Figury słów

Figury słów – gramatyczne

Figury gramatyczne koncentrują się na warstwie formalnej komunikatu – uporządkowaniu, kompozycji, stylistyce.

  1. Figury przez przyłączenie

  1. Powtórzenie w kontakcie:

  1. geminatio – proste powtórzenie wyrazu lub zwrotu bez zmiany jego formy i funkcji, np.

  1. anadiploza – powtórzenie następujących po sobie słów jako sposób rozwijania dalszego ciągu wypowiedzi; ostatnie słowo jednego zdania rozpoczyna wówczas zdanie następne, np.

  1. Powtórzenie jako klamra:

  1. diakopa – przedzielenie wtrąceniem powtórzenia wyrazowego w obrębie zdania, np.

  1. prosapodsis – powtórzenie tego samego wyrazu lub zwrotu na początku i końcu zdania lub zespołu zdań, np.

  1. Powtórzenie na odległość:

  1. anafora – powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi: grup składniowych, zdań, wersów, często ukształtowanych paralelnie, np.

  1. epifora – powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na końcu kolejnych segmentów wypowiedzi, np.

  1. symploke – zespolenie anafory i epifory, co prowadzi do dosłownego powtórzenia początków i zakończeń wersów i zdań, w których podlega zmianie tylko odcinek środkowy, np.

  1. dialyton – konstrukcja, która polega na wiązaniu kolejnych, paralelnych segmentów zdaniowych za pomocą wielokrotnego powtarzania tego samego orzeczenia, np.

  1. conduplicatio – podwojenie, dwukrotne powtórzenie tych samych słów lub segmentów wypowiedzi, np.

  1. Dopowiedzenie:

  1. epifraza – konstrukcja składniowa pozornie zamknięta, która następnie dopełniona zostaje dalszymi składnikami, np.

  1. Figury przez odłączenie

  1. Detrakcja przez „zawieszenie”:

  1. elipsa – pominięcie w zdaniu lub wyrażeniu jakiegoś składnika, który przy odbiorze daje się przeważnie zrekonstruować na podstawie kontekstu lub sytuacji towarzyszącej wypowiedzi (ekonomia, lapidarność i spójność tekstu); najczęściej pomija się orzeczenie, np.

  1. Dekrakcja jako klamra:

  1. zeugma syntaktyczna – konstrukcja składniowa polegająca na sprzęgnięciu za pośrednictwem jednego członu zdania szeregu innych, równoważnych wobec siebie gramatycznie członów zdaniowych, lub też szeregu sąsiadujących zdań; składnik wiążący nie jest przy tym powtarzany, lecz podlega elipsie, np.

  1. Detrakcja jako rozsianie:

  1. asyndeton – konstrukcja składniowa zbudowana z szeregu współrzędnych członów zestawionych bezspójnikowo, np.

  1. Figury przez sposób uporządkowania

  1. Anastrofa – powtórzenie jakiegoś zwrotu lub zdania w odwróconym szyku wyrazów, np.

  1. Antymetabola – konstrukcja dwuczęściowa, w której część druga powtarza wyrazy występujące w części pierwszej, zmieniając ich porządek, formy gramatyczne i funkcje składniowe, np.

  1. Hyberbaton (inwersja) – taki szyk wyrazów w zdaniu, który na tle obyczaju jęz. potocznego odczuwa się jako niezwykły bądź z powodu zmiany w normalnej kolejności zależnych składniowo od siebie wyrazów, bądź też z powodu rozbicia jednolitych grup składniowych przez wtrącenie słów do nich nienależących (służy uwydatnieniu wartości semantycznej, emocjonalnej lub logicznej), np.

  1. Chiazm – odmiana paralelizmu składniowego polegająca na odwróconej symetrii dwóch całostek składniowych, z których druga powtarza w odwrotnej kolejności porządek syntaktycznych składników pierwszej, zgłasza wg schematu: podmiot – orzeczenie, orzeczenie – podmiot, np.

  1. Izoklon – zrównanie brzmienia bądź rozmiaru członów w obrębie okresu retorycznego, związane zazwyczaj z paralelizmem ich budowy syntaktycznej i rytmicznej.

  1. Upodobnienie zakończenia członów retorycznych:

  1. homoioteleuton – upodobnienie brzmieniowe zakończeń członów okresu retorycznego polegające bądź na powtórzeniu tego samego wyrazu w zmienionej lub jednakowej formie gramatycznej, bądź też na identyczności końcowych głosek;

  2. homoioptoton – upodobnienie brzmieniowe zakończeń słów w obrębie zdania, oparte na tożsamości przypadków gramatycznych.

Te figury są doskonałą egzemplifikacją maksym pragmatycznych odnoszących się do reguły powtarzalności, a dotyczącej specjalnej ważności końca zdania (czyli po prostu rymowane końcówki), np.

  1. Paromoiosis – upodobnienie początków członów retorycznych, np.

  1. Wyrównanie długości członów – ma na celu zrytmizowanie całej wypowiedzi, co powoduje łatwiejsze jej zapamiętanie; odbywa się w zakresie dwu- albo trójczłonowych wypowiedzi i wspierana jest za pomocą innych figur jak anafory, paromoiosis, homoioteleuton i inne.

  1. stosowana często do uwypuklenia antytezy, np.

  1. stosowana często do uwypuklenia paralelizmu, np.

  1. Figury przez zastąpienie

  1. Anapodoton – konstrukcja składniowa będąca rodzajem anakolutu, polegająca na braku koordynacji między członami zdania złożonego. Jest ona wyrazista zwłaszcza wtedy, gdy umieszczony w pierwszym zdaniu składnik, skoordynowany zazwyczaj parzyście z określonym składnikiem zdania następnego (np. ani…, ani; albo…, albo; wówczas…, gdy; jedni…, drudzy; nie tylko…, lecz także), nie znajduje zwykłego uzupełnienia w zdaniu dalszym, zbudowanym wg innego niż oczekiwany schematu konstrukcyjnego, np.

  1. Enallage – wewnętrzna gramatyczna niespójność zdania, naruszenie formalno-gramatycznych odpowiedniości w wypowiedzi przez użycie formy gramatycznej innej niż normalnie w danym kontekście oczekiwania (może służyć wprowadzeniu czasu praesena historicum), np.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
05.01.09, Figury słów (figurae elocutionis)
J Ziomek, Figury slow
FIGURY SŁÓW pojęcia
Figury słów i myśli - o retoryce, Retoryka i erystyka
Jerzy Ziomek Retoryka IX Figury slow
Tropy i figury słów
Społeczno pragmatyczna teoria uczenia sie słów
Zelazniewicz figury
figury plaskie i ich obwody kl 1
Kilka słów o nerwicy języka
zwierzaki figury geometryczne kolorowe
pary slow
18 1 [dzień 9] Słów kilka o modlitwie do Architekta Puzzli
Scenariusz zajęć- piłka, scenariusze zajęć, kolory i figury
Zeszyt Pięknych słów, Teoria dla nauczycieli, Agresywne zachowania, złość, lęk
Praca klasowa figury 6b, Matematyka, kl 6
figury

więcej podobnych podstron