W postępowaniu prowadzonym na podstawie Ordynacji podatkowej, księgi podatkowe uważa się za nierzetelne, jeżeli:
dokonane w nich zapisy nie odzwierciedlają stanu rzeczywistego,
są prowadzone niezgodnie z przepisami ustawą o rachunkowości,
organ podatkowy wydał postanowienie o uznaniu, że księgi nie mają mocy dowodowej.
Stosunek prawny obowiązku podatkowego:
powstaje samoistnie z mocy prawa,
powstaje z mocy decyzji,
jest wymierzany przez podatnika.
Wymiar dochodu nieujawnionego następuje przez:
samoobliczenie,
samowymiar,
nadzwyczajny wymiar decyzją podatkową.
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem:
4 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku,
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku,
6 lat, licząc od początku roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Organ podatkowy na wniosek podatnika może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe:
gdy podatnik wykaże, że znajduje się w trudnej sytuacji finansowej,
w przypadkach, w których zaległość podatkowa powstała bez jego winy,
w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym.
Zgodnie z brzmieniem Ordynacji podatkowej, właściwym do wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego , jest:
minister właściwy do spraw finansów publicznych,
dyrektor izby skarbowej,
naczelnik urzędu skarbowego.
Złożenie przez zainteresowanego składającego wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego, fałszywego oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postępowaniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, o którym mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa skutkuje tym, że:
wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych,
wydana interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawne, lecz wnioskodawca może ponieść z tytułu złożenia fałszywego oświadczenia odpowiedzialność na podstawie art. 233 § 1 Kodeksu karnego,
wydana interpretacja wywołuje skutki prawne, lecz może być w każdej chwili uchylona przez organ, który ją wydał.
Wnioskodawca, który otrzymał niezadowalające go rozstrzygnięcie wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego, może kwestionować interpretację indywidualną, składając:
odwołanie do ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
odwołanie do dyrektora izby skarbowej, który z upoważnienia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydał interpretację,
skargę do sądu administracyjnego.
Zwolnienie podatkowe to:
zmniejszenie wysokości płaconego podatku,
zmniejszenie stawki podatkowej,
wyłączenie określonej kategorii podmiotów lub przedmiotów z opodatkowania.
Organ podatkowy określa podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli:
podatnik nie przedłoży sprawozdania finansowego, do którego składania jest obowiązany na mocy odrębnych przepisów,
księgi są nierzetelne lub wadliwe,
podatnik nie sporządził wymaganej treścią str. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokumentacji.
Zobowiązania podatkowe powstają:
z mocy prawa,
z mocy decyzji,
żadna z ww. odpowiedzi nie jest prawidłowa.
W przypadku opodatkowania dochodów nieujawnionych podatek wymierza się w drodze ryczałtu od przychodu według stawki:
75%,
50%,
40%.
Wysokość przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach ich pochodzących ze źródeł nieujawnionych (opodatkowanie dochodów nieujawnionych) ustala się na podstawie:
poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia,
ksiąg podatkowych,
oświadczeń podatnika.
W przypadku braku danych do ustalenia podstawy opodatkowania, w tym m.in. nierzetelności lub wadliwości ksiąg podatkowych, zgodnie z art. 23 O.p. zastosowanie ma procedura:
szacowania podstawy opodatkowania,
opodatkowania dochodu przerzuconego,
należy wystąpić o indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego.
Opodatkowanie dochodu przerzuconego jest procedurą, która ma zastosowanie w przypadku:
stosowania cen rynkowych pomiędzy podmiotami powiązanymi,
stosowania cen rynkowych pomiędzy podmiotami niepowiązanymi,
nieujawniania dochodów.
W razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania przez organ wniosku uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca:
prawidłowość stanowiska wnioskodawcy,
wadliwość stanowiska wnioskodawcy,
żadna z ww. odpowiedzi.
Postępowanie podatkowe jest:
jednoinstancyjne,
dwuinstancyjne,
trójinstancyjne.
Sprawy podatkowe załatwiane są w formie:
pisemnej,
ustnej,
brak przepisu, który by o tym przesądzał.
Organy podatkowe działają na podstawie:
przepisów prawa,
zasad współżycia społecznego,
wewnętrznych regulaminów.
Postępowanie podatkowe jest jawne:
wyłącznie dla stron,
dla wszystkich zainteresowanych,
nie jest jawne nawet dla podatnika, będącego jego stroną.
W postępowaniu podatkowym pisma doręcza się stronie:
z urzędu,
wyłącznie na wniosek,
nie doręcza się.
Jako dowód należy dopuścić:
wyłącznie księgi podatkowe i faktury,
wyłącznie zeznania świadków,
wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Księgi są rzetelne, jeżeli:
są prowadzone w sposób zgodny z przepisami o prowadzeniu ksiąg podatkowych,
są zgodne ze stanem faktycznym,
są niewadliwe.
Od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego przysługuje:
odwołanie,
skarga,
apelacja.
Organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze:
decyzji,
wyroku,
opinii.
Zażalenie przysługuje od:
decyzji,
postanowienia,
w Ordynacji podatkowej nie przewidziano tej formy środka zaskarżania.
Termin płatności podatku wymierzonego w drodze decyzji wynosi:
14 dni od dnia doręczenia decyzji wymiarowej,
21 dni od dnia doręczenia decyzji wymiarowej,
30 dni od dnia doręczenia decyzji wymiarowej.
Termin przedawnienia prawa do wydania decyzji wymiarowej to co do zasady:
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy,
3 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy,
3 lata, licząc od momentu powstania obowiązku podatkowego.
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się w terminie:
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy,
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku,
3 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
W polskim systemie prawa pierwotny wymiar zobowiązania podatkowego następuje na mocy:
wyłącznie decyzji organu podatkowego,
wyłącznie deklaracji podatkowej,
deklaracji albo decyzji, w zależności od rodzaju zobowiązania podatkowego.