Slajd 1 – Czym jest komunikacja
Komunikacja jest procesem organizowania wiadomości w celu stworzenia znaczenia.
Kluczowymi terminami tworzącymi tę definicję są : wiadomości, organizowanie i znaczenie
Slajd 2 – Wiadomości
Wiadomości to słowa, dźwięki, działania i gesty, którymi ludzie w toku interakcji wyrażają siebie wobec innych.
Wiadomości mogą wyrażane werbalnie lub niewerbalnie – poprzez dźwięki, działania i gesty, mogą mieć również charakter symboliczny.
Symbol jest słowem, dźwiękiem, działaniem lub gestem, który odnosi się do jakiegoś obiektu.
Slajd 3 – Organizowanie
Organizowanie odnosi się do zarządzania lub kierowania ludźmi, procesami lub materiałem.
Organizowanie wiadomości odnosi się do wyrobu sposobu rozpoczynania komunikacji, obejmuje także odpowiadanie na komunikaty drugiej osoby.
Slajd 4 – Znaczenie
Znaczenie odnosi się do interpretacji wiadomości, do tego, jak jest ona rozpoznana lub rozumiana.
Ludzie mogą do pewnego stopnia podzielać znaczenia poszczególnych słów lub wydarzeń, ale znaczenie może być osobiste i indywidualne – zależeć od doświadczeń życiowych, kultury, przekonań politycznych i religijnych, organizacji do których się należy itd.
Slajd 5 – Modele komunikacja
Modele komunikacji podkreślają pewne cechy komunikacji i bagatelizują inne. W ubiegłym stuleciu powstały cztery odmienne modele przedstawiające proces komunikacji jako:
Transfer informacji
Uzgadnianie znaczenia
Perswazja
Tworzenie społeczności
Slajd 6 – model
Slajd 7 – Komunikacja jako transfer informacji
Model transferu informacji czasami nazywany również liniowym modelem komunikacji lub modelem działania. W tej perspektywie przyjmuje się jednostronny pogląd na komunikację, w której źródło wysyła wiadomość przez kanał do odbiorcy. Źródlo inaczej nadawca jest twórcą wiadomości, kanał jest srodkiem przekazu wiadomości. Kanały mogą być pisemne, np. litery, notatki, słowne jak w komunikacji werbalnej twarza w twarz czy w rozmowie telefonicznej, niewerbalne - wymiana spojrzeń, podniesie brwi. Odbiorcą wiadomości jest osoba lub grupa ludzi która stanowi audytorium dla nadawcy.
Slajd 7 - Kluczowe pytania dla modelu transferu informacji brzmią :
Czy nadawca, czyli źródło, skutecznie przekazuje zawarte w wiadomości znaczenia odbiorcy?
Czy odbiorca precyzyjnie zrozumiał to, co nadawca chciał przekazać?
Slajd 8 - Komunikacja jako uzgadnianie znaczenia
Istnieją dwa odmienne modele, wykorzystujące rozumienie komunikacji jako uzgadnianie znaczenia: model interakcyjny oraz model transakcyjny.
Model uzgadniania znaczenia skupia się na określeniu obszarów, w których istnieje znaczenie wspólne, obszarów, w których ludzie nie zgadzają się co do znaczenia oraz identyfikowaniu procesów komunikacyjnych wykorzystywanych do uzgadniania wspólnego znaczenia.
Slajd 9 – model
Slajd 10 - Model interakcyjny
Interakcyjny model komunikacji kładzie nacisk na dwustronność procesu komunikacji między komunikującymi się osobami.
Chociaż obie strony spełniają wszystkie funkcje nadawcy i odbiorcy zgodnie z modelem transferu informacji, to działają na zmianę jako nadawca i odbiorca.
Slajd 11 – Model
Slajd 12 - Model transakcyjny
Transakcyjny model komunikacji różni się od modelu interakcyjnego, ponieważ traktuje nadawcę i odbiorcę jako kodujących i dekodujących jednocześnie.
