Ryzyko dysleksji.

Termin ,,ryzyko dysleksji” po raz pierwszy użyła Marta Bogdanowicz w 1993 r. na Konferencji dotyczącej Dysleksji w Gdańsku. Termin ten został szybko rozpowszechniony, najczęściej używany jest dla dzieci od okresu poniemowlęcego do około 8 roku życia, wykazując zaburzenia psychoruchowe , które mogą mieć wpływ na wystąpienie specyficznych trudności w nauce czytania i pisania. Dzieckiem ryzyka dysleksji jest każde dziecko, które pochodzi z skomplikowanego porodu bądź nieprawidłowo przebiegającej ciąży. Należy zatem zatroszczyć się najbardziej o rozwój dzieci ,które urodziły się przedwcześnie, z niską wagą urodzeniową, w złym stanie fizycznym, które uzyskały w skali Apgara poniżej 6 punktów.

Ale również prawdopodobne jest wystąpienie trudności w czytaniu i pisaniu

u dzieci z rodzin, w których pojawiły się: dysleksja rozwojowa, opóźnienie rozwoju mowy, oburęczność i leworęczność. Marta Bogdanowicz, podając listę objawów ryzyka dysleksji, uwzględnia takie aspekty rozwoju psychoruchowego dziecka jak: -rozwój motoryki(dużej i małej)

-orientację w schemacie ciała przestrzeni

-funkcje wzrokowe

-orientację w czasie

- koordynację wzrokowo - ruchową

-czytanie

-pisanie(w okresie szkolnym)

-funkcje językowe

-lateralizację SRD to Skala Ryzyka Dysleksji, jest metodą pozwalającą na wczesne rozpoznanie u dzieci trudności w nauce czytania i pisania, bada się tą metodą 6- i 7-tatków. Warunkiem trafnej oceny jest ważne aby dobrze znać dziecko oraz zasady interpretacji wyników. Kwestionariusz SRD zawiera 21 stwierdzeń dotyczących aspektów ryzyka dysleksji. Dla każdego dziecka jest potrzebny osobny arkusz badania. Przyjęto skale ocen od 1 do 4.

Bibliografia:

Maria Bogdanowicz, Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie. Gdańsk, 2005.