KONKURENCJA DOSKONAŁA

1. Model konkurencji doskonałej opiera się na następujących założeniach:

a. Założenie (jednorodności, zróżnicowania) produktu,

b. założenie (pełnej, ograniczonej) mobilności czynników produkcji,

c. założenie istnienia (dużej, niewielkiej) liczby sprzedających oraz (dużej, niewielkiej)

liczby kupujących,

d. założenie (dużej, niewielkiej, żadnej) kontroli cen,

e. założenie o (istnieniu, nieistnieniu) konkurencji pozacenowej,

f. założenie doskonalej informacji o rynku

2. Analiza rynku doskonale konkurencyjnego dotyczy (krótkiego, długiego) okresu.

3. W krótkim okresie rozmiary przedsiębiorstwa, działającego na rynku konkurencji doskonałej (są stałe, zmieniają się).

4. W krótkim okresie liczba przedsiębiorstw w gałęzi na rynku konkurencji doskonałej (jest stała, zmienia się).

5. W warunkach konkurencji doskonałej krzywa popytu na produkty przedsiębiorstwa jest

(doskonale elastyczna, doskonale nieelastyczna) i równoległa do osi (odciętych OX, rzędnych OY).

6. Dla przedsiębiorstwa, działającego w warunkach konkurencji doskonałej cena jest wielkością daną i nie zależy wyłącznie od rozmiarów sprzedaży przedsiębiorstwa na rynku.

7. Dla przedsiębiorstwa, działającego na rynku konkurencji doskonałej, występuje równość

pomiędzy następującymi wielkościami: cena= przychod przeciętny = przychod marginalny

8. Celem przedsiębiorstwa, działającego w warunkach konkurencji doskonałej jest

maksymalizacja (sprzedaży, zysku), co jest równe różnicy między (przychodem całkowitym,

przychodem marginalnym) i (kosztem całkowitym, kosztem marginalnym).

9. Przychód marginalny (utarg marginalny) można obliczyć jako iloraz zmian (przychodu

całkowitego, kosztu całkowitego) i zmian (wielkości produkcji, wielkości sprzedaży) o jednostkę.

10. Przedsiębiorstwo maksymalizuje zysk w krótkim okresie, jeżeli dla danej ceny rynkowej osiąga wielkość produkcji, dla której różnica między: przychodem całkowitym i kosztem całkowitym jest największa.

11. Zgodnie z równorzędnym kryterium optymalizacji, wielkość produkcji maksymalizująca zysk dodatni przedsiębiorstwa to wielkość, dla której różnica między (przychodem marginalnym, produktem marginalny) i kosztem marginalnym jest (równa, większa, mniejsza) (zero, od zera) i koszt marginalny jest (rosnący, malejący).

12. Przedsiębiorstwo znajduje się w stanie równowagi krótkookresowej jeżeli, przy danych kosztach produkcji i danej cenie rynkowej, wytwarza wielkość produkcji maksymalizującą (przychód całkowity, przychód marginalny, zysk).

13. Punkt graniczny opłacalności produkcji przedsiębiorstwa jest identyczny z punktem opłacalności, wówczas gdy krzywa (przeciętnych kosztów całkowitych, przeciętnych kosztów

zmiennych) przecina się z krzywą (kosztu marginalnego, przychodu marginalnego), tj.

wówczas, gdy (zysk, produkt marginalny) jest (dodatni, równy zeru, ujemny).

14. Graniczny punkt opłacalności czyli punkt, w którym zysk ekonomiczny przedsiębiorstwa przybiera wartość (równą, większą, mniejszą) (zero, od zera) jest wyznaczany przez: linię przychodu marginalnego, krzywą przecietych i kosztu marginalnego

15. Krótkookresowa krzywa podaży przedsiębiorstwa wolnokonkurencyjnego pokrywa się z rosnącym odcinkiem krzywej kosztu marginalnego znajdującym się powyżej minimum krzywej kosztow przeciętnego zmiennego

16. Cena równowagi rynkowej wyznacza punkt przecięcia się krzywej popytu i krzywej podazy

17. Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne osiąga równowagę maksymalizującą zysk w długim okresie, dostosowując rozmiar tak, aby przychod marginalny był równy kosztowi marginalnemu w długim i krótkim okresie.

MONOPOL PEŁNY

1. Monopol występuje wówczas, gdy w danej działalności gospodarczej mamy do czynienia

z jedną firmą która(e) wytwarza produkt (posiadający, nie posiadający) bliskich substytutów.