Zawiera osobiste obszary znaczeń. Osobiste obszary znaczeń dwóch komunikujących się osób mogą nakładać się na siebie i tworzyć wspólny obszar znaczenia. Obszary te to wartości, postawy, przekonania i myśli, które człowiek rozwinął w trakcie życia.
Slajd 13 – komunikacja jako perswazja
Komunikacja jako perswazja jest bardzo starym modelem. Poczawszy od czasów starożytnych, kiedy Arystoteles w 4 w. p.n.e. stworzył pierwszy kurs retoryki w dziedzinie komunikowania skupiono się głownie na tym, jakich środków powinien użyc nadawca, aby skutecznie przekonać odbiorców do swoich idei.
Perswazja polega na wykorzystywaniu komunikacji do wzmacniania, zmieniania lub modyfikowania postaw, wartości, przekonań i działań słuchaczy.
Komunikacja jako perswazja dotyczy wpływania na innych w celu osiągnięcia własnych celów.
Slajd 14 - Kiedy próbujemy przekonać innych, możemy zwykle zadać sobie następujące pytania:
Kogo próbujemy przekonać? Kto jest obiektem mojej próby przekonywania? Jakie są postawy , wartości i przekonania tej osoby?
Jakiego rodzaju argumentów mogę użyć, by przekonać tę osobę? Jak te argumenty pasują do jej kluczowych postaw, wartości i przekonań?
Jakiego rodzaju apele lub argumenty będą najskuteczniejsze?
W jaki sposób osoba, którą chcę przekonać, powinna się zachowywać, abym wiedział, że osiągnęła sukces?
Slajd 15 – Zasady skutecznego działania perswazyjnego
Sprecyzowanie celów
Stosowanie logicznej argumentacji
Rozpoznanie istniejących systemów postaw i wzorów zachowań odbiorców
Posługiwanie się językiem motywującym do działania
Budowanie i rozwijanie wiarygodności
Prezentacja komunikatu w przekonujący sposób
Obalanie przeciwnych argumentów
Slajd 16 - Komunikacja jako tworzenie społeczności
Zachowanie zbiorowe odnosi się do wspólnego działania, łącząc ludzi ze sobą. Powinniśmy więc wiedzieć, co dana osoba mówi, jak inni reaguję na tę osobę i jak ta osoba odpowiada na reakcję innych.
By zrozumieć to wzajemnie powiązane działanie, możemy zadać sobie następujące pytania:
Co ludzie mówią jeden do drugiego?
Kiedy?
Gdzie?
Jaki jest skutek ich wspólnego działania?
Slajd 17 –
Komunikacja jako społeczność ma koordynować nasze działania z innymi, abyśmy wspólnie osiągali pożądane cele
Slajd 18 - Założenia dotyczące komunikacji
Komunikacja jest procesem – znaczenie wypowiedzi zależy od momentu kiedy ona następuje – od tego, co się wydarzyło przed wypowiedzianymi słowami i co się wydarzy później.
Komunikacja tworzy nasz świat społeczny –tworzy i poprawia rozumienie naszych stanów wewnętrznych, wydarzeń i ludzi.
Komunikacja jest funkcjonalna – służy realizacji specyficznych celów każdej interakcji, pomaga budować związki i utrzymywać w nich zdrowy, wspierający klimat.
Slajd 19 –
Komunikacja jest ograniczająca i wyzwalająca – ludzie działają w i poza kontekstem, kiedy działamy w pewnym kontekście, to właśnie ów kontekst może ograniczyć naszą komunikację, na przykład w kontekście klasy szkolnej uczniowie wiedzą, że powinni robić notatki podczas zajeć, wiedzą także, że puszczanie głośnej muzyki czy tańczenie jest zakazane. Kiedy działamy poza kontekstem tworzymy nowe sposoby komunikowania, które mogą być traktowane przez innych jako stosowne i efektywne.
