korekty.

  1. Współczynnik pełnotliwości kadłuba.

Liczba Freuda
Fn=v/(Lpp)^(1/2) [ft] ,Fno=v°/(Lppº)^(1/2) [ft]
Fn
Fnº
Wartość współczynnika wyznaczono ze wzorów empirycznych
Wg Aleksandra
Calex=Calexo=δo+(1/2)*Fno , δalex=Calex-(1/2)*Fn
Calex
δalex
Wg Nogida
Cnog=Cnog°=δº+0,71*Fn° , δnog=Cnog-0,71Fn
Cnog
δnog
Wg Ayre'go
Cayr=Cayrº=δ°+0,42Fn° , δayr=Cayr-0,42Fn
Cayr
δayr
Wyznaczenie współczynnika pełnotliwości
δ=(δalex+δnog+δayr)/3
δ=

Komentarz:

Wszystkie 3 metody dały bardzo podobne wyniki, różnice wynikające ze specyfik poszczególnych metod są małe co dowodzi właściwości wyboru statku wzorcowego oraz doboru metod.

  1. Współczynnik pełnotliwości owręża.

β=1,025-0,06*Fn
β
  1. Odcięta środka wyporu.

Xv=(0,175*δ-0,125)*Lpp
Xv

Z tego wynika, że odcięta środka wyporu przesunięta jest w stronę rufy o 0,53m

  1. Zanurzenie konstrukcyjne

T=D/(ρ*L*B*δ)
T

Gdzie ρ=1,025 $\left\lbrack \frac{\text{kg}}{m^{3}} \right\rbrack$ (gęstość wody)

  1. Oszacowanie mocy silnika głównego.

Ca=Caº=Dº^(2/3)*v^3/Ne° , Ne=D^(2/3)*v^3/Ca
Ca=
Ne=

Komentarz:

Moc silnika głównego statku projektowanego jest większa niż w statku wzorcowym, wynika to wyższej zakładanej prędkości statku projektowanego (wyższa prędkość- więcej mocy).

  1. Wysokość boczna.

a)Oszacowanie wysokości bocznej
h=h°=Hº/T° , H=h*T
h=
H=
b)Wyznaczenie wysokości bocznej na podstawie bilansu pojemności
a=(Vdp°+Vs°)/Vc , b=(Vmº*Ne^(1/2))/(Vc*Ne°^(1/2) 6) δh=δhº=Vc/L°*Bo*Hº
a=
b=
δH=
H=1,03*1,08*Vłb/δh*L*B*(1-a-b-0,01)
H=

Komentarz:

Wysokość statku projektowanego jest większa niż ta w statku wzorcowym, wynika to z większego L, B oraz z większego Vłb, które jest najważniejszym parametrem.

  1. Zestawienie głównych parametrów statku.

Wyporność D[t] 7167
Długość między pionami Lpp[m] 105,6
Szerokość B[m] 16,45
Zanurzenie T[m] 5,86
Wysokość H[m] 10,35
Współczynnik pełnotliwości δ[0] 0,6852
Moc napędu głównego Ne [ kW ] 3822
  1. Wstępna koncepcja podziału przestrzennego

    1. Oszacowanie wielkości zapasów.

gęstość paliwa ciężkiego ρpc 0,9 t/m^3
gęstość paliwa lekkiego ρpl 0,85 t/m^3
gęstość oleju smarnego ρos 0,85 t/m^3
gęstość wody pitnej ρwp 1 t/m^3
liczba osób w załodze nz 28 osób
(zużycie jednostkowe) gos 8 [g/kWh]
(zurzycie wody pitnej) gwp 10 [kg/(os*doba)]
(zużycie wody urzytkowej) gws 50 [kg/(os*doba)]
(zużycie zapasów) gpr 5 [kg/(os*doba)]
(ciężar osoby wraz z bagarzem) pz 150 [kg/osoba]

a)Zapasy paliwa ciężkiego.

Mpc=Ne*th*ge*10^(-6) , 2) th=1,15*(Z/v) , Vpc=Mpc/ρpc
Masa paliwa ciężkiego
Czas godzinowy
Objetość paliwa ciężkiego
Czas dobowy

b)Zapasy paliwa lekkiego.

Mpl=0,1*Mpc , Vpl=Mpl/ρpl
Masa paliwa lekkiego
Objetość paliwa lekkiego

c)Zapasy oleju smarnego.

Mol=Ne*th*gol*10^(-6) , Vol=Mol/ρol
Masa oleju smarnego
Objętość oleju smarnego

d)Zapasy wody pitnej.

Mwp=gwp*td*nz*10^(-3) , Vwp=Mwp/ρw , td=th/24
Masa wody pitnej
Objetosć wody pitnej

e)Zapasy wody użytkowej.

Mws=gws*td*nz*1-^(-3) , Vws=Mws/ρw
Masa wody użytkowej
Objętość wody użytkowej

f)Zapasy Żywności.