2. W warunkach monopolu krzywa popytu ma nachylenie (dodatnie, ujemne), a linia przychodu marginalnego znajduje się poniżej lini przychodu przecietnego

3. Krzywa popytu monopolu pełnego jest równoznaczna z krzywą (przy chodu całkowitego, popytu rynkowego).

4. Przychód całkowity monopolu wzrasta wraz ze (spadkiem, wzrostem) przychodu marginalnego monopolu.

5. Przychód marginalny monopolu maleje (szybciej, wolniej) niż przychód przeciętny.

6. Przychód całkowity monopolu zaczyna maleć wtedy, gdy (przychód marginalny, przychód przeciętny) zaczyna przyjmować wartości (ujemne, dodatnie).

7. Monopol kupuje czynniki produkcji po cenach (minimalnych, maksymalnych, rynkowych).

Konsekwencją tego krzywe (kosztów produkcji, przychodów) monopolu są w wysokim stopniu podobne do krzywych firmy, działającej na rynku (konkurencji doskonałej, monopolistycznym, oligopolistycznym).

8. Monopol maksymalizuje zysk w krótkim okresie wtedy, gdy jego (przychody całkowite, wielkość produkcji) oraz cena są (maksymalne, minimalne, optymalne).

9. Monopol maksymalizuje zysk wtedy, gdy wytwarza taką wielkość produkcji, dla której różnica między przychodem całkowitym ze sprzedazy i kosztem calkowitym jest (największa, najmniejsza).

10. W ujęciu analizy marginalistycznej monopol pełny maksymalizuje zysk wówczas, gdy spełnione są równocześnie dwa warunki:

a. przychód marginalny jest (większy od, mniejszy od, równy) kosztu(owi) marginalny(emu) oraz koszt marginalny jest (rosnący, malejący),

b. przychód marginalny jest (większy od, mniejszy od, równy) kosztu(owi) marginalny(emu) oraz koszt marginalny jest (rosnący, malejący), ale wolniej niż przychod marginalny

11. W warunkach monopolu cena jest wyznaczana przez punkt przecięcia się krzywej popytu z wielkością produkcji maksymalizującą zysk monopolu.

12. W monopolu nie istnieje jedna zależność między ceną a oferowaną ilościa produkcji Nie istnieje tym samym jedna krzywa monopolu podazy w krótkim okresie.

13. Dyskryminacja cenowa monopolu polega na sprzedawaniu tego samego produktu na (jednym rynku, różnych rynkach) po (jednej cenie, różnych cenach).

14. Monopol, który stosuje dyskryminację cenową dąży do tego, aby (przychód całkowity, przychód marginalny) zrównał się z (kosztem całkowitym, kosztem marginalnym) na wszystkich rynkach, na których sprzedaje on swoje produkty.

15. Ingerencja rządu na rynku monopolu pełnego dotyczy najczęściej firm (państwowych, użyteczności publicznej), produkujących rzadkie dobra i usługi.

16. Instytucje administracji państwowej ustalają ceny (maksymalne, minimalne) na produkty i usługi, co prowadzić może do (wzrostu, spadku) podaży rynkowej.

17. Jeżeli cena wyznaczona przez rząd jest (mniejsza, większa) od (przeciętnego kosztu całkowitego, kosztu marginalnego) to, wtedy monopol (przynosi straty, osiąga zysk).

18. Przedsiębiorstwo, działające na rynku konkurencji doskonałej oferuje w punkcie równowagi (większą, mniejszą, taką samą) produkcję po (niższej, wyższej) cenie niż firma, działająca na rynku monopolu pełnego.

KONKURENCJA MONOPOLISTYCZNA

1. Model konkurencji monopolistycznej opiera się na następujących założeniach:

a. założenie (jednorodności, zróżnicowania) produktu.

b. założenie istnienia (dużej, niewielkiej) liczby sprzedających oraz (dużej, niewielkiej)

liczby kupujących.

c. założenie (dużej, niewielkiej, żadnej) kontroli cen.

d. założenie o (istnieniu, nieistnieniu) konkurencji pozacenowej.

e. założenie doskonalej informacji o rynku

2. (Główna różnica, główne różnice) pomiędzy modelem rynku doskonale konkurencyjnego, a modelem konkurencji monopolistycznej tkwi (tkwią) w założeniu o (rodzaju produktu, liczbie producentów, stopniu kontroli cen, warunkach wejścia na rynek, istnieniu konkurencji pozacenowej).

3. Przedsiębiorstwo, działające w warunkach konkurencji monopolistycznej spotyka się z dwiema różnymi krzywymi popytu. Pierwsza z nich odznacza się tym, że zmianie ceny produktów przedsiębiorstwa (towarzyszą, nie towarzyszą) zmiany cen produktów konkurentów. Druga krzywa popytu powstaje, gdy zmianom ceny produktów (towarzyszą, nie towarzyszą) zmiany ceny produktów oferowanych przez firmy konkurencyjne.

4. Przedsiębiorstwo monopolistyczne może powodować zmianę położenia krzywej popytu za

pomocą reklamy oraz zróżnicowania produktu Zmiana położenia krzywej popytu powoduje wtedy również przesunięcie się krzywej przychodu marginalnego przedsiębiorstwa.

5. Równowaga przedsiębiorstwa monopolistycznego w krótkim okresie oznacza osiągnięcie takiej kombinacji między ceną i wielkością która przy danych kosztach produkcji umożliwia osiągnięcie maksymalizacji zysku

6. W punkcie równowagi krótkookresowej przedsiębiorstwo monopolistyczne osiąga zysk

dodatni, wtedy gdy (przeciętny koszt całkowity, przeciętny koszt zmienny) jest (mniejszy,

większy) od ceny równowagi oraz odpowiadającej jej wielkości sprzedaży. Natomiast

przedsiębiorstwo monopolistyczne osiąga stratę wtedy, gdy (przeciętny koszt całkowity,

przeciętny koszt zmienny) jest (mniejszy, większy) od ceny równowagi oraz odpowiadającej

jej wielkości sprzedaży.

7. W punkcie równowagi długookresowej są spełnione dwa warunki:

a. krzywa popytu, nie uwzględniająca reakcji konkurentów, (przecina krzywą, jest

styczna do krzywej) (przeciętnych kosztów całkowi tych. przeciętnych kosztów

zmiennych, kosztów marginalnych) w długim okresie.

b. krzywa popytu, uwzględniająca reakcje konkurentów, (przecina krzywą, jest styczna

do krzywej) popytu, nieuwzględniającej reakcję konkurentów oraz krzywą

(przeciętnych kosztów zmiennych, przeciętnych kosztów całkowitych), która (jest, nie

jest) styczna w stosunku do nich.

8. W modelu konkurencji monopolistycznej (uwzględnia się możliwość, nie uwzględnia się

możliwości) wpływu przedsiębiorstwa na krzywą popytu. Przedsiębiorstwo dąży do

przesunięcia krzywej popytu w (prawo-w górę, lewo-w dół), wykorzystując do tego celu

reklamę oraz roznicowanie produktow pod względem jakosci

9. Jeżeli w wyniku poprawy jakości produktów lub przedsięwzięć promocyjno krzywa popytu przesunie się w (prawo, lewo),wówczas przedsiębiorstwo może osiągnąć większe zyski (zmieniając, nie zmieniając) ceny sprzedaży.

KONKURENCJA OLIGOPOLISTYCZNA

1. Główną cechą, wyróżniającą rynek oligopolistyczny od pozostałych modeli rynkowych jest istnienie silnych współzależności pomiedzy przedsiebiorstwami

2. Model konkurencji oligopolistycznej opiera się na następujących założeniach:

a. założenie (jednorodności, zróżnicowania) produktu.

b. założenie istnienia (dużej, niewielkiej) liczby sprzedających oraz (dużej, niewielkiej)

liczby kupujących.

c. założenie (dużej, niewielkiej, żadnej) kontroli cen.

d. założenie (istnienia, nieistnienia) konkurencji niecenowej.

e. założenie (ograniczonego, nieograniczonego) dostępu do rynku.

f. założenie pelnej informacji o rynku

3. Podstawową cechą rynku oligopolistycznego jest istnienie względnej stabilności cen kilku przedsiebiorstw

4. Szczególnym przypadkiem oligopolu jest duopol, czyli rynek opanowany przez (dwóch,

niewielu, wielu (sprzedających kupujących).

9. Współzależność pomiędzy przedsiębiorstwami na rynku duopolistycznym może dotyczyć

procesu wyznaczania wielkości produkcji oraz wyznaczania poziomu cen sprzedazy

10. Prowadzenie wspólnej polityki ustalania cen, podziału rynków zbytu, a także koordynacja

planów inwestycyjnych przedsiębiorstw składają się na działalność w ramach (kartelu,

syndykatu, trustu, koncernu).

11. (Kartel, syndykat, trust, koncern) powstaje w wyniku umowy przedsiębiorstw, które

ustalają wspólną politykę sprzedaży lub zakupu pro duktów.

12. (Kartel, syndykat, trust, koncern) jest nowym przedsiębiorstwem, powstałym zamiast

samodzielnie istniejących dotychczas firm.

13. (Syndykat, trust, koncern) to zespół odrębnie działających przedsiębiorstw, należących do

(jednego właściciela, wielu właścicieli).

14. (Konglomerat, holding) jest przedsiębiorstwem, które poprzez posiadane akcje innych

przedsiębiorstw sprawuje nad nimi kontrolę.