*Sonet Leopold Staffa pt.: „kowal” pochodzi z pierwszego tomu poezji tego autora. Tomik zatytułowany „sny o potędze”. W 2 pierwszych zwrotkach przedstawiony zostaje poetycki obraz pracy Kowala, który „ na twardym stalowym kowadle” wykuwa „ serce hartowne, mężne, serce dumne, silne”. Jest to wielka metafora pracy człowieka nad kształtowaniem własnego charakteru. Kowal pracuje w radosnej opusze, wierząc że uda mu się przekształcić „ całą bezkształtną masę kruszców drogocennych” w dzieło wielkie i zahartowane. Służyć to ma ochronie serca przed własną słabością, „rysą chorej niemocy końca wieku”. Leopold Staff podejmuje motywy nietzscheańskie w sonecie, postulując ufność, dynamikę życiową, aktywność wewnętrzną, jakże odmienną od schyłkowych deklaracji innych poetów epoki.

*PIEWCY TATR:

-Stanisław Witkiewicz: pisarz, malarz, architekt, twórca stylu zakopiańskiego, oddziałujący wielością zainteresowań, znawstwem kultury tatrzańskiej. Jest autorem opowiadań z Tatr, wykreował Sobałę na mędrca Tatr.

-Tytus Chałbiński: lekarz , odkrywca klimatycznych walorów zakopanego jako uzdrowiska.

-ks. Józef Stolarczyk: proboszcz zakopanego, taternik i wielki przyjaciel górali

-Adam Chmielowski: słynny brat Albert, artysta i zakonnik

-Stanisław Witkiewicz: namalował pejzaże tatrzańskie.

-Leon Wyczółkowski, Antoni Malczewski, Witkiewicz Syn- malarze

*Zakopane pełniło rolę salonu artystycznego i letniej stolicy Młodej Polski. Przyciągało wielu wybitnych poetów i aktorów (np.: Paulikowscy, Helena Modrzejewska, Leopold Staff, K. Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Maryla Wolska).

*Tetmajer: jest autorem prozy tatrzańskiej, cyklu opowiadań pisanych gwarą góralską np.: „na skalnym Podhalu”, oraz powieści „Legenda Tatr”, wiersze „ Z tatr”.

*Lud Tatrzański: mógł imponować duma, godnością, zaradnością, urodą fizyczną, fantazją, poczuciem godności, swobody, kulturą materialną, ubiorem , muzyką.