Biomy wysokogórskie

Biom jest to rozległy obszar o określonym klimacie, charakterystycznej szacie roślinnej i szczególnym świecie zwierzęcym (prościej: ogromny obszar na którym występują podobne gatunki organizmów). Typ roślinności biomu jest charakterystyczny, choć skład gatunkowy może być różny w zależności od położenia geograficznego i historii flory.

Biomy, jakie wyróżniamy na kuli ziemskiej to:

• Pustynie lodowe (1)

• Tundra (2)

• Tajga (3)

• Lasy liściaste zrzucające liście na zimę (4)

• Lasy i zarośla twardolistne (5)

• Stepy (6)

• Pustynie (7)

• Sawanny (8)

• Wilgotne lasy równikowe (9)

O zaliczeniu różnych obszarów do tego samego biomu decyduje podobieństwo fizjonomiczne (podobieństwo zewnętrzne)

typy biomów :

• – strefowe ( z o n a l n e )

• – bezstrefowe ( a z o n a l n e )

• –lądowe

• –wodne

Co cechuje biomy wysokogórskie?

cechuje strefowość pionowa formacji roślinnych. W zależności od warunków klimatycznych i glebowych można wyróżnić kilka stref, m.in. tundrę górską i lasy przypominające tajgę. Odrębnym zespołom roślin towarzyszą charakterystyczne dla nich zespoły zwierząt, np. kozice i świstaki w Europie, góralki w Afryce, kozły śnieżne w Ameryce Płn.

Wraz ze wzrostem wysokości n.p.m. następuje spadek temperatury (0,6⁰C na 100m) oraz zwiększa się ilość opadów. Wobec tego zmieniają się także warunki klimatyczne, co w konsekwencji pociąga za sobą zmianę typów roślinności. W wysokich górach spotyka się więc różnorodną roślinność układającą się w tzw. piętra roślinne. Poszczególne piętra roślinne oraz wysokości, na jakich występują, układają się inaczej w każdych górach, a czasem nawet inaczej w tych samych górach. Przyjrzyjmy się bliżej piętrom roślinnym w najwyższych górach świata czyli Himalajach. Przedpole tych gór oraz niższe części stoków do wysokości ok. 1200 m n.p.m. porasta dżungla. Wyżej przechodzi ona w wiecznie zielony las liściasty (bambusy, palmy, drzewiaste paprocie) sięgające do 2200 m n.p.m. Nad nimi znajdują się lasy mieszane i iglaste, do górnej granicy 3400 m n.p.m. Do ok. 3500 m n.p.m. rosną krzewy jałowców i rododendronów przechodzące w łąki i hale, do których docierają lodowce górskie. Piętro hal sięga do 5000 m n.p.m.. Wyżej rozciągają się nagie stoki górskie porośnięte czasem mchami i porostami. Najwyższe części Himalajów, powyżej 5200 m n.p.m., pokrywają wieczne śniegi i lodowce.

Pietra roslinnosci w gorach

● strefowość pionowa – ze wzrostem wzniesiena n.p.m. zmieniają się (pogarszają) warunki klimatyczne

● zmiany roślinności z reguły skokowe ( stąd dość ostre granice)

● częściowo strefowość pionowa odpowiada strefowości poziomej – najlepiej w strefach poza zwrotnikowych