Komunikacja jest adaptacyjna – polega na dostosowaniu się osób komunikujących między sobą do „środowiska”, w którym komunikowanie się odbywa,
Komunikacja jest holistyczna – Kiedy myślisz holistycznie, zaczynasz dostrzegać, jak różne elementy śa wzajemnie powiązane oraz jak zmiana jednego elementu w całym systemie może doprowadzić do niezamierzonych konsekwencji w innych częściach tej całości. Holistyczne rozumienie komunikacji oznacza, że musimy zwrócić uwagę na mówcę, słuchacza i – co najważniejsze – to, co dzieje się między nimi.
Slajd 20 - Komunikacja werbalna
Komunikacja werbalna jest językowa i może być pisana, mówiona albo przekazywana behawioralnie lub wizualnie w inny sposób, jak w przypadku języka migowego.
Każda werbalna komunikacja wykorzystuje język, czyli system symboliczny składający się z głosek i słów. Słowa z kolei są rozumiane zarówno w terminach semantyki, jak i składni. Semantyka odnosi się do kulturowo albo społecznie ustalonych znaczeń, podobnych do tego co można znaleźć w słowniku. Składnia odnosi się do zasad łączenia słów lub symboli w zdania w i wyrażenia.
Slajd 21 – Język
Język jest systemem symboli zorganizowanym według określonych reguł, który pozwala nam na odbieranie wiadomości i wyrażeń w postaci słów oraz na interpretowaniu ich znaczenia.
Slajd 22 - Reguły językowe
Reguła konstytuująca – pomaga nam zrozumieć co pewne słowa oznaczają albo do jakiej kategorii pojęciowej należą. Zawiera ona podstawowy sens słów i mówi nam co te słowa oznaczają i jak je mamy zinterpretować.
Reguła normatywna – pomaga nam w wyborze reakcji właściwej w danej sytuacji komunikacyjnej. Reguły normatywne są normatywne w tym sensie, że mówią co powinieneś robić w trakcie interakcji. Określają reguły działania i zakazy.
Slajd 23 – Model
Slajd 24 – Konotacja i denotacja
Z językiem wiąże się nierozłącznie problem konotacji i denotacji znaków werbalnych.
Konotacja – ujawnia obszar emocji, uczuć i wartości związanych z poszczególnymi słowami,
denotacja – czyli bezpośrednie znacznie słów, które pozwala je zidentyfikować.
Z językiem wiąże się nierozłącznie problem konotacji i denotacji znaków werbalnych. Słowa w każdym języku mają swoją denotację, czyli bezpośrednie znacznie, które pozwala je zidentyfikować. Jednak spora liczba słów w różnych słownikach czy encyklopediach jest odmiennie definiowana. Oznacza to, ze mają one kilka znaczeń i mogą je zmieniać w zależności od kontekstu, który w tym przypadku odgrywa niezmiernie ważną rolę. Jeśli kontekst nie jest dobrze rozumiany przez uczestników procesu komunikowania, prowadzi to do autentycznych nieporozumień. o ile denotacja odnosi się do standardowych znaczeń słownikowych,
o tyle konotacja ujawnia obszar emocji, uczuć i wartości związanych z poszczególnymi słowami. Konotacja odgrywa większą rolę w komunikowaniu interpersonalnym niż masowym czy publicznym, bowiem na tych poziomach mogłaby zakłócać efektywność procesów.
Slajd 25 - Formy komunikowania werbalnego
Wyróżniamy dwie formy komunikowania werbalnego: ustną i pisemną. Pierwsza pojawiła sią wraz z rozwojem mowy, druga jest konsekwencją wynalezienia pisma.
Forma ustna daje komunikującym się znacznie większe możliwości ekspresji uczuć i myśli, bowiem proces przekazu zostaje dodatkowo wzmocniony przez środki komunikowania niewerbalnego. Komunikowanie ustne stwarza dogodniejsze warunki do nawiązania kontaktów komunikacyjnych.
