Pytania na obronę I

PYTANIA NA EGZAMIN DYPLOMOWY : KIERUNKOWE

1. Jakie grupy na szczeblu wojewódzkim odpowiadają za zarządzanie kryzysowe?

• wydział zarządzania kryzysowego

• wojewódzki zespół zarządzania kryzysowego powoływany zarządzeniem wojewody właściwego na podstawie ustawy o stanie klęski żywiołowej zgodnie z rozporządzeniem RM w sprawie tworzenia…

• grupa bezpieczeństwa powszechnego i porządku publicznego

• grupa planowania cywilnego

• grupa monitorowania, prognoz i analiz

• grupa operacji

• grupa zabezpieczenia logistycznego

• grupa opieki zdrowotnej i pomocy społeczno – bytowej

1. Na czym polega zagrożenie asymetryczne?

• zagrożenie asymetryczne to zagrożenie powodowane przez czynniki o różnym nasileniu zagrożenia działające jednocześnie w jednym czasie.

• Jego istota polega na tym, że w starciu dwóch stron – z której jedna jest niewspółmiernie słabsza pod względem militarnym od drugiej – słabszy chwyta się metod absolutnie niekonwencjonalnych, osiągając zarazem przy minimum środków maksimum efektu (także politycznego)

• Brak jednoznacznej i powszechnie akceptowanej definicji zagrożeń asymetrycznych !!!

1. Jaki znasz czynniki kształtujące międzynarodowe stosunki polityczne?

• ekonomiczne – coraz ważniejsze;

• geograficzne i geopolityczne – stopniowo tracą na znaczeniu;

• demograficzne – niby coraz mniej ważne, ale politycy wciąż na nie się powołują (np. ilość głosów w Radzie UE);

• kulturowe i ideologiczne (cywilizacyjne, ideologiczne, etniczno-narodowe) – coraz ważniejsze;

• prawo międzynarodowe

1. jaka jest rola i miejsce stosunków wojskowych wśród innych dziedzin stosunków międzynarodowych

2. jakie znasz problemy polityki bezpieczeństwa w ujęciu ewolucyjnym i prognostycznym

3. Jakie znasz konstytucyjne organy państwa właściwe w sprawach bezpieczeństwa?

• prezydent RP, organ doradczy RBN, w sprawach szczególnych rada gabinetowa (prezydent + rada ministrów)

• premier, rada ministrów

• minister obrony narodowej

• minister spraw wewnętrznych i administracji

• wojewoda

1. w jakich przypadkach ogłasza się poszczególne stany alarmowe

2. Scharakteryzuj przedmiotowy i podmiotowy zakres systemu bezpieczeństwa narodowego

• podmiotowy - wewnętrzne i zewnętrzne

• przedmiotowy

• bezpieczeństwo polityczne,

• bezpieczeństwo informacyjne,

• bezpieczeństwo militarne,

• bezpieczeństwo ekologiczne,

• bezpieczeństwo ekonomiczne (dzielone następnie na: surowcowe, finansowe, technologiczne, rolne, żywnościowe, socjalne itp.),

• bezpieczeństwo społeczne,

• bezpieczeństwo kulturowe,

• bezpieczeństwo ideologiczne,

• i inne.

1. jakie znasz doktrynalne i instytucjonalne przesłanki bezpieczeństwa

2. Omówić istotę pojęcia zagrożenia i omówić podział zagrożeń.

• Zagrożenie - zjawisko wywołane działaniem sił natury bądź człowieka, które powoduje, że poczucie bezpieczeństwa maleje bądź zupełnie zanika.

• Pod pojęciem zagrożenie należy rozumieć zakres zdarzeń, wywołanych celowo lub losowo, które wywierają negatywny wpływ na funkcjonowanie politycznych i gospodarczych struktur państwa, na warunki bytowania ludności oraz stan środowiska naturalnego

• Rodzaje zagrożeń:

• naturalne (np. klęski żywiołowe),

• związane z działalnością człowieka, te dzielimy na:

  • zagrożenia cywilizacyjne, np. choroby;

  • zagrożenia destrukcyjne, np. terroryzm, przestępczość, sabotaż;

  • zagrożenia gospodarcze, np. zanieczyszczenie środowiska, wadliwe konstrukcje.

• Zagrożenie możemy jeszcze podzielić ze względu na rozmiary (terytorium) na którym ono zachodzi, tzn.:

• globalne,

• regionalne,

• lokalne.

Podział zagrożeń:

• KATASTROFY NATURALNE

1. Powodzie

2. Huragany i silne wiatry

3. Susza

4. Trzęsienia ziemi

5. Anomalie pogodowe

6. Wyładowania atmosferyczne

7. Epidemie

8. Plagi zwierzęce

• II. KATASTROFY TECHNICZNE

1. Pożary

2. Awarie chemiczne

3. Komunikacyjne

4. Budowlane

5. Awarie urządzeń infrastruktury technicznej

• III. AKTY TERRORU

• IV. ZAKŁÓCENIA BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU PUBLICZNEGO

1. jaką rolę pełni Polska w grze o bezpieczeństwo

2. Jakie są różnice między kierowaniem a zarządzaniem?

• Zarządzanie obejmuje swym zasięgiem szerszy zakres działalności niż kierowanie. W najprostszy sposób można powiedzieć, iż zarządzanie to szukanie odpowiedzi na pytanie: dokąd zmierzają działania organizacji, kierowanie zaś to: w jaki sposób dotrzeć do celu.

Każdorazowo na proces zarządzania składają się cztery części składowe, mianowicie

organizowanie, planowanie, kontrolowanie i aktywowanie. Są one ze sobą ściśle powiązane, ale na gruncie działalności mogą być postrzegane jako oddzielne procesy.

• Z kolei, wspominane już kierowanie to inaczej przewodzenie innym ludziom. Można powiedzieć, że jest to swego rodzaju katalog zachowań i postaw powodujący, że obdarzeni różnymi zdolnościami i umiejętnościami ludzie, w sposób całkowicie dobrowolny angażują się w proces tworzenia i realizacji celów w danej organizacji czy przedsiębiorstwie. Błędne jest rozumowanie wskazujące na to, że kierowanie jest częścią procesu zarządzania, a właściwie aktywowania pracowników. Kierowanie jest wyzwalaniem potencjału podwładnych przy realizacji projektów, jak również poszukiwanie w nich odpowiedzi i podpowiedzi przy nadawaniu charakteru przedsiębiorstwu. Polega ono na nadawaniu nowych kierunków i wytyczaniu celów.

1. dokonać charakterystyki dyplomacji wojskowej jako elementów międzynarodowych stosunków wojskowych

2. jakie są zadania i kompetencje organów władzy publicznej oraz instytucji i organizacji państwowych w sytuacjach kryzysowych

3. jakie występują różnice między podmiotowym a przedmiotowym zakresem bezpieczeństwa narodowego

4. Jakie znasz etapy zarządzania kryzysowego i charakteryzuj je.

• Zapobieganie Czyli działania przyjmujące za cel główne działania uprzedzające eliminujące lub redukujące możliwości zaistnienia sytuacji kryzysowej. Zaliczamy do nich:

  • Analizę zagrożeń i ocena wrażliwości

  • Wspieranie badań stosowanych i transferu technologii

  • Uświadamianie społeczeństwa i powszechna edukacja w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom

  • Stworzenie systemu zachęt i restrykcji finansowych oraz właściwe wykorzystanie zasobów

  • Zapewnienie przywództwa i koordynacji

Zapobieganie odnosi się do działań, które eliminują lub redukują prawdopodobieństwo wystąpienia katastrofy, albo ograniczają jej skutki.

• Przygotowanie kluczowym elementem przygotowań jest opracowanie planów reagowania kryzysowego, które to plany opisują kto, co i kiedy będzie robił, za pomocą jakich sił i środków i na jakiej podstawie prawnej - przed, w czasie i natychmiast po zdarzeniu kryzysowym. Przygotowanie to także zapewnienie zasobów specjalistycznych sił i środków reagowania, takich jak: stanowisko kierowania, system łączności kryzysowej, system alarmowania oraz personel reagowania kryzysowego, a także ewidencja zasobów sił i środków przydatnych do reagowania kryzysowego.

• Reagowanie następuje po wystąpieniu realnego zagrożenia lub zdarzenia. Jego celem jest uruchomienie działań prewencyjnych zapobiegających lub minimalizujących możliwość zniszczeń, a po ich wystąpieniu, podjęcie akcji ratowniczej celem dostarczenia pomocy poszkodowanym i ograniczenia wtórnych szkód i strat.

• Faza reagowania wymaga:

  • Przestrzegania dyscypliny obiegu informacji

  • Gromadzenia informacji i dokumentowania działań

  • Unikania działań nieprzemyślanych

  • Profesjonalnej informacji (rzecznika)

  • Prognozowania rozwoju wydarzeń

  • Przewidywania skutków podejmowanych decyzji

  • Uwzględniania implikacji prawnych decyzji

  • Zagwarantowania funkcjonowania instytucji publicznych

• Odbudowa jest końcową fazą cyklu zarządzania kryzysowego. Odbudowę kontynuuje się, aż wszystkie systemy wrócą do stanu poprzedniego albo lepszego niż poprzedni. Odbudowę dzieli się na krótkoterminową i długoterminową. Krótkoterminowa polega na przywróceniu systemów niezbędnych do życia do minimalnych standardów operacyjnych. Odbudowa długoterminowa może trwać wiele lat, aż do kompletnej odbudowy całego obszaru dotkniętego katastrofą. Jednocześnie odbudowa ta powinna być realizowana w nowy sposób, tak aby rejon dotknięty katastrofą był po odbudowie mniej wrażliwy na kolejną katastrofę.

1. Co rozumiesz pod pojęciem strategia bezpieczeństwa?

Teoria i praktyka (nauka i sztuka) kierowania sprawami bezpieczeństwa danego podmiotu przez najwyższego (naczelnego) decydenta (indywidualnego lub zbiorowego), z uwzględnieniem zwłaszcza ustalania celów bezpieczeństwa oraz sposobów ich osiągania.

1. Co to znaczy, że ktoś daje rękojmię zachowania tajemnicy

• Ustalenie, że osoba sprawdzana spełnia ustawowe wymogi dla zapewnienia ochrony informacji niejawnych .

• rękojmią zachowania tajemnicy – jest zdolność osoby do spełnienia ustawowych wymogów dla zapewnienia ochrony informacji niejawnych przed ich nieuprawnionym ujawnieniem, stwierdzona w wyniku przeprowadzenia postępowania sprawdzającego

1. co rozumiesz przez zakres podmiotowy bezpieczeństwa europejskiego

2. Kiedy zostało powołane do życia MSWIA i jakie ma zadania w zakresie bezpieczeństwa publicznego?

• Ministerstwo zostało utworzone z dniem 1 stycznia 1997 r., w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego.

• W zakresie bezpieczeństwa odpowiada za:

• Ustalenie kierunków działania i koordynowania przedsięwzięć, mających na celu zapewnienie ochrony przed bezprawnymi zamachami na życie i zdrowie ludzki, dorobek materialny i kulturalny społeczeństwa, a także zachowania porządku publicznego;

• Stworzenie warunków sprzyjających zapobieganiu przestępczości oraz zjawiskom kryminogennym, a także określenie zasad współdziałania w tym zakresie z terenowymi organami administracji rządowej, samorządu i organizacjami społecznymi

• Zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej

• Ochrona granicy państwowej i kontrola ruchu granicznego

• Ochrona ludności

• Ochrona przeciwpożarowa i czynności ratownicze

• Przeciwdziałanie skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu i porządku publicznego

• Ochrona organów władzy i administracji rządowej oraz ich siedzib, a także ochrona placówek dyplomatycznych

• Należą do MSWiA: Policja, Straż Graniczna, Biuro Ochrony Rządu oraz Państwowa Straż Pożarna.

Pytania na obronę II

PYTANIA NA EGZAMIN DYPLOMOWY SPECJALNOŚCIOWE:

BEZPIECZEŃSTWO PUBLICZNE

1. Czym charakteryzuje się terroryzm i jakie znasz rodzaje terroryzmu?

• Sformułowanie definicji, która mogłaby wyjaśnić pojęcie terroryzmu nastręcza trudności. Terroryzm to bez wątpienia jeden z najpoważniejszych problemów bezpieczeństwa współczesnego świata. Zjawisko to charakteryzuje się zaskoczeniem, szybkością i niezwykłą skutecznością zarówno, co do celu ataku jak i jego skutków.

• U podstaw pojęcia terroryzm leży słowo „terror” oznaczające w języku łacińskim strach, grozę, trwogę, zastraszenie, gwałt, ucisk. Pierwotnie słowo to rozumieć należy jako zespół działań bezwzględnych, okrutnych oraz wywołaną skutkiem tego psychozę.

• W kontekście działań aparatu państwowego względem jego obywateli definicję terror przyjąć można za szczególny typ reżimu lub instrument działania do jakiego uciekają się organy władzy by utrzymać swe kierownictwo.

• Niektórzy badacze stwierdzili, ze najskuteczniejszą metodą zdefiniowania zjawiska terroryzmu jest jego charakterystyka na podstawie zewnętrznych przejawów, wymieniając czyny bezprawne, stanowiące akty terrorystyczne:

• uprowadzenia i zawładnięcia środków komunikacji: samolotów, statków, pociągów, autobusów wraz z pasażerami w charakterze zakładników;

• akty sabotażu gospodarczego;

• napady, włamania, żądania okupu w celu pozyskania środków na własną działalność;

• zamachy na życie, zdrowie lub wolność przedstawicieli władz, znanych osób ze sfer gospodarczych oraz osób podlegających ochronie międzynarodowej;

• uprowadzenia i przetrzymywania w charakterze zakładników osób pochodzących z innych państw niż teren działania terrorystów (np. dziennikarzy, duchownych, wolontariuszy);

• stosowanie ładunków wybuchowych, broni palnej (w tym rakiet) w miejscach publicznych i wywoływanie przez to szczególnego zagrożenia ludzi postronnych;

• skażanie materiałami radioaktywnymi lub trującymi terenu, obiektu i środków komunikacji pasażerskiej.

• Istnieje jeszcze szereg innych definicji i kategorii klasyfikacyjnych zjawiska terroryzmu. W zbiorze tym ciągle jeszcze otwartym można odnaleźć terroryzm:

• polityczny, państwowy, amatorski, religijny, informatyczny, ekonomiczny, represyjny, cyberterroryzm, ekoterroryzm, bioterroryzm, defensywny, ofensywny, polityczny, separatystyczny, międzynarodowy, kryminalny, jednej sprawy, patologiczny, i inne.

1. Jak rozumiesz pojęcie bezpieczeństwo finansowe państwa?

• Bezpieczeństwo finansowe to jedno z kluczowych zadań Ministra Finansów. Inne instytucje odpowiadające za bezpieczeństwo to: KNF, NBP.

• Powinna być zachowana równowaga pomiędzy przychodami, a wydatkami państwa.

• Dług publiczny max. 60% PKB zapisane w Konstytucji. Na koniec 2010 roku dług wynosił 739 mld zł, tj. 54,7 w relacji do PKB. Aktywami są: dewizy, papiery wartościowe lokaty, złoto. Pasywa to: zaciągnięte kredyty, pożyczki, wyemitowane papiery wartościowe.

• Państwo powinno prowadzić finanse publiczne na tyle ostrożnie, żeby nie przekroczyć progów ostrożnościowych w stosunku do PKB, móc spłacać zaciągnięte pożyczki, realizować inwestycje, posiadać rezerwy walutowe, wypłacać zobowiązania wobec obywateli itp.

1. Jakie znasz współczesne zagrożenia bezpieczeństwa informacyjnego państwa?

• nierozwinięte zaplecze badawczo-techniczne i słaba infrastruktur informatyczna;

• brak konsekwentnych działań na rzecz rozwoju ośrodków naukowych;

• brak zwiększania wydatków na naukę i edukację;

• brak krajowego systemu nowoczesnej łączności satelitarnej;

• liczne niedociągnięcia w procesie informatyzowania Ministerstwa Finansów i podległych mu służb

• zagrożenie związane z przejęciem i realizacją rządowych kontraktów na informatyzację urzędów tylko przez jedną firmę – łatwiejszy atak hackerów, cyberterrorystów;

• przestępczość komputerowa – kradzież tożsamości, danych, fałszowanie kart kredytowych, nawoływanie do dokonania czynów zabronionych, fałszowanie adresów, wiadomości e-mailowych

• słabe przygotowanie do wymiany informacji pomiędzy służbami bezpieczeństwa państwowego;

1. Co to jest recykling. Jakie znasz rodzaje recyklingu samochodowego?

• Recykling, recyklizacja – jedna z metod ochrony środowiska naturalnego. Jej celem jest ograniczenie zużycia surowców naturalnych oraz zmniejszenie ilości odpadów.

• Według ustawy o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 roku, pod pojęciem recyklingu "rozumie się taki odzysk, który polega na powtórnym przetwarzaniu substancji lub materiałów zawartych w odpadach w procesie produkcyjnym w celu uzyskania substancji lub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu, w tym też recykling organiczny, z wyjątkiem odzysku energii."

• Zasadą działania recyklingu jest maksymalizacja ponownego wykorzystania tych samych materiałów, z uwzględnieniem minimalizacji nakładów na ich przetworzenie, przez co chronione są surowce naturalne, które służą do ich wytworzenia oraz surowce służące do ich późniejszego przetworzenia.

• Recykling samochodowy dzielimy na dwie grupy:
  - materiałowy,
  - produkcyjny.

• Recykling materiałowy to przetwarzanie zużytych materiałów na produkt o właściwościach zbliżonych do pierwotnego (np. zużyte oleje, przetwarzane są na nowe lub na smary).

• Jest on najtrudniejszą formą recyklingu pod względem technicznym, organizacyjnym i ekonomicznym, ale z tego rodzaju recyklingu wynikają korzyści dotyczące ochrony zasobów naturalnych, oszczędności energii oraz środowiska.

• Odmianą recyklingu materiałowego jest recykling kaskadowy, który polega na ponownym wykorzystaniu surowca w innym celu niż poprzednie przeznaczenie, gdzie nie są wymagane tak wysokie parametry techniczne (np. wytrzymałość) jak pierwotne.

• Recykling produktowy jest formą bezpośredniego ponownego wykorzystania części zespołów będących w dobrym stanie technicznym, przy niewielkim stopniu zużycia. Wyróżniamy dwie jego odmiany:\

• recykling produktowy bezpośredni – jest to najprostsza forma recyklingu, polegająca na demontażu części nadających się do zamontowania w innych samochodach,

• regeneracja części – przywrócenie właściwości użytkowych przez nakładanie warstw regeneracyjnych (np. chromowanie), co wydłuża okres użytkowania.

Recykling to jedna z odmian odzysku, który definiowany jest jako wszelkie działania bezpieczne dla środowiska i ludzi, mające na celu gospodarcze wykorzystanie odpadów. Szczególnym jego rodzajem jest odzysk energetyczny, polegający na wykorzystaniu energii cieplnej zawartej w niektórych materiałach pochodzących z pojazdów (np. opony, tworzywa sztuczne, które mogą być materiałem spalanym w cementowniach lub piecach hutniczych).

1. Jaka jest rola administracji publicznej w bezpieczeństwie społecznym

• Administracja publiczna jest to przejęte przez państwo i realizowane przez jego organy, a także przez organy samorządu terytorialnego zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb obywateli, wynikających ze współżycia ludzi w społecznościach. Stanowi całokształt struktur organizacyjnych w państwie oraz ludzi zatrudnionych w tych strukturach spełniających zadania publiczne.

• Rola, funkcje:

porządkowo - reglamentacyjna związana z ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa zbiorowego, dotyczącą regulowania życia obywateli (np. kodeksem drogowym).

świadcząca, czyli świadczenia usług publicznych w ramach tej funkcji organy administracji publicznej zaspokajają potrzeby społeczne, np. utrzymując szpitale.

regulatora rozwoju gospodarczego administracja publiczna może nie tylko ingerować w życie gospodarcze interwencjonizm), ale i samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą (etatyzm).

organizatorska, w ramach której organy administracji podejmują działania twórcze, samodzielne i kreatywne, np. gdy urzędnicy gminni starają się zdobyć fundusze unijne.

wykonawcza, polegająca na wykonywaniu przepisów. Organy i instytucje administracji muszą przestrzegać prawa, zgodnie z konstytucyjnymi zasadami legalizmu, państwa prawa, państwa prawnego, państwa praworządnego.

kontrolno - nadzorcza, w ramach której państwo kontroluje i nadzoruje obywateli, np. stowarzyszenia.

prognostyczno - planistyczna, dzięki której władza publiczna formułuje, np. prognozy wzrostu zanieczyszczenia środowiska naturalnego.

1. Jakie są różnice między kryminologią, a wiktymologią?

• Wiktymologia (dosł. ofiarologia) to nauka zajmująca się ofiarami przestępstw oraz badaniem roli ofiary w genezie przestępstwa, zwłaszcza ustaleniem czynników tworzących podatność na stanie się ofiarą przestępstwa oraz metod zapobiegania temu. Jest stosunkowo młodą dziedziną nauki, stanowi jakby dopełnienie kryminologii.

• Kryminologia wg Hołysta - nauka o przestępstwie i przemocy, o objawach i przyczynach przestępczości i innych związanych z nią zjawiskach patologii społecznej oraz o ich zapobieganiu, a także o zapobieganiu systemu sprawiedliwości karnej. Zajmuje się analizą rzeczywistych cech ofiar czynów przestępczych, bez uwzględnienia osób, które nie stały się przedmiotem przestępstwa. Badaniom podlegają wyłącznie cechy osób fizycznych. Uzyskany podczas badań empirycznych materiał, po dokonaniu ilościowych i jakościowych analiz jest podstawą wyciągania wniosków dotyczących postępowania zapobiegawczego oraz budowania programów profilaktycznych. W ten sposób rozpoznaje się obszary zagrożenia przestępczością,.
  zwane inaczej obszarami wiktymologii.

1. Jakie znasz metody rozwiązywania konfliktów przez strony konfliktów?

• Sposoby rozwiazywania konfliktów:
  
  Zasadniczo wyróżnia się pięć stylów działania w sytuacji konfliktu:

• Unikanie - ignorowanie konfliktu i pomijanie milczeniem, odwlekanie rozwiązań "na później", fizyczne wycofanie się z miejsca, gdzie odbywa się konflikt, przekonywanie siebie i innych, że nic się nie wydarzyło (redefinicja sytuacji); ten styl reakcji często łączy się z przekonaniem, że konflikt jest sam w sobie złem, poza tym jest zbędny i poniżający; jest to styl charakterystyczny dla ludzi, których samo napięcie emocjonalne spowodowane konfliktem jest na tyle silne, że wolą wycofać się z konfliktu niż rozwiązywać go.
  Unikanie jest sensowną strategią w sytuacjach, kiedy przedmiot konfliktu jest czymś nieistotnym i kiedy jest mała szansa na jego rozwiązanie;

• Łagodzenie - postępowanie zgodnie z interesem strony przeciwnej i rezygnacją z własnych celów z uwagi na obawę utraty dobrych stosunków z innymi czy też obawę przed osamotnieniem; łagodzenie jest dobrym stylem radzenia sobie, kiedy doszliśmy do przekonania, że jesteśmy w błędzie i chcemy skorygować nasze stanowisko względem drugiej strony oraz kiedy przedmiot sporu jest istotny dla przeciwnej strony a dla nas nie; jest też uzasadnione racjonalnie, kiedy partner ma nad nami zdecydowaną przewagę, a my potencjalne zyski i korzystniejsze porozumienie lokujemy w perspektywie czasowej;

• Konkurencja - podejście do konfliktu jak do "gry do wygrania", gdzie wygrana jest sukcesem zaś przegrana słabością i utartą prestiżu; często temu podejściu towarzyszy oczekiwanie wygranej, stąd aby osiągnąć ten cel osoba używa wielu środków niekoniecznie uczciwych; wybór tego stylu wiąże się z obroną samooceny; reagowanie z pozycji siły może być korzystne w sytuacjach krytycznych kiedy nie ma czasu na dyskusje;

• Kompromis - poszukiwanie wykonalnych rozwiązań wraz z towarzyszącym przekonaniem, że ludzie powinni chętniej rezygnować z własnych celów i wykazywać więcej zrozumienia dla interesów innych; zgodnie z tym stylem reagowania na konflikt każda ze stron może coś zyskać oraz coś stracić; ten sposób reakcji jest dość skuteczny, kiedy obie strony maja równe siły; kompromis jest użyteczny w sytuacjach, kiedy brakuje czasu, zaś jego utrzymanie w tymczasowym stanie pozwala na bardzie kompleksową analizę problemu;

• Kooperacja - reakcja, która wiąże się z wolą zaakceptowania celów drugiej strony konfliktu bez rezygnacji z własnych celów, wynika zaś z założenia, że zawsze można znaleźć rozwiązanie, które usatysfakcjonuje obie strony konfliktu; nawet jeśli rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony konfliktu nie jest możliwe, kooperatorzy będą uważali, że takiego rozwiązania należy szukać. Jest to efektywny styl reagowania na konflikt oraz użyteczny m.in. wtedy, gdy obie strony mają odmienne cele, bowiem powoduje odkrycie przyczyn sporu, którymi najczęściej są błędna komunikacja lub jej brak

• Analiza własnego stylu radzenia sobie z konfliktem jest bardzo ważna, szczególnie na początku rozwiązywania konfliktu - to ona powinna rozpoczynać proces rozwiązywania wszystkich konfliktów.

• Chcąc osiągnąć porozumienia, należy przestrzegać czterech podstawowych i uniwersalnych zasad: skoncentrować się na interesach, a nie na stanowiskach; oddzielić osoby obce od sporu; poszukiwać wielu wariantów; opierać rozstrzygnięcia na obiektywnych kryteriach.

• Radzenie sobie z konfliktem to nie tylko znalezienie określonych sposobów działania (stosowanych do pojawiających się sytuacji), ale również umiejętność współpracy z drugą stroną w celu znalezienia obopólnej satysfakcji. Porozumienie się wymaga wspólnych ustaleń w zakresie wszystkich związanych z konfliktem problemów, uzgodnienia pewnego kontraktu między stronami i zrealizowania go.

1. Jaką rolę spełnia Policja w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego państwa?

• Wśród organów i służb powołanych do zapewnienia bezpieczeństwa obywateli na pierwszym miejscu wymienić należy przede wszystkim Policję. Ustawą, którą utworzono Policję oraz która stanowi podstawę prawną funkcjonowania tej służby jest ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.

• Zgodnie z art. 1 ustawy Policja to umundurowana i uzbrojona formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

• Podstawowe zadania Policji określa art.1 ust. 2. Do zadań tych należy:
  1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra,
  2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania,
  3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi,
  4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców,
  5) nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach,
  6) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych,
  7) współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów,
  8) gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych,
  9) prowadzenie Krajowego Systemu Informatycznego.

• W skład Policji wchodzi Policja sądowa, do zakresu zadań policji sądowej należy:
  1) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego w budynkach sądów oraz prokuratur,
  2) ochrona życia i zdrowia sędziów, prokuratorów oraz innych osób, w czasie wykonywania przez nich czynności wynikających z realizacji zadań wymiaru sprawiedliwości,
  3) wykonywanie czynności procesowych zlecanych przez sąd lub prokuratora,
  4) wykonywanie zarządzeń porządkowych sądu, wydanych w celu utrzymania powagi sądu,
  5) konwojowanie i doprowadzanie osób na polecenie sądów, prokuratorów i właściwych komendantów Policji,
  6) ochrona pomieszczeń w celu uniemożliwienia samowolnego oddalenia się osób tam umieszczonych, bezprawnego wtargnięcia osób postronnych oraz zapobieżenia innym zdarzeniom niebezpiecznym w skutkach dla bezpieczeństwa i porządku publicznego albo zagrażającym uszkodzeniem lub utratą chronionego mienia.

• Policja sądowa jest usytuowana w strukturze organizacyjnej komend powiatowych Policji, przy czym komórki organizacyjne policji sądowej mogą być tworzone dla kilku sądów i prokuratur, jeżeli jest to uzasadnione ich usytuowaniem i potrzebą zapewnienia efektywności działania. Kierownika komórki organizacyjnej Policji sądowej powołuje i odwołuje komendant wojewódzki Policji na wniosek komendanta powiatowego Policji, po zasięgnięciu opinii odpowiednich prezesów sądów i prokuratorów.

1. Jaką rolę spełnia PSP w KSRG?

• Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy (KSRG) funkcjonujący od 1995 roku stanowi integralną część systemu bezpieczeństwa wewnętrznego Państwa. Nadzór nad jego funkcjonowaniem pełni minister spraw wewnętrznych. Odpowiedzialność za organizację kierowania tym systemem spoczywa na Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej. Państwowa Straż Pożarna została zobligowana Ustawą z 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej oraz Ustawą o Państwowej Straży Pożarnej do zorganizowania krajowego systemu ratowniczo - gaśniczego.

• Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy (KSRG) – powstał w 1995 roku. Celem jego istnienia jest ujednolicenie działań o charakterze ratowniczym, podejmowanych w sytuacjach zagrożeń życia, zdrowia, mienia lub środowiska, podejmowanych przez Państwową Straż Pożarną i inne podmioty ratownicze (głównie Ochotniczą Straż Pożarną). Centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej. Swoje zadania KSRG realizuje poprzez koordynację walki z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi oraz ratownictwa technicznego, ekologicznego i medycznego na wszystkich szczeblach administracji. Wyselekcjonowane siły Państwowej Straży Pożarnej posiadające najlepsze parametry taktyczno-techniczne zostały włączone do centralnego i wojewódzkiego odwodu operacyjnego i w przypadku długotrwałych bądź skomplikowanych działań ratowniczo-gaśniczych mogą być zadysponowane na teren całego województwa i kraju. Pozwala to na wzmacnianie jednostek działających podczas zdarzenia dodatkowymi siłami.

• Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy (KSRG) powstał w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń. Głównym zamierzeniem ustawodawcy było stworzenie jednolitego, skutecznego systemu ratowniczego, obejmującego cały obszar szeroko rozumianego ratownictwa pożarowego, technicznego, chemicznego i od 1997 roku ekologicznego oraz medycznego, bez względu na miejsce, rodzaj i charakter prowadzonych działań ratowniczych.

• Krajowy system ratowniczo-gaśniczy stanowi integralną część systemu bezpieczeństwa państwa. System uwzględnia także sytuacje kiedy siły i środki ratownicze są niewystarczające, a organizacja działań ratowniczych wymaga modyfikacji priorytetów oraz dokonania uproszczeń w procedurach działania. Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy zorganizowany jest w sposób zapewniający jego ciągłe funkcjonowanie na poziomie powiatowym, wojewódzkim i centralnym.

1. Jaka jest rola i miejsce organizacji pozarządowych w ochronie i obronie narodowej?

• Organizacje pozarządowe de facto nie dostarczają ostatecznych rozwiązań problemów społecznych. Określa się je zazwyczaj jako instytucjonalną i jakościową alternatywę dla sektora zarówno publicznego jak i prywatnego. Jednakże i taki obraz jest niepełny. Jednakże, częściej działania realizowane przez NGO pełnią rolę uzupełniającą.

• Mimo barier i problemów, współpraca między organizacjami pozarządowymi i administracją państwową zatacza coraz szersze kręgi. Sektor pozarządowy ma dużą siłę przebicia w osiąganiu swoich celów, szybko się profesjonalizuje, zaczynając świadczyć różnorodne usługi socjalne, często bardzo wyspecjalizowane. Istnieje grupa zadań (precyzowana przez odpowiednie akty prawne), będąca obszarami potencjalnej kooperacji sektora publicznego z organizacjami pozarządowymi w sferze pomocy społecznej.

• Do zadań tych należą:

− opieka, pomoc i oparcie niezbędne osobom z zaburzeniami psychicznymi do życia w środowisku rodzinnym i społecznym,

− opieka i schronienie dla bezdomnych, samotnych matek i kobiet w ciąży,

− opieka nad dziećmi z rodzin patologicznych,

− usługi na rzecz osób niepełnosprawnych, warunkujące ich uczestnictwo w życiu społecznym,

− kompleksowa opieka nad osobami nieuleczalnie lub długotrwale chorymi,

− pomoc postpenitencjarna osobom, które mają trudności readaptacyjne w swoim środowisku,

− zapewnienie szeroko dostępnej informacji i poradnictwa.

W przypadku niektórych problemów społecznych organizacje pozarządowe są głównym podmiotem działania. Posiadają ogromny potencjał skupiając ludzi, którzy z determinacją oraz często nieodpłatnie poprzez znajomość środowiska lokalnego, nie tylko niosą pomoc osobom i grupom zagrożonym, lecz również przyczyniają się do identyfikacji pojawiających się nowych potrzeb społecznych.

1. co rozumiesz przez zakres podmiotowy bezpieczeństwa europejskiego

2. Na czym polega system BANTA w negocjacjach?

• BATNA (dosł. najlepsza alternatywa dla negocjowanego porozumienia) - w teorii negocjacji najlepszy sposób postępowania, który zabezpiecza interesy strony negocjującej bez porozumienia z drugą stroną. Przykłady BATNA:

• w negocjacjach o podwyżkę wynagrodzenia - znalezienie pracy w innej firmie

• w negocjacjach cenowych ze sprzedawcą - rozmowa z kierownikiem sklepu lub skorzystanie z innego sklepu

• BATNA jest podstawą siły negocjacyjnej i narzędziem oceny potencjalnego porozumienia. Jeśli BATNA jest bardzo dobra, może nie być potrzeby negocjacji, gdyż porozumienie może nie dać niczego lepszego niż dostępna alternatywa. BATNA można wzmacniać przez poszukiwanie informacji o alternatywach (np. innych ofertach). Należy też analizować możliwe alternatywy dostępne dla oponenta.

• Według cytowanych autorów: im lepsza BATNA, tym większa siła negocjującego. W rzeczywistości relatywna siła stron zależy przede wszystkim od tego, na ile atrakcyjne jest dla każdej z nich nieosiągnięcie porozumienia. W negocjacjach bardzo często podkreśla się znaczenie i umiejętność mówienia nie. Stosowanie i realne postrzeganie BATNA w procesie negocjacji prowadzi do zmniejszenia obciążenia tą presją.

1. Jakie znaczenie w rozwoju międzynarodowych stosunków gospodarczych posiada transport?

• Wymiana kulturowa między ludźmi i państwami – powstaje możliwość poznawania i bezpośredniego obcowania z dorobkiem i skarbami natury innych krajów.

• Spełnia istotną funkcję w życiu politycznym państw- każdy kraj stara się stworzyć taką infrastrukturę transportową która w możliwie najlepszy sposób zapewni obronę granic politycznych.

• Transport współtworzy PKB – wpływa na rozwój ekonomiczny, umożliwiając działalność produkcyjną oraz aktywnie uczestniczy w jej procesach.

• zmniejszenie kosztów produktu wynikające z kosztów przemieszczania się towarów i wyrobów gotowych.

• Spełnia funkcję czynnika rozwoju gospodarczego regionu – przybliża rynki zaopatrzeniowe oraz surowcowe.

• Tworzą się miejsca pracy

• Wspólna wymiana handlowa

1. Czym charakteryzuje się kryminologia neoklasyczna

• Kryminologia neoklasyczna: pojawiła się w latach siedemdziesiątych w Stanach Zjednoczonych. Zakłada, że:

• Wg pozytywistów – za przestępstwa „odpowiedzialne” są generalnie czynniki leżące poza gestią sprawców.

• Zwalczanie przestępczości powinno polegać nie tyle na karaniu przestępców, ile na eliminowaniu przyczyn (biologicznych, społecznych itp.) przestępczości.

• Pozytywiści odrzucali – w ramach polityki karnej – pojęcie kary retrybutywnej; postulowali celową racjonalizację kary i – wynikającą z niej – resocjalizację.

• Dostrzegali też potrzebę prowadzenia polityki kryminalnej wykorzystującej narzędzia polityki społecznej, zmierzające do likwidowania przyczyn przestępczości tkwiących w środowisku społecznym.

• Postulowali również wyrównywanie szans w realizowaniu kulturowo określonych celów za pomocą kulturowo akceptowanych środków

1. jaką strategię przeciwdziałania zagrożeniom bezpieczeństwa gospodarczego posiada polska

2. Co to jest ADR. Wymień klasy towarów niebezpiecznych?

to międzynarodowa konwencja dotycząca drogowego przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych, sporządzona w Genewie dnia 30 września 1957 r. Została ratyfikowana przez Państwo Polskie w 1975 r. Przepisy umowy ADR są nowelizowane w cyklu dwuletnim. Umowa obowiązuje obecnie w 46 krajach.

KLASY

1 – Materiały i przedmioty wybuchowe

2 – Gazy

3 – Materiały ciekłe zapalne

4.1 – Materiały stałe zapalne

4.2 – Materiały samozapalne

4.3 – Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne

5.1 – Materiały utleniające

5.2 – Nadtlenki organiczne

6.1 – Materiały trujące

6.2 – Materiały zakaźne

7 – Materiały promieniotwórcze

8 – Materiały żrące

9 – Różne materiały i przedmioty niebezpieczne

1. W jakim celu sporządza się plan ochrony obiektu?

• Stworzenia wewnętrznej służby ochrony

• Określenia charakteru działalności

• Określenie stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa

• podanie aktualnego stanu ochrony jednostki

• zawiera dane sufo

• dane dot. rodzaju zabezpieczeń

• zasady organizacji ochrony firmy

1. Na czym polega kontrola i nadzór nad pracownikami ochrony?

Komendant Główny Policji sprawuje nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych w zakresie:

1) zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia,

2) sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej,

3) posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji.

Powyższe realizuje Policja po przedstawieniu legitymacji służbowej i stosownego upoważnienia. Minister ON realizuje powyższe na terenie jednostek mu podległych.

1. Jaki rodzaj wiedzy jest bardziej przydatny przy wykonywaniu zawodu menedżera bezpieczeństwa – wiedza ogólna teoretyczna czy wiedza wąska ( doświadczenie zawodowe ) Uzasadnij swój wybór

Takie zadanie wymaga zdobycia kierunkowej wiedzy na poziomie specjalistycznej uczelni np.: na Akademii Obrony Narodowej, czy Wojskowej Akademii Technicznej. W Polsce nie ma ekspertów typu: menadżer bezpieczeństwa, którzy posiadaliby zarówno praktykę, jak i wykształcenie wyższe z zakresu zarządzania bezpieczeństwem, a tacy kierownicy mogliby podejmować skuteczne działania operacyjne.

Pragnąłbym podkreślić ważność wykształcenia kierunkowego, gdyż ani nauki ekonomiczne, ani prawnicze nie przygotowują do działań związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa cywilnego. Przygotowanie ekonomiczne nie jest wystarczające, a wręcz może być przyczyną błędnych w skutkach decyzji - KRYŁOWICZ

1. jakie są społeczne skutki niedoceniania bezpieczeństwa społecznego.