Mpr=gpr*td*nz*10^(-3)
Masa prowiantu

g)Ciężar załogi i pasażerów.

Pz=nz*pz*10^(-3)
Ciężar załogi i pasażerów z bagażem

h)Suma zapasów

Mz=Mpc+Mpl+Mol+Mwp+Mws+Mpr+Pz , Vz=Vpc+Vpl+Vol+Vwp+Vws
Masa Zapasów
Objętość Zapasów

Podsumowując:

Rodzaj zapasów Symbol Masa Miara Symbol Objętość Miara
Paliwo ciężkie Mpc 194,6 [t] Vpc 216,3 [m^3]
Paliwo lekkie Mpl 19,46 [t] Vpl 22,90 [m^3]
Olej smarny Mol 9,161 [t] Vol 10,77 [m^3]
Woda pitna Mwp 3,640 [t] Vwp 3,640 [m^3]
Woda użytkowa Mws 18,20 [t] Vws 18,20 [m^3]
Żywność Mpr 1,820 [t] [m^3]
Ciężar załogi i pasażerów Pz 4,200 [t] [m^3]
Razem: Masy: 251,1 [t] Objętości: 271,8 [m^3]
  1. Wyznaczanie wysokości i objętości dna podwójnego.

a)Wyznaczanie wysokości dna podwójnego.

hdpmin=250+20*B+50*T , hdp=hdpmin+10 , hdp=hdp*0,001
Wysokość minimalna
Wysokość

b)Wyznaczanie objętości dna podwójnego ze wzoru Scheeklutha.

Vdp=L*B*hdp*(δ-4(((T-hdp)/T)^2)*(1-δ)^(1/2)
Objętość dna podwójnego

c)Bilans wolnej objętość w dnie podwójnym po odjęciu zapasów.

ΔV=Vdp-Vz
Wolna objętość w dp

Komentarz:

Objętość dna podwójnego wystarcza do przechowywania zapasów, daje nam równierz rezerwę na balast i paliwo o objętości ΔV = 531,4125 m^3

  1. Dobór odstępu wręgowego.

ao=0,002*Lpp+0,48
Odstęp wręgowy
  1. Rozmieszczenie grodzi.

Według przepisów PRS liczba grodzi dla tego statku wynosić będzie:

nG = 5

A)Gródź zderzeniowa (przednia)
Lcmin=0,05*Lpp Lc=Lpp-a*int((Lpp-Lcmin)/a), wr=Lpp-Lcmin/a
Minimalna odległość od pionu dziobowego
Odległość od pionu dziobowego
Numer wręgu
B)Gródź skrajnika rufowego (tylnia)
Lrmin=0,06*Lpp , Lr=a*(int(Lrmin/a)+1) , wr=Lr/a
Minimalna odległość od pionu rufowego
Odległość od pionu rufowego
Numer wręgu
C)Długość maszynowni
Lm*=c*Ne^(1/2) , c=Lmº/Neº^1/2 , Lm=a*int(Lm*/a+0,5)
Długość maszynowni
Długość maszynowni zaokrąglona do odstępu wręgowego
D)Długość ładowni
Lład=Lpp-Lm-Lr-Lc , Rład=Lład/a , nład=ng-2
Długość części ładunkowej
Rozpiętość części ładunkowej w odstępach wręgowych
Liczba ładowni
Długości poszczególnych ładowni
Lład2+=a*int(Rład/(6*nład+1)*6) , Lład1=Lład-(nład-1)*Lład2+
Ładownia 1
Ładownia 2
Ładownia dziobowa
  1. Rozmieszczenie pokładów.

hł=H-hdp , hłg=hł-nmp*hmp
Wysokość ładowni

Liczba międzypokładów

(decyzja armatora)

Wysokość międzypokładzia
Wysokość ładowni głównej
  1. Wielkość luków.

Bl=0,7*B , Ll1=Lł1-4*a , Ll2+=Lł2+-4*a
Szerokość luku
Długość luku
Długość luku
Długość luku
Numer wręgu
Numer wręgu
Numer wręgu
  1. Ocena Stateczności.

    1. Stany załadowania

D=Ms=Ms+i/100*Mł+j/100*Mz
j-zapasy
D1
D2
D3
D3
Masa statku pustego Ms=D-Pn 2667 [t]
Ładowność Mł=Pn-Mz 4248 [t]
D=Ms=Ms+i/100*Mł+j/100*Mz
D1 2692

[t]

[t]

[t]

[t]

[t]

D2 2918
D3 6941
D4 7167
Dla każdego satnu załadowania wyróżnia się zanurzenie T.
0=Di-L*B*Ti*ρ*(Cb+0,1*ln(Ti/Tk))
T1
T2
T3
T4
  1. Charakterystyki statecznościowe dla wybranych stanów załadowania.

