Gnieźnieńska Wyższa Szkoła Humanistyczno-Menedżerska

„Milenium”

PRAKTYKA SPECJALIZACYJNA

Alicja Marta Budzyńska

Kierunek studiów: PEDAGOGIKA III rok

Specjalność: PRACA SOCJALNA I RESOCJALIZACJA

nr 2790

Gniezno 2009

Sąd Rejonowy w Gnieźnie
Wydział III Sąd Rodzinny
opiekun praktyk:
Krystyna Sarnowska –kurator rodzinny

W dniach od 18. września do 1. października odbyłam praktykę w Sądzie Rejonowym w Gnieźnie, w wydziale rodzinnym. Moim opiekunem miała być pani Małgorzata Witkowska, niestety z powodu nagłej choroby przyznano mi panią Krystynę Sarnowską. Ze względu na to zdarzenie w rzeczywistości moje praktyki polegały na asystowaniu różnym kuratorom rodzinnym, w tym także jeden dzień spędziłam u kuratora dla dorosłych – u pana J. Stefanka.

Pani kierownik kuratorów nie wyraziła zgody, abym zapoznała się z aktami podopiecznych, tłumacząc to ochroną danych osobowych. Niemożliwe było napisanie diagnozy, ani analiza indywidualnego przypadku. Także zapoznanie się ze środowiskiem uczestników i nawiązanie z nimi kontaktu nie było możliwe. Zatem poznanie pracy kuratora i jego zadań czerpałam z rozmowy z kuratorami oraz z udostępnionych mi książek, m.in.:
-Zarys metodyki pracy kuratora sądowego, T. Jedynak, K. Stasiak (red)
-Kuratorzy sądowi, K. Gromek
-Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Kodeks karny, ustawy

Dużo czasu spędziłam na porządkowaniu akt, ich numerowaniu i dopinaniu bieżących sprawozdań. U p. Kossakowskiego miałam możliwość zapoznania się ze sprawozdaniami z nadzorów kuratorów społecznych. Znając zasady ich tworzenia, a także asystując p. Sarnowskiej przy jego pisaniu, w efekcie samodzielnie skonstruowałam sprawozdanie z wywiadu i z objęcia nadzoru nad wykonywaniem władzy rodzicielskiej. Również pan Stefanek umożliwił mi napisanie sprawozdanie z objęcia dozoru, na podstawie wstępnie ustalonych danych.

Pod koniec odbywania praktyki dyrektor sądu udzielił mi zgodę na asystowanie podczas wywiadu środowiskowego. Mogłam zatem zobaczyć jak wygląda praca kuratora w terenie i mniej więcej zapoznać się ze środowiskiem podopiecznych. Umożliwiło mi to również napisanie własnego sprawozdania. Samodzielne przeprowadzenie wywiadu okazało się niemożliwe, gdyż odpowiedzialność jaka ciąży na kuratorze, nie pozwala na jakikolwiek błąd.

Zapoznanie się z merytoryczną działalnością placówki, zakresem pracy na określonym stanowisku, bieżącym