Slajd 26 - Forma pisemna
Forma pisemna komunikowania werbalnego znacznie częściej ma charakter formalny niż nieformalny. Stosowana jest praktycznie na wszystkich poziomach procesu porozumiewania się ludzi. W komunikowaniu interpersonalnym przyjmuje ona np. postać listu klasycznego lub e-mailowego, faksu, w komunikowaniu instytucjonalnym, politycznym i publicznym są to wszystkie oficjalne pisma, jak polecenie, rozkaz, instrukcja działania, akty prawne, rozporządzenia, decyzje, postanowienia itp., a na poziomie masowym - media drukowane i internet.
Slajd 27 - Zalety i wady komunikacji pisemnej
Zaletą komunikatu pisemnego jest jego trwałość, a także możliwość starannego przygotowania, wadą – jego formalny i zamknięty charakter oraz brak możliwości wytwarzania bezpośredniego sprzężenia zwrotnego
Slajd 28 - Problemy komunikacji werbalnej
polaryzacja, czyli tendencja do wyrażania skrajnych opinii;
etykietowanie, czyli widzenie problemów przez ich nazywanie, a nie analizowanie;
mieszanie faktów i wniosków, traktowanie wniosków na równi z rzeczywistymi faktami;
przesadna pewność siebie, a więc przypisywanie sobie cech eksperta znającego się na wszystkich problemach;
statyczna ocena, czyli brak umiejętności weryfikacji opinii dotyczących nieustannie zmieniających się elementów rzeczywistości;
klasyfikowanie i nieodróżnianie, czyli przypisywanie ludziom i zdarzeniom tych samych cech, klasyfikowanie ich i kategoryzowanie.
Slajd 29 - Komunikacja niewerbalna model
Slajd 30 - Czym jest komunikacja niewerbalna
Komunikacja niewerbalna obejmuje : wygląd fizyczny, ruchy ciała, gesty, wyraz twarzy, ruchy oczu, dotyk, głos oraz sposób wykorzystywania miejsca i czasu w komunikowaniu się.
Slajd 31 - Wygląd fizyczny
Wygląd fizyczny zawiera wszystko co zauważasz w jakiejś osobie, włączając w to jej atrakcyjność fizyczną, rasę, płeć, wzrost, wagę, budowę ciała, ubranie, a nawet zapach.
Ubranie, styl uczesania, biżuteria i ozdoby osobiste to jeden z aspektów wyglądu fizycznego, który wysyła znaczące wiadomości niewerbalne. Nasz ubrania i przedmioty, których używamy, przekazują informację na temat naszego statusu, pozycji życiowej, a nawet naszych przekonań i wartości.
Ubranie pozwala także zakomunikować przynależność do określonych grup społecznych czy kulturowych.
Na podstawie wyglądu fizycznego tworzysz pierwsze wrażenie na temat poziomu wykształcenia, statusu społecznego, poziomu zamożności, wiarygodności i poziomu moralnego.
Slajd 32 -Mowa ciała
Mowa ciała (kineza) koncentruje się na tym jak ludzie komunikują się przez ruch, postawę, gesty oraz twarz i oczy.
Slajd 33 - Ruchy ciała i postawa
To jak ludzie stoją, siedzą, chodzą oraz to jak utrzymują pozycję ciała komunikuje istotne treści.
Ruchy i postawa ciała komunikują w każdej sytuacji trzy rzeczy:
Jak ludzie postrzegają relację władzy
Jak sami czują się w danej sytuacji
Co odczuwają w stosunku do tematu interakcji
Jeżeli czujesz że masz władzę w danej sytuacji to możesz komunikować tę władzę niewerbalnie przez zajmowanie większej przestrzeni wokół siebie lub bardziej intensywną gestykulację. Kiedy czujesz się pewny siebie to komunikujesz poczucie bezpośredniości i zaangażowania, patrząc wprost na ludzi, siedząc prosto, ale w zrelaksowanej pozycji i utrzymując otwartą postawę ciała. Komunikujesz pozytywne uczucia związane z tematem dyskusji, kiedy siedzisz prosto, patrzysz na rozmówcę oraz wychylasz się w jego kierunku.
