HEDONIZM
Teorie etyczne można porządkować dwojako:
Teleologiczne – cel
Deontologiczne – obowiązek
Ze względu na sposób moralnego wartościowa:
Konsekwencjalistyczne – teleologiczne (cel – szczęście – przyjemność, użyteczność, doskonałość, spełnienie); czyny są moralnie słuszne ze względu na cel, jaki realizują. Zdarza się, że jakieś działania, które ocenilibyśmy negatywnie, biorąc pod uwagę jakieś działania…
Hedonizm, utylitaryzm, eudajmonizm czy perfekcjonizm.
Formalistyczne – deontologie – oceniają, nakazują bądx zakazują pewnych czynów, ze względu na ich samą….
Hedonizm etyczny – teoria etyczna, według której przyjemność jest jedyną wartością (teoria monistyczna) samą w sobie, jest dobrym w sensie pierwotnym.
Teza normatywna hedonizmu etycznego brzmi:
Jedyna rzeczą, o którą warto i należy się starać jest przyjemność; tym czego należy unikać jest cierpienie.
Arystyp Z Cyreny
Przyjemność jedynym dobrem:
Własną, bo cudzej nie odczuwamy.
Cielesną, bo umysłowa w swej osnowie też jest cielesną.
Pozytywną (a nie tylko brak przykrości, bo wtedy nie ma przyjemności)
Chwilowa, bo innej nie ma.
I jest nią niezależnie co ją spowodowało.
Szczęście to tylko mnogość chwilowych przyjemności.
Epikur:
Przyjemności duchowe także są przyjemnościami, a nawet pełniejszymi niż zmysłowe, ze względu na długotrwałość.
Przyjemności własne i innych są tak samo ważne, ponieważ doznawanie przyjemności własnej zalezy od tego czy inny, wśród których jej doznajemy też są szczęśliwi.
Choż każda przyjemność jest dobrem, to nie z każdej należy korzystać, należy dobierać przyjemności, by środki doń prowadzące lub skutki jej uzyskania nie doprowadziły do cierpienia.
W Anglii – najpełniejsza wersja hedonizmu, która była początkiem myśli utylitaryzmu (J. Bentham. J.S. Mill). Oni wprowadzili do hedonizmu pojęcie pożytku i użyteczności.