MIEDŹ (Cu)

Miedź, to rdzawo brązowy miękki metal stosowany w przemyśle do wyrobu rur, armatury, naczyń, przewodów i przedmiotów ozdobnych. Występuje ona też jako pierwiastek śladowy w organizmie ludzkim. Wspomaga wchłanianie żelaza. Ponadto miedz, wraz z cynkiem, przeciwdziała uszkodzeniom komórek wywołanym przez wolne rodniki tlenowe i zapobiega w ten sposób wielu chorobom reumatoidalnym, serca i nowotworom. Miedź odgrywa ważną rolę w wytwarzaniu kolagenu,ważnego białka wchodzącego w skład skóry, kości i tkanki łącznej. Pierwiastek ten ma też ogromne znaczenie w tworzeniu, a następnie w rozwoju krwinek czerwonych. Pomaga organizmowi korzystać z zapasów żelaza. Miedź jest niezbędna zarówno do prawidłowego metabolizmu tkanki łącznej, jak i do funkcjonowania komórek mózgu. W utrzymaniu odpowiednio dobrej odporności i płodności potrzebna jest właściwa ilość miedzi w organizmie. Miedź, wraz z innymi pierwiastkami i naturalnymi witaminami bierze aktywny udział w tworzeniu melaniny naturalnego ciemnego pigmentu, który znajduje się w skórze, włosach i tęczówce oka. W związku ze swą obecnością zapewnia ich stałe zabarwienie. NIEDOBÓR Brak odpowiedniej ilości miedzi w organizmie powoduje ogólną słabość, obniżenie prawidłowego oddychania komórkowego, owrzodzenia skórne, wysokie ciśnienie krwi, zaburzenia rytmu serca, a w dalszej kolejności prowadzi do anemii, deformacji kości i bezpłodności. U ludzi z niskim poziomem miedzi włosy tracą barwę i rozdwajają się na końcach. Dieta zawierająca zbyt mało miedzi powoduje znaczne stężenie ‑złego cholesterolu LDL, który może odkładać się w ściankach tętnic, powodując groźne zwężenia, nazywane miażdżycą. NADMIAR Długotrwałe spożywanie żywności o podwyższonej (chociaż nie toksycznej) zawartości miedzi wiąże się z ryzykiem zatruć chemicznych, na co podatne są szczególnie dzieci i niemowlęta. Nadmiar miedzi w diecie człowieka wywołuje różne zmiany metaboliczne, a dalsze skutki wiążą się przede wszystkim ze zmianami w wątrobie. W następnej kolejności z uszkodzeniem nerek, tkanki mózgowej , oraz naczyń wieńcowych i mięśnia sercowego. Miedź wykazuje większą toksyczność przy bezpośrednim działaniu na komórki, zwłaszcza w ich młodym stadium rozwojowym. Najczęstszymi skutkami nadmiaru miedzi mogą być zaburzenia w psychice, depresja, uszkodzenie nerek, niedokrwistość, duszność oddechowa, ogólne osłabienie, odbarwienie skóry, a także nadciśnienie tętnicze. Na utratę zdrowia narażone są osoby (całe rodziny) pijące wodę z MIEDZIANYCH RUR, palacze tytoniu i mieszkańcy miast wdychający spaliny samochodowe i kobiety przyjmujące doustne ŚRODKI ANTYKONCEPCYJNE. Również bardzo szkodliwe dla zdrowia, a nawet życia, są PESTYCYDY zawierające miedz, które stosują sadownicy i ogrodnicy do ochrony drzew owocowych i roślin uprawnych do zwalczania żyjących na nich organizmów niepożądanych. MIEDŹ A HORMONY Miedź jest związana z działaniem hormonów płciowych estrogenów i progesteronu . Niewłaściwa proporcja między cynkiem a miedzią w organizmie kobiety może wskazywać na występowanie zaburzeń hormonalnych. Niedobór estrogenu i miedzi może przyczyniać się do osteoporozy , powodować dolegliwości w okresie menopauzy . Natomiast wysokie stężenie estrogenów i miedzi może wpływać na powstawanie zespołu napięcia przedmiesiączkowego oraz problemy z brakiem miesiączki. ŹRÓDŁA MIEDZI Najbogatszym źródłem miedzi są owoce morza, ostrygi i skorupiaki. W następnej kolejności niełuszczony ryż brązowy i dziki, mięso, wątróbka i nerki, pełne ziarno zbóż, zwłaszcza owsa i pszenicy, awokado, czosnek, migdały, twarda woda źródlana, nasiona strączkowe, fasola, soczewica, warzywa morskie, zielone warzywa liściaste, orzechy, śliwki, buraki, cebula, szpinak, kalarepa, pomidory. Z powyższego bardzo krótkiego opracowania wynika, jak bardzo ważna jest odpowiednia ilość tego pierwiastka w naszym organizmie. Osoby zainteresowane swoim zdrowiem, informuję że w Polsce już od kilku lat można sprawdzić swój stan zdrowia poprzez zbadanie składu chemicznego włosów, co jest najprostszym, a zarazem najskuteczniejszym sposobem ustalania niedoboru lub nadmiaru biopierwiastków w organizmie, w tym także miedzi. Od wielu lat współpracuję z instytutem w zakresie pierwiastkowej analizy włosów. Pobieram próbki włosów (nie farbowanych) lub paznokci u rąk i wraz z odpowiednio wypełnioną ankietą wysyłam do jego laboratorium. Opis wyników badań ( razem około 20 stron ) sporządzają lekarze współpracujący z laboratorium, zawiera on wnioski i sugestie programu odżywiania i wskazówki dietetyczne , wspomagające powrót do zdrowia , lub utrzymanie naszego organizmu w dobrym zdrowiu przez długie lata.