Slajd 34 – Gesty
Gesty – duże i małe ruchy dłońmi i rękami, które komunikują znaczenia w społeczeństwie i kulturze.
Odpowiednio wykorzystane gesty mogą wzmocnić wiadomość werbalną, ale mogą także jej zaszkodzić. Gesty negatywne, takie jak wiercenie się albo dotykanie samego siebie, pozwalają innym poznać, że mówca jest poddenerwowany, brak gestów może komunikować brak entuzjazmu.
Przemawiający w miejscu publicznym, który bawi się ołówkiem lub guzikami w marynarce, komunikuje brak pewności siebie bez względu na to, jak dużą może mieć wiedzę. Mówcy, którzy w ogóle nie gestykulują – trzymają ręce w kieszeniach albo założone przed sobą lub z tyłu – wyglądają na niepewnych co może zaszkodzić ich wiarygodności.
Slajd 35 - Wyraz twarzy
Ekspresja twarzy, także określana jako okazywanie emocji, komunikuje 6 podstawowych i uniwersalnych emocji, które twarz ludzka jest w zdolna pokazać : smutek, złość, wstręt, strach, zdziwienie oraz radość.
Slajd 36 – Wojtek na foto
Slajd 37 - Kontakt wzrokowy
Kontakt wzrokowy nazywany okulezją, korzystnie wpływa na to czy jesteś postrzegany jako : wiarygodny, dynamiczny, lubiany i przekonujący.
Ludzie na ogół wykorzystują kontakt wzrokowy w dwóch celach: by komunikować zainteresowanie i bliskość oraz by wyrażać dominację, władzę i kontrolę.
Osoby o większym poziomie władzy mniej angażują się w kontakt wzrokowy i nie patrzą na druga osobę. Osoba która posiada mniej władzy, stara się utrzymywać kontakt wzrokowy i obserwuje osobę dominującą bardziej dokładnie w celu ustalenia, co ta osoba myśli i odczuwa.
Slajd 38 - Dotyk (haptyka)
Zachowania dotykowe i kontakt fizyczny są uważane za podstawowe w rozwoju społecznym człowieka i w ułatwianiu komunikacji w wielu różnych sytuacjach.
Ludzie potrzebują dotyku i oferują innym wsparcie przez ciepłe dotknięcie ramienia lub przyjazny uścisk. Używają dotyku jako rytuału społecznego, a zamiast „Cześć” i „Do widzenia” wykorzystują uścisk rąk, objęcia i pocałunki.
Slajd 39 - Głos (parajęzyk)
Składowe głosu, które wpływają na kompetencję komunikacyjną to : szybkość (prędkość z jaką mówisz), wysokość (niski lub wysoki głos) i intensywność (głośność).
Oprócz zróżnicowania wokalnego wiadomości niewerbalne komunikują też brak głosu i cisza.
Slajd 40 - Czas i przestrzeń
Ludzie mogą wymieniać między sobą znaczące wiadomości, wykorzystując czas – zegar oraz przestrzeń – środowisko i dystans.
Slajd 41 – Zegar
Chronomika - wykorzystuje czas jako sygnał komunikacyjny, punktualność, oczekiwanie, czas trwania jakiegoś zdarzenia
Sugestie dotyczące wykorzystywania chronomiki:
Bądź świadomy tego, jak silne są wiadomości chronomiczne i upewnij się, że wykorzystujesz czas adekwatnie do swoich zamiarów
Kiedy komunikujesz się z kimś pochodzącym z kultury, w której czas się ceni i wykorzystuje w inny sposób niż w Twojej kulturze, bądź świadomy tych różnic, toleruj je i szanuj
Pamiętaj, że osoba o wyższym statusie, np. kierownik może okazywać swoją władzę, kontrolując Twój czas.
