65.Model idealnego ucznia w teorii naznaczania
Teoria naznaczania( lub teoria transakcji) – główna jej teza polega na tym, ze zachowanie dewiacyjne ma cechy transakcji zawartej miedzy osobą odchylona od normy, a innymi. Pewne zachowania jest dewiacyjne, ponieważ zostaje zdefiniowane jako takie przez grupy społeczne, zwłaszcza te, które maja władze, dzięki której ich definicje nabierają wagi.
Również kontrola społeczna może prowadzić do dewiacji w teorii nauczania dewiacja traktowana jest jako proces społeczny, a uczestnikami w tym procesie są osoby tworzące reguły.
Polega na dostarczaniu wyjaśnień dotyczących tego, w jaki sposób rożne czynniki działają w samej szkole i poza nią. Uczniowie uczą się tożsamości płciowej z pojęciem teorii naznaczenia wiąże się pojecie idealnego ucznia(charakteryzuje się: zainteresowaniem lekcjami, solidną pracą w szkole i domu, byciu szybkim)
.
66. Model dobrego rodzica w teorii naznaczania
Dobry rodzic wg. teorii naznaczania to taki , który okazuje dziecku zainteresowanie, postępuje według niego konsekwentnie, szanuje indywidualne potrzeby dziecka, musi okazywać dziecku szacunek, nie może być nadopiekuńczy i izolować je od rówieśników, powinien być sprawiedliwy i dać dziecku poczucie bezpieczeństwa.
67. Pojecie ukrytego programu
Ukryty program- to czego uczy przebywanie w szkole a nie nauczyciel. Występuje obok oficjalnego programu. Uczniowie podchwytują pewne podejście do życia i pewną postawę w uczeniu się. Podstawowa definicja „programu” jest najbardziej ogólna definicja jaka jest możliwa- program to wszystko to, czego rezultatem jest uczenie się. Jednak również najbardziej zawężona definicja określająca ów program jako zaplanowane działania mające na celu kształcenie, niesienie w sobie ukryty program. Nauczyciele którzy twierdzą, że kontrolują to co dzieje się w klasie od momentu, gdy zamykają się za nimi drzwi być może nie dostrzegają „duchów” architektów, wpływu poglądów autorów książek oraz dziedzictwa w postaci utrwalonych w języku reliktów mentalności naszych przodków.