T Cb(T) α(T) ε ξr(T) ξv(T) Zv(T) ξg(T) Zg(T)
T1 2,516 0,6004 0,7004 0,04209 0,07009 0,5384 1,354 0,62 6,422
T2 2,696 0,6074 0,7074 0,04293 0,07067 0,538 1,45 0,6 6,215
T3 5,708 0,6824 0,7824 0,05238 0,07676 0,5341 3,048 0,65 6,733
T4 5,87 0,6852 0,7852 0,05275 0,07698 0,534 3,134 0,64 6,629
ξ(T) bezwymiarowy promien metacentryczny
r0(T) promien metacentryczny
ξv(T) bezwymiarowa wysokosc srodka wyporu
Zv(T) wysokosc srodka wyporu
Cb wsp. Pelnotliwosci podwodzia przy zanurzeniu T
α(T) wsp. Pelnotliwosci pola przekroju wodnicowego przy zanurzeniu T
Ix moment bezwladnosci pola wodnicy plywania wzgledem osi wzdlorznej
Zv Wysokosc srodka wyporu
Zg Wysokosc srodka ciezkosci
  1. Ocena początkowej wysokości metacentrycznej

Wysokości metacentryczne
h1
h2
h3
h4

Poprawka na swobodne powierzchnie zapasów w stanie 1 i 3.

Poprawka na swobodne powierzchnie
∆h1
∆h3
Początkowa wysokość metacentryczna skorygowana o poprawkę na swobodne powierzchnie
h1
h2
h3
h4

Komentarz: Wysokość metacentryczna w stanie 3 i 4 nie spełnia wymagań PRS: h>=15cm, co dowodzi niestateczności okrętu. Wyższą wysokość metacentryczną można uzyskać poprzez zwiększenie szerokości statku oraz zmniejszenie wysokości bocznej kadłuba.

  1. Wysokość środka masy okrętu krytyczna w sensie minimalnej dopuszczalnej wysokości meta centrycznej:

Wysokość środka masy okrętu krytyczna w sensie minimalnej

dopuszczalnej wysokości metacentrycznej

ξgkryt.h1
ξgkryt.h2
ξgkryt.h3
ξgkryt.h4
Zgkryt.h wysokość środka masy okrętu
ξgkryt.h bezwymiarowa krytyczna górna wysokośc środka ciężkości
  1. Minimalny okres kołysań własnych.

c= 0,784 [-]
τ1= 8,346 [s]
τ2= 8,45 [s]

Zgodnie w regułą nie mogę obliczyć okresu kołysań dla wartości h0<0,1 co w tym przypadku oznacza, że nie mogę policzyć okresu kołysań dla 3 i 4 stanu załadowania okrętu. Ani wykonać wykresu pola wystarczającej stateczności.

  1. Wysokość masy okrętu krytyczna w sensie minimalnego dopuszczalnego okresu kołysań.


$$\tau_{\min} = \frac{4}{10000}\left( Pn - 5000 \right) + \left( \frac{c \times B^{2}}{\tau_{\min}} \right) - h_{0}$$

Obliczenia:

τmin=6 [s]

Kryterium jest spełnione gdy τ>=τmin
τ1
τ2

W obu przypadkach kryterium zostało spełnione.

  1. Wysokość środka masy okrętu krytyczna w sensie minimalnej dopuszczalnej wysokości meta centrycznej


$$\xi gkryt. = \frac{1}{H}\left( Z_{V} + r_{0} - h_{0min} \right)$$


Zgkryt.h = H × ξgkryt.h

ξgkryt.h1 0,844201 [-] Zgkryt.h1 8,745311 [m]
ξgkryt.h2 0,810428 [-] Zgkryt.h2 8,395448 [m]
ξgkryt.h3 0,631228 [-] Zgkryt.h3 6,539065 [m]
ξgkryt.h4 0,630792 [-] Zgkryt.h4 6,534545 [m]
  1. Wysokość środka masy okrętu krytyczna w sensie kryterium maksymalnego dopuszczalnego kata przechyłu okrętu podczas cyrkulacji.

ᶲp 1 47,89433
ᶲp 2 47,61062
ᶲp 3 42,37938
ᶲp 4 42,07005

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Projekt PPOiJ NOWY
projekt o narkomanii(1)
!!! ETAPY CYKLU PROJEKTU !!!id 455 ppt
Wykład 3 Dokumentacja projektowa i STWiOR
Projekt nr 1piątek
Projet metoda projektu
34 Zasady projektowania strefy wjazdowej do wsi
PROJEKTOWANIE ERGONOMICZNE
Wykorzystanie modelu procesow w projektowaniu systemow informatycznych
Narzedzia wspomagajace zarzadzanie projektem
Zarządzanie projektami 3
Metody Projektowania 2
BYT 109 D faza projektowania
p 43 ZASADY PROJEKTOWANIA I KSZTAŁTOWANIA FUNDAMENTÓW POD MASZYNY

więcej podobnych podstron