Status i władza są także komunikowane przez to, że osoby o niższym statusie czekają i ich czas jest uważany za mniej wartościowy.
Slajd 42 – Środowisko
Środowisko fizyczne, czyli rzeczywiste miejsce, w którym zachodzi komunikacja.
Wpływa ono na to jak ludzie się czują, a co za tym idzie jak się komunikują.
Elementy w środowisku, który wpływają na komunikację:
Aranżacja przestrzenna
Akcesoria
Slajd 43 – Aranżacja przestrzenna
To sposób w jaki przestrzeń jest przedstawiana i wiązana ze sobą oraz to jak przedmioty i meble są umiejscawiane w tej przestrzeni.
Położenie pokoi i mebli może sprzyjać lub utrudniać komunikację np. kierownicy wyższego stopnia często zajmują narożne biura o dwóch ścianach z oknami, w-ce przewodniczący wyższej rangi albo kierownicy zajmują biura zaraz za ich drzwiami. Fizyczna bliskość kierowników wyższego stopnia z szefem umożliwia im dostęp do niego, co z kolei może często być zakazane pracownikom niższego szczebla.
Slajd 44 – Akcesoria
Akcesoria to przedmioty w środowisku, które są komunikatem niewerbalnym przekazującym coś o tożsamości i osobowości ich posiadaczy.
Są to np. meble, ozdoby wiszące na ścianach, książki, dzieła sztuki wykorzystywane w celach utylitarnych lub dekoracyjnych w miejscu zamieszkania lub pracy. Informują o statusie i pozycji życiowej oraz ujawniają to, co mieszkaniec uważa za ważne lub atrakcyjne,
Slajd 45 – Dystans – model
Przestrzeń intymna zaczyna się na skórze i rozciąga wokół do okoła 45 cm zazwyczaj tylko Ci z którymi pozostajemy w intymnych związkach, maja zezwolenie na dotarcie tak blisko i to w sytuacjach prywatnych.
Przestrzeń osobista – jest zarezerwowana dla ludzi których znamy dobrze. Kiedy ktoś kogo nie znacz naruszy Twoją przestrzeń osobistą to będziesz się czuł trochę niewygodnie.
Przestrzeń społeczna – w tej przestrzeni zachodzą interakcji bardziej formalne między innymi większość rozmów w pracy odbywa się w tej odległości
Przestrzeń publiczna – to np. nauczyciele i przemawiający publicznie utrzymują taki właśnie dystans w stosunku do studentów lub słuchaczy.
Slajd 46 – Słuchanie
Słuchanie jest wyuczoną umiejętnością komunikacyjną – to coś więcej niż tylko słyszenie.
Jest to proces psychologiczny, w którym odbierasz wiadomości, nadajesz im znaczenie i wysyłasz mówcy informację zwrotną.
Slajd 47 – Proces słuchania
Odbieranie – oznacza nastawienie na całą wiadomość, włączając w to aspekty werbalne i niewerbalne oraz świadome zwracanie uwagi. Wymaga wiedzy na temat tego, kiedy zwracasz uwagę, a kiedy nie – zakres uwagi u większości ludzi jest bardzo krótki i wynosi od 2,3 – 20 sek. w zależności od warunków.
Slajd 48 – c.d.
2. Tworzenie znaczenia – dotyczy tego jakie znaczenie słuchacze przypisują przekazywanej przez mówiącego wiadomości oraz jak ją rozumieją.
3. Reagowanie – kończy interakcję między słuchaczem, a mówcą. Pozwala słuchaczowi przekazać mówcy informację, że jego wiadomość została odebrana oraz pomaga wyjaśnić interpretację tej wiadomości. Reagowanie wymaga zapamiętania tego, co było powiedziane, tak więc reakcja może zawierać odpowiednią werbalną i niewerbalną informację zwrotną.
