Opis elewacji kamienicy

Elewacja kamienicy o numerze 35 stoi na ulicy Szczytnej w samym sercu Starego Rynku w Toruniu. Robi ogromne wrażenie przesytem pięknych wzorów na fasadzie której struktura wykonana jest w stylu Barokowym. Całość kamienicy prezentuje się okazale, pełno w niej dynamiki i malarskiego uroku spowodowanych głównie przez nadmiar florystycznych ornamentów roślinnych w różnych formach. Załamują one światło miękko modelując kamienice i stwarzają efekt pląsania ,a ich nasycające się nagromadzenie przeciąża ścianę kamienicy po mimo starannie opracowanych szczegółów. Kamienica dzieli się na dwie kondygnacje, pierwszą część stanowi wysoka ściana w kształcie wydłużonego prostokąta wznosząca się od chodnika, aż do szerokiego dwudzielnego gzymsu, stanowiącego podział ściany i od niego biegnie druga kondygnacja znacznie mniejsza od pierwszej, która jest tym samym zwieńczeniem kamienicy z łamanym szczytem i organicznymi archiwoltami po bokach. Jej środek wysunięty do góry ponad ścięciem tworzącym formę trójkąta, zdobi przerwany przyczółek segmentowy z ośmioramienną gwiazda po środku. Elewacja powyżej jak i poniżej gzymsu wysuwającego się znacznie po za lico muru zachowuje symetrię w rozłożeniu ornamentów, ciągną się one czterema pionowymi pasami przez całą fasadę kamienicy aż do gzymsu co daje elewacji równowagę z naciskiem na kierunek pionowy. Ornamentyka zaczyna się dopiero od środka pierwszej kondygnacji i potem w miarowym takcie narastając okrywa całą górę, zmieniając przy tym formę wzorów, którego podstawą są liście akantu mięsistego i wić roślinna, pojawiają się także zwisające pionowo wieńce kwiatów z owocami, im bliżej gzymsu tym łańcuchów wychodzących ze środka przybywa o jeden więcej. Idąc od rozpoczęcia ornamentu w pierwszej kondygnacji wieniec liczy trzy łańcuchy gdyż sama ściana podzielona jest na trzy części czterema pasami dwudzielnych okien zamkniętych prosto ,których mieści się w każdym pasie po trzy. Dolna partia kondygnacji pozbawiona jest ornamentu zamiast tego pojawiają się ozdobne białe listwy które w pionie obramują po dwa okna i sięgają do najbogatszego ornamentu w postaci wolutowych wici akantu wychodzących po bokach akantowego kosza, znajdują się one pod każdym z okien trzeciego pasa i są zwyczajną ozdobą, wzór o podobnym stylu powtarza się wyżej również pod oknami z tym, że liście akantu otulają medalionową pustą przestrzeń. W najniższym pasie okien, jedno z nich zostało zastąpione ozdobnym portalem o klasycznej strukturze. Wejście ujęte zostało w półkolisty łuk wsparty na pilastrach o kandelabrowym układzie kiści owoców. Pilastry nadbudowują u góry łuk zamykając go na prosty sposób wystającym po za lico muru gzymsem. Na pionowym przedłużeniu pilastrów znajdują się antytetyczne figury aniołów zapraszających do środka gestem uniesionej ręki. Powyżej odpowiednio do szerokości portalu rozciąga się ozdobny wzór z plecionki wici roślinnej. Przewaga symetrii w przebiegu ornamentów akcentuje na elewacji pewien porządek i za razem kłóci się z dynamizmem jej barokowej strony która ukazana jest w roślinnych ornamentach oraz w znamiennej dla epoki strukturze, utrzymuje także ten dynamizm w logicznej równowadze. Po bokach i między oknami zwisają łańcuchy kwiatów i na każdym poziomie prezentują się z przesytem zupełnie inaczej, docierają one do ornamentu powielanego już wcześniej pod oknami który dotyka poziomego pasa poniżej gzymsu ,złożonego z połączonych liści mięsistego akantu. Druga kondygnacja to jakby samo w sobie nałożone zwieńczenie na prostokątną ścianę, szczyt od środka płynnie schodzi w dół falistą wstęgą wynikającą z formy ornamentu który tworzy boki uwieńczenia z mocno zwiniętych liści akantu, specyficzny pokarbowany kształt obity jest blachą . Na tym poziomie ornamentyka się nasyca przez wielkość i nowe formy wzorów zwłaszcza po bokach , decyduje o kształcie szczytu. Ściana drugiej kondygnacji zostaje podzielona w poziomie na trzy wąskie części ozdobione łańcuchami kwiatów o rozgałęzionej formie, środek wyizolowany przez pionowy kierunek łańcuchów jest zgodny z biegiem łańcuchów w pierwszej kondygnacji i znajdującym się w tej części oknem dwudzielnym ponad którym widnieje wzór róży połączony z ozdobnym obramieniem okrągłej powierzchni na której wypisano datę powstania kamienicy.