cylindryczne (nie tylko) występują w komórkach eukariotycznych
od 0,5 do 2 mikrometrów
niezależna od komórki synteza białek
zmienny kształt i rozmiary
podział istniejących mitochondriów
mają zdolność do przemieszczania się w kierunku miejsca o zwiększonym zapotrzebowaniu na energię – ruchy cytoplazmy związane z cytoszkieletem
przykładowe kształty: rozgałęzione w kom. nerwowych, kuliste w hepatocytach, liniowe w kom. nerek
w sąsiedztwie substancji zapasowych (np. w nadnerczach obok kropel tłuszczu)
ułożenie zgodne z kierunkiem transportu substancji
w mięśniach – pomiędzy włóknami miofibryli
u plemników układają się wokół rdzenia wici
Błona
zewnętrzna
otacza całe organellum,
białka : lipidy = 1:1,
białka transportowe, np. poryny,
wewnętrzna
miejsce reakcji chemicznych (synteza ATP),
białka : lipidy = 3:1,
pofałdowana – grzebień mitochondrialny,
nieprzepuszczalna dla małych jonów (kardiolipina),
białka błony wewnętrznej: przenośniki elektronów, syntaza ATP, białka kontrolujące przechodzenie metabolitów do oraz z macierzy,
może zwiększać stopień pofałdowania w miarę wzrostu zapotrzebowania na energię,
przestrzeń międzybłonowa
substraty metaboliczne, dyfundujące przez błonę zewnętrzną,
ATP wytworzone przez mitochondrium,
jony wypompowane z macierzy podczas fosforylacji oksydacyjnej.
Macierz
wodny roztwór białek (enzymy β-oksydacji, cyklu Krebsa, syntezy steroidów i metabolitów),
materiał genetyczny w postaci mitochondrialnego DNA (mtDNA),
rybosomy mitochondrialne,
tRNA mitochondrialne.
przemiany energii,
magazynowanie Ca2+ (niewielkie ilości),
regulowanie potencjału błonowego,
synteza hemu (niebiałkowa część wielu enzymów),
synteza steroidów (pierwszy etap transformacji steroidów).
Mitochondria, jako źródła energii mogą używać zarówno pirogronianu, jak i kwasów tłuszczowych. Obydwa rodzaje cząsteczek są transportowane przez wewn. błonę mitochondrialną i przez enzymy zlokalizowane w macierzy ulegają przemianie w acetylo-CoA. Grupy acetylowe w acetylo-CoA są później utleniane w macierzy w cyklu cytrynianowym (Krebsa). W cyklu tym atomy węgla są utleniane do CO2, który jest następnie wydalany. Najważniejszym elementem cyklu jest przenoszenie wzbudzonych elektronów przez NADH i FADH2. Wysokoenergetyczne elektrony są przenoszone do błony wewnętrznej, gdzie są wprowadzane w łańcuch przenośników elektronów.
Gradient jonów H+ powoduje dyfuzję jonów H+ do macierzy, a jonów OH- na zewnątrz, tym samym wspomagając wzrost potencjału błonowego, który jest odpowiedzialny za przyciąganie kationów do macierzy i odpychanie anionów na zewnątrz. Zarówno gradient jonów H+, jak i potencjał błony są odpowiedzialne za elektrochemiczny gradient protonów.
Elektrochemiczny gradient protonów w błonie wewnętrznej mitochondrium jest związany z syntezą ATP w procesie fosforylacji oksydacyjnej. Za syntezę odpowiada związany z błoną enzym – syntaza ATP. Tworzy on hydrofilowy kanał przez błonę wewnętrzną mitochondrium, co pozwala na przepływ protonów zgodnie z gradientem elektrochemicznym. Przepływ protonów przez syntazę ATP jest wykorzystywany do zajścia niekorzystnej energetycznie reakcji ADP z Pi, w wyniku której powstaje ATP.