Ochrona wód morskich.
Konwencja helsińska o ochronie środowiska morskiego – Morze Bałtyckie:
1974 rok – I
1992 rok – II
Cel: kompleksowa ochrona środowiska morskiego Morza Bałtyckiego
Strony konwencji; Dania, Estonia, Rosja, Finlandia, Litwa, Łotwa, Szwecja, Wspólnota Europejska
Najlepsza praktyka ekologiczna – oznacza zastosowanie najwłaściwszej kombinacji środków:
etykiety informacyjne o ryzyku dla środowiska
dostęp do informacji i edukacji
opracowanie i zastosowanie kodeksów
dostępność systemów gromadzenia i usuwania
oszczędzanie zasobów, w tym energii
recykling
unikanie substancji niebezpiecznych
stosowanie instrumentów ekonomicznych
wydawanie licencji
Najlepsza Dostępna Technologia (BAT) – oznacza najnowszy etap rozwoju procesów, urządzeń lub metod działania, które wskazują na przydatność w praktyce danego środka służącego do ograniczenia zrzutów.
Zobowiązania:
obowiązek zapobiegania i eliminacji zanieczyszczeń Bałtyku powstałych w wyniku działania substancji szkodliwych ze wszystkich źródeł (ze źródeł lądowych)
obowiązek wprowadzenia w życie procedur i środków przewidzianych w załączniku III.
Substancje szkodliwe:
metale ciężkie i ich związki
związki organochlorowe
związki organiczne chloru i cyny
pestycydy
oleje i węglowodory ropopochodne
związki azotu i fosforu
substancje radioaktywne
materiały trwałe, które mogą się unosić na powierzchni, pozostawać w zawiesinie lub zatapiać się
substancje, które wpływają na smak i zapach produktów żywnościowych
Załącznik III
Kryteria i środki dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniom ze źródeł lądowych:
oczyszczanie ścieków komunalnych, co najmniej metodami biologicznymi
zamknięty obieg wody w przemyśle
oddzielenie oczyszczania ścieków zawierających substancje niebezpieczne
określenie wartości granicznych emisji
zalecenie stosowania najlepszych dostępnych technologii przez zakłady przemysłowe
zapobieganie zanieczyszczeniom pochodzących z hodowli ryb, ze źródeł rozproszonych, w tym rolnictwa
określenie kryteriów przy używaniu środków ochrony roślin
Ochrona wód śródlądowych.
Konwencja helsińska o ochronie i użytkowaniu cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych:
1992 rok
Dotyczy wód transgranicznych
Ma charakter ramowy, rozwinięcie pozostawia dwustronnym i wielostronnym umowom zawartym pomiędzy jej stronami.
Główny cel: zapobieganie, kontrolowanie i zmniejszanie jakichkolwiek oddziaływań transgenicznych.
Planowane działania to m. in.:
określenie granicznych norm zrzutu ścieków oraz wymagań wobec jakości wody
dokonywanie OOŚ
opracowanie planów przeciwdziałania nadzwyczajnych zagrożeń
zmniejszenie ryzyka awaryjnego zanieczyszczenia
pozostałe podobne jak przy konwencji dotyczącej Bałtyku
Wymiana informacji:
ekologiczny stan wód transgranicznych
doświadczenia z zakresu wdrażania najlepszych dostępnych technologii i prac rozwojowych
zrzuty zanieczyszczeń i wyniki monitoringu
środki podjęte i planowane w celu zapobiegania i zmniejszenia oddziaływań transgranicznych
wydanie w danym kraju pozwolenia dotyczącego zrzutu ścieków.
Umowa w sprawie Międzynarodowe Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem:
Wrocław 1996
Cel: poprawa stanu ekologicznego Odry i Zalewu Szczecińskiego wraz z ich zlewniami poprzez zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu tych wód
Zasady:
wykazy punktowych źródeł zanieczyszczeń, ocena zanieczyszczeń ze źródeł rozproszonych i aktualizowanie ich w podziale na branże i rodzaje zanieczyszczeń
wartości graniczne dla odprowadzanych ścieków
docelowe wymagania jakościowe dla wód
jednolite metody klasyfikacji jakości wód
programy działania na rzecz redukcji zanieczyszczeń
działania profilaktyczne, system alarmowy i ostrzegawczy
Ochrona wód w Polsce:
ustawa z dnia 19.07.2001 – Prawo Wodne
ustawa z dnia 02.04.2001 – Prawo Ochrony Środowiska
ustawy regulują gospodarowanie wodami zgodnie z zasadami ZR, a w szczególności kształtowanie i ochronę zasobów wodnych, korzystanie z wód oraz zarządzanie zasobami wodnymi
Instrumenty ochrony wód:
plany gospodarki wodnej
pozwolenia wodno – prawne
opłaty ekologiczne