Francja

Izba Obrachunkowa – organ kontroli państwowej, obie izby mogą jej zlecać przeprowadzenie kontroli określonych organów czy realizacji pewnego zagadnienia oraz otrzymywać sprawozdania z ich wyników.

Konstytucja francuska należy do nader sztywnych i bardzo trudno zmienialnych. W myśl jej art. 89 inicjatywa w tej sprawie przysługuje Prezydentowi Republiki na wniosek premiera lub deputowanych.

Prezydent

Prezydent:
a) powołuje premiera, na jego wniosek powołuje i odwołuje członków rządu (odwołanie premiera może nastąpić tylko przy złożeniu przez niego dymisji);
b) przewodniczy Radzie Ministrów;
c) promulguje ustawy
d) na wniosek rządu lub łączny wniosek dwóch izb może poddać pod referendum każdy projekt ustawy;
e) powołuje na stanowiska wojskowe i cywilne;
f) stosuje prawo łaski;
g) ma prawo wygłaszania orędzi w obu izbach parlamentu.

Zupełnie szczególnym, a zarazem nadzwyczajnym uprawnieniem prezydenta jest prawo do podejmowania środków, jakie wedle prezydenta są potrzebne w sytuacji zagrożenia niepodległości i integralności państwa, jeśli jest ono „poważne i bezpośrednie”, a regularne funkcjonowanie konstytucyjnych władz zostało przerwane.

Parlament

Parlament składa się z dwóch izb: Zgromadzenia Narodowego i Senatu, pochodzących z różnych wyborów i mających zróżnicowaną kadencję i kompetencje. Można przyjąć, że tworzą one układ bikameralizmu zróżnicowanego, o słabszej pozycji jednej izby, ale nie w takim stopniu, aby system nazywać dwuizbowością niezrównoważoną.

System wyborczy Zgromadzenia Narodowego: bierne prawo wyborcze przysługuje po ukończeniu 23 roku życia, wybory jednomandatowo (555 okręgów).

System wyborczy Senatu: wybory pośrednie i niepowszechne, bierne prawo wyborcze przysługuje po ukończeniu 30 roku życia.

Konstytucja przewiduje sesyjny system funkcjonowania parlamentu, aktualnie przy jednej sesji w roku i w sposób jednolity dla obu izb ustala jej początek na pierwszy dzień roboczy października, a koniec na ostatni dzień roboczy czerwca (w sumie około 9 miesięcy).