Slajd 49 – model
Slajd 50 – Rodzaje słuchania
Słuchanie poznawcze – ten rodzaj słuchania często zachodzi podczas publicznych prezentacji, kiedy są wyjaśniane zagadnienia techniczne lub jest przedstawiania nowa informacja. Celem słuchacza jest odebranie wiadomości tak, aby była jak najbardziej zbieżna z tym co chce my przekazać mówca.
Słuchanie oceniające – celem słuchacza jest ocena faktów opinii i stwierdzeń przedstawianych przez mówcę. Ponieważ słuchanie oceniające zawiera analizowanie wiadomości mówcy, wymaga ono krytycznego myślenia, a więc analizowania procesów, rozumowania i logiki, przesiewania przedstawionych dowodów i myśli oraz formułowania swoich własnych wniosków na temat tego co zostało powiedziane
Słuchanie empatyczne – celem empatycznego słuchacza jest ujrzenie i odczuwanie świata tak jak druga osoba, zaoferowanie zrozumienia i wsparcia albo lepsze poznanie tej osoby. Ponieważ słuchanie empatyczne pomaga w rozumieniu innych ludzi stanowi umiejętność użyteczną dla tworzenia i utrzymywania zdrowych związków oraz dla pomagania innym.
Slajd 51 – Bariery w słuchaniu – tabelka
Slajd 52 – Jak skutecznie przemawiać.
Większość z nas w pewnym momencie swojego życia spotyka się z koniecznością wystąpienia przed publicznością. Jak się do tego przygotować? Co powiedzieć? Jak opanować stres towarzyszący tego typu wystąpieniom? Jak ubrać w słowa to, co mamy na myśli? Oto 10 porad, które pomogą wam skutecznie przemawiać.
Postaraj się dobrze wyglądać.
Mimo iż nie powinno się oceniać książki po okładce, niektórzy ludzie nieświadomie mają tendencję do klasyfikowania innych ze względu na wygląd. Jeśli nie wyglądasz wystarczająco dobrze, mogą nawet nie słuchać tego, co masz do powiedzenia. Nie mówię, że należy się ubrać w suknie balową czy smoking. Chodzi o to, by mieć na sobie strój, który będzie pasował do okazji. Ubranie powinno być schludne, ale dosyć skromne – inaczej słuchacze będą koncentrować się na twoim wyglądzie, a nie na przemówieniu. To co masz na sobie, twój wyraz twarzy i gesty powinny być przyjemne dla oka.Umiejętnie kładź nacisk na główne myśli twojego przemówienia.
Dobra mowa, podobnie jak piosenka, składa się z wielu nut, zróżnicowanego tempa i głośności. Piosenkarz, który bez emocji wyśpiewa piosenkę wers po wersie nie będzie słuchany, niezależnie od tego, jak wielki jest jego talent. To samo dotyczy przemówień. Musisz się nauczyć korzystać z pauz, umieć operować głosem: od krzyku po szept, wiedzieć, kiedy mówić szybko, a kiedy zwolnić. W przeciwnym razie twoja mowa będzie monotonna, a główne myśli nie zostaną zauważone i zapamiętane.Musisz umieć okazać pokorę.
Kiedy w trakcie przemówienia popełnisz błąd, musisz umieć się do niego przyznać i przeprosić. Czasem zdarza się, że mówiąc coś, zapominamy jakiegoś słowa. Zamiast robienia długiej pauzy, zapytaj o podpowiedź słuchaczy. Nie wstydź się tego, że czegoś nie wiesz. Publiczność doceni twoją pokorę, a nawet obdarzy cię sympatią, gdy uświadomi sobie, że jesteś tylko człowiekiem, który ma prawo popełniać błędy.Popracuj nad poczuciem humoru.
W odniesieniu do tego, co było powiedziane wcześniej, popełnianie błędów, czy zapominanie słów nie jest kompromitujące, zwłaszcza gdy dysponujesz poczuciem humoru, które pozwoli ci obrócić całą sytuację w żart. W zależności od tego, jak dobrze sobie z tym poradzisz, to co miałoby cię zawstydzić, może przekształcić się w perełkę twojego przemówienia. Pamiętaj, żeby nie opowiadać świńskich dowcipów. Możesz tym uradzić niektórych słuchaczy i sprawić, że wyjdą z sali (nie żartuje, sama byłam świadkiem takiej sytuacji).Przemawiaj nie tylko ustami, ale także oczami.
Nawet jeśli masz przygotowaną mowę (której zapewne nie znasz na pamięć), nie powinieneś czytać jej z kartki. Najlepiej jeśli będziesz mieć ze sobą ogólny plan przemówienia, a nie jego dokładną treść. Skoncentruj wzrok na swoich słuchaczach. Nie wpatruj się tylko w jedną osobę (nawet jeśli będzie to piękna kobieta lub bardzo przystojny facet), rozglądaj się powoli od lewej do prawej (lub na odwrót) tak, żeby objąć spojrzeniem całą publiczność. Patrz im w oczy, postaraj się odgadnąć, czy rozumieją, co do nich mówisz. Nie patrz w sufit czy podłogę, przyszedłeś przemawiać do ludzi, więc to na nich powinieneś koncentrować wzrok. Staraj się, żeby sposób, w jaki na nich patrzysz, nie był dla nikogo obraźliwy. To co mówisz, musi być w zgodzie z twoim spojrzeniem.Odpowiednio gestykuluj.
Jeśli jesteś dyrygentem w orkiestrze, możesz wymachiwać rękami na wszystkie strony. Jeśli nie, ogranicz ruchy do minimum, żeby niepotrzebnie nie rozpraszać publiczności. Twoje gesty powinny podkreślać to, co masz do powiedzenia i na co chciałbyś zwrócić szczególną uwagę. Wystrzegaj się sztucznych, wyuczonych ruchów przypominających recytowanie wierszyka w podstawówce.Używaj odpowiedniego języka.
Nie ma sensu używanie pseudonaukowych, głębokich stwierdzeń, których nikt nie rozumie i na pewno nigdy wcześniej nie słyszał. Sprawią one, że zamiast zrobić wrażenie na słuchaczach, stracisz tylko ich uwagę. Przemowa powinna być prosta i szczera. Mów językiem twojej publiczności, tzn. dostosuj swój język do ich poziomu zrozumienia danego zagadnienia.Utrzymuj kontakt ze słuchaczami.
Nie przemawiaj tak, jakbyś był na scenie pustego teatru. Mów do publiczności. Niektórzy mówcy schodzą ze sceny, żeby porozmawiać ze swoimi słuchaczami. Przemówienie nie jest wówczas jednostronne, a publiczność czuje, że to, co ma do powiedzenia ma jakieś znaczenie.
Nie musisz jednak stosować tej taktyki. Wszystko zależy od okoliczności, typu słuchaczy i czasu przeznaczonego na przemówienie. Daj słuchaczom odczuć, że to nie ty znajdujesz się w centrum zainteresowania, a z pewnością zyskasz ich szacunek.Wierz w to, co mówisz.
Jeśli nie będziesz brzmieć przekonująco, nie możesz oczekiwać od kogoś, żeby ci uwierzył. Nie ma powodu, żebyś czuł się onieśmielony, gdy zostaniesz poproszony o wygłoszenie przemówienia. Sam fakt, że wybrano do tej roli ciebie, oznacza, że jesteś autorytetem w danej dziedzinie, a to sprawia, że już na starcie słuchacze dadzą ci kredyt zaufania. Udowodnij im, że nie popełniają błędu.Postaraj się zainspirować słuchaczy do działania.
Ta umiejętność nie jest łatwa do osiągnięcia, ale to ona dzieli dobrych mówców od mistrzów. Dlaczego? Ponieważ nawet ci słuchacze, którym podoba się twoje przemówienie, nie zrobią tego, czego od nich oczekujesz, jeśli wcześniej im tego nie uświadomisz. Jeśli tego nie zrobisz, twoja mowa będzie dobra na chwilę, ale nie odmieni niczyjego życia.