Jagoda Mras

Gr. 6 A

06.05.2015

Sprawozdanie

Temat: Technologie spawania

Spawanie jest to proces technologiczny łączenia materiałów polegający na stapianiu ich krawędzi i wzajemnym mieszaniu się stopionych części.

Wyróżniamy 2 najpopularniejsze rodzaje spawania:

• Spawanie łukiem elektrycznym - polega na wytworzeniu między elektrodą spawalniczą a materiałem spawanym ciepła, pod wpływem, którego topią się brzegi łączonych części i dodawane spoiwo tworząc w ten sposób spoinę. Stopiony w obszarze spoiny metal na skutek stygnięcia krzepnie i łączy trwale obie części metalu rodzimego.

Rozróżniamy dwa rodzaje elektrod do spawania łukiem elektrycznym:
Elektrody topliwe (otulone i nieotulone) oraz elektrody nietopliwe (wolframowe, węglowe i grafitowe) - obecnie rzadziej stosowane.

Otulina chroni stapiane spoiwo i metal przed dostępem azotu i tlenu z powietrza, a ponadto tworzy ze spalających się składników warstwę żużla, który chroni stopiony metal przed zbyt szybkim stygnięciem i powoduje, że spoina stygnie równomiernie oraz wiąże ze sobą niepożądane składniki (tlen).

Rysunek 1: Spawanie łukiem elektrycznym

• Spawanie gazowe - do spawania gazowego stosowane są: tlen, acetylen, wodór, gaz koksowniczy i gaz świetlny, propan, butan, gaz ziemny - metan, argon, azot i inne. Do spawania gazowego stosuje się spoiwa w postaci stalowych drutów i prętów o różnym składzie chemicznym w celu dobrania ich do spawanych elementów. Gazy używane do spawania są przechowywane w formie sprężonej w odpowiednich butlach. Aby zapewnić odpowiednie ciśnienie gazów potrzebne do prac spawalniczych stosuje się reduktory. Do poprawnego przeprowadzenia spalenia gazów wymieszanych z tlenem służą palniki. Bardzo ważne jest poprawne wyregulowanie płomienia.

Znane są trzy metody spawania gazowego: w lewo, w prawo, w górę.

Rysunek 2: Spawanie gazowe metodą w lewo

Na zajęciach oprócz spawania łukiem elektrycznym i spawania gazowego, wykonaliśmy także cięcie tlenem. Polega ono na spalaniu metalu strumieniem tlenu przy współudziale płomienia podgrzewającego. Proces ten w odniesieniu do stali odbywa się w temperaturze 1250-1350°C. Powstające podczas cięcia tlenki żelaza mają temperaturę topienia ok. 1330°C, a więc niższą w stosunku do temperatury topnienia stali (1480 °C) dzięki temu tlenki łatwo oddzielają się od metalu i zostają wydmuchnięte strumieniem tlenu ze szczeliny cięcia. Palnik do cięcia tlenem składa się z dwóch dysz: tnącej i podgrzewającej. Do dysz tnącej doprowadza się tlen tnący regulowany zaworem tlenu tnącego. Do dyszy podgrzewające doprowadza się mieszankę tlenu i acetylenu.