Kruki jak litery czarne

Drzewo słów obsiadły

Która Nasza gałąź ?

Ile słojów w drzewie jest Nami zapisanych?

Dziobią uczucia jak ziarnem plew wyłuskany

W ziarnie okruchy Prawdy i Miłości

Wygrywasz – przegrywasz

Cyfry w litery zamieniasz

Czy słowa mają wartość dodaną ?

Stało się słowem Pierwszym ?

Mantra to czy boży rozkaz ?

Czy w nich Prawda i Miłość zawarta ?

Słów nie zgub, słów nie pozamieniaj

Ziarna z plewem nie zmieszaj

Pokochaj białego kruka wartości

I drzewo w sercu Twym korzeniem

Prawda jest prawdziwa ?

Czy prawdziwym jest jej poznanie ?

Nie bój się w dłoniach plewy wydmuchać

Usta Twoje liśćmi nie obrosły

Warto być drwalem serca

W lesie Tęsknoty i Namiętności

Czy drzewo jest Sensem ?

Czy Sens sam wyrasta ?

Nie tnij siekierą piór ptasich

Nie zdzieraj kory z powierzchni

Tnij słów wartości

Byś mogła miejsce Słowa

Na zawsze sobą zająć.