Wartość nawozowa , technologie i techniki stosowania , przemiany w glebie i zagrożenie dla środowiska wynikjące ze stosowania gnojowicy .
Wartość nawozową gnojowicy określa się głównie na podstawie plonotwórczego działania azotu. W dwóch wieloletnich doswiadczeniach polowych , w których stosowano dawki azotu odpowiadające zapotrzebowaniaom roślin, otrzymano następujące zwyżki plonu jednostek zbożowych z hektara rocznie:
bez nawożenia 46,6 z nawożeniem gnojowicą bydlęcą 65,8
bez nawożenia 23,9 z nawożeniem gnojowicą trzody chlewnej 43,1
W przeliczeniu na 10t suchej masy gnojowicy zwyzki te wynoszą odpowiednio 4,66 i 4,10 jednostek zbożowych , a na 10 kg azotu gnojowicy 1,66 i 1,35 jednostki zbożowej.
Sposób stosowania gnojowicy zależy od wyposażenia gospodarczego w odpowiedni sprzęt lub urządzenia służące do jej transporu i rolzewnaia na polu. Najczęściej gnojowicę transportuje się i rolewa na polu za pomocą beczkowozów , które są wyposażone w kompresory wytwarzające podcisnienie podczas napełnainia oraz ciśnienie podczas opróżniania. Gospodarstwa , które mają deszczownie , mogą je dostosować do rozlewnaia gnojowicy po polach. Niektóre gospodarstwa mają urządzenia do hydromechanicznego transporu gnojowicy, czyli jej przepływu specjalnymi podziemnymi rurociągami z ferm do zbiorników, które znajdują się blisko pól przeznaczonych do nawożenia gnojowicą.
Gnojowicę wprowadza się bezpośrednio pod powierzchniową warstwę gleby aplikatorem z dozownikiem redlicowo-płozowym, zamocowanym do wozu asenizacyjnego.