Wzory: Stałe:

$\rho = \frac{p}{\text{RT}}$ R=285 J/(kg·K)

T=(273,15+23,6)= 296,75 K

k=0,5

ρ_m=842 kg/m³

Przykładowe obliczenia:

φ	l	$$\overset{\overline{}}{{\overset{\overline{}}{p}}_{\text{teor}}}$$	$${\overset{\overline{}}{p}}_{dosw}$$	pi
°	mm	-	-	Pa
0	103	1,000	1,000	404,74
3	102	0,989	0,990	400,61
6	101	0,956	0,981	396,48
9	100	0,902	0,971	392,35
12	97	0,827	0,942	375,83
15	95	0,732	0,922	375,83
18	88	0,618	0,854	367,57
21	81	0,486	0,786	293,23
24	75	0,338	0,728	251,93
27	65	0,176	0,631	218,89
30	55	0,000	0,534	177,59
33	45	-0,187	0,437	136,29
36	35	-0,382	0,340	86,73
39	25	-0,584	0,243	103,25
42	15	-0,791	0,146	57,82
45	2	-1,000	0,019	-53,69
48	-22	-1,209	-0,214	-103,25
51	-32	-1,416	-0,311	-136,29
54	-42	-1,618	-0,408	-169,33
57	-52	-1,813	-0,505	-202,37
60	-55	-2,000	-0,534	-218,89
63	-60	-2,176	-0,583	-235,41
66	-65	-2,338	-0,631	-235,41
69	-66	-2,486	-0,641	-227,15
72	-60	-2,618	-0,583	-202,37
75	-52	-2,732	-0,505	-185,85
78	-50	-2,827	-0,485	-177,59
81	-48	-2,902	-0,466	-169,33
84	-48	-2,956	-0,466	-169,33
87	-47	-2,989	-0,456	-169,33
90	-47	-3,000	-0,456	-161,07
93	-46	-2,989	-0,447	-169,33
96	-48	-2,956	-0,466	-169,33
99	-46	-2,902	-0,447	-169,33
102	-48	-2,827	-0,466	-169,33
105	-49	-2,732	-0,476	-169,33
108	-48	-2,618	-0,466	-169,33
111	-48	-2,486	-0,466	-169,33
114	-48	-2,338	-0,466	-169,33
117	-47	-2,176	-0,456	-169,33
120	-48	-2,000	-0,466	-177,59
123	-47	-1,813	-0,456	-177,59
126	-47	-1,618	-0,456	-169,33
129	-48	-1,416	-0,466	-169,33
132	-47	-1,209	-0,456	-169,33
135	-48	-1,000	-0,466	-169,33
138	-47	-0,791	-0,456	-169,33
141	-49	-0,584	-0,476	-169,33
144	-48	-0,382	-0,466	-169,33
147	-49	-0,187	-0,476	-173,46
150	-49	0,000	-0,476	-169,33
153	-48	0,176	-0,466	-165,2
156	-47	0,338	-0,456	-173,46
159	-47	0,486	-0,456	-173,46
162	-47	0,618	-0,456	-169,33
165	-47	0,732	-0,456	-169,33
168	-47	0,827	-0,456	-169,33
171	-48	0,902	-0,466	-165,2
174	-47	0,956	-0,456	-169,33
177	-48	0,989	-0,466	-169,33
180	-47	1,000	-0,456	-165,2

Wnioski:

Na podstawie obliczeń uzyskano dwie linie wykresu. Pierwsza z nich, teoretyczna, pokazuje jak powinno się zachowywać powietrze opływające walec. Po wykreśleniu linii doświadczalnej, zauważamy że wykres ten znacznie odbiega od teoretycznrgo. Fakt, że parametr $\overset{\overline{}}{p}$ _dośw nie wraca do początkowego stanu(co oznacza oderwanie się w tym miejscy strugi), ozanacza że paradoks d’Alemberta jest nie możliwy do uzyskania, ponieważ nie uwzględnia tarcia.