Treści kształcenia (nauczania)
Treści nauczania, w tradycyjnym rozumieniu, rozumiemy jako listę przedmiotów nauczania. Treści powinny uwzględniać wymagania społeczne, wymagania naukowe i dydaktyczne. Wiedzę należy dostosować do wieku, przekazywać najnowsze wiadomości.
Plany i programy nauczania – zawierają treści:
Plany nauczania: z palanu nauczania prócz dyrektora korzystają programiści. Każdy program, który jest zrobiony musi zostać zatwierdzony przez ministerstwo, by mógł być zrealizowany. Dyrektor może dokonywać w nim zmiany. Wskazania dla programistów to czynniki. Często nazywany jest siatką godzin. Można się z niego dowiedzieć : ile w tygodniu uczeń ma godzin lekcyjnych na danym etapie nauczania, ilu nauczycieli będzie potrzebnych.
Program nauczania:
Wstęp – założenia ogólne
Cele kształcenia i wychowania
Rozkład materiału
Podstawy samokształcenia
Przewidywalne osiągnięcia absolwentów
Uwagi o realizacji
Teoria doboru treści kształcenia:
Materializm dydaktyczny (encyklopedyzm) przekazać jak najwięcej wiedzy, głosił Herbart, oparty na idei materialistów francuskich (naukach przyrodniczych), powstał w oświeceniu. Treści poznawcze uczniów powinny być bardzo rozległe.
Formalizm dydaktyczny - Wychodzili z założenia, że do rozwinięcia umysłu potrzebne są dwa przedmioty: język klasyczny i historia starożytna. A głównie umysł należy rozwijać. Treści jest bardzo mało, lekceważono praktykę
Utylitaryzm dydaktyczny (praktycyzm) – najważniejsza jest praktyka Dewey
Materializm funkcjonalny – twórcą jest W. Okoń. Istotą jest to, aby kształcić całą osobowość człowieka – umysł (procesy poznawcze) i działalność manualną oraz walory wychowawcze . Zwraca uwagę na zainteresowania i motywację. Eliminuje materiał przestarzały, wzbogaca treści współczesne. Od 15 lat namawia się nauczycieli do realizacji tej teorii.
Podręczniki szkolne W. Okoń:
Informacyjna – przedstawia treści
Badawcza – zachęca do badań
Transformacyjna – przekształcenie, np. na liczbę mnogą
Samokształceniowa – zbadaj, przeprowadź eksperyment