Śmierć – podobnie jak w literaturze w ogóle, tak i tu jest wszechobecna. Zenon popełnia samobójstwo, o czym dowiadujemy się na początku utworu. Umiera matka Justyny, umierają dzieci Gołąbskiej oraz ona sama, umiera także stary Ziemkiewicz oraz Adela, która kochała się w Zenonie. Z życiem skończyć chce uwikłana w nieszczęśliwą miłość Justyna. Śmierć to motyw, który kieruje uwagę czytelnika w stronę spraw ostatecznych, sugeruje mu jak kruche jest wszystko, o co zabiega i w jak beznadziejnej sytuacji ontologicznej się znajduje. W omawianej powieści przypomina jednocześnie o granicy nieuchronnej i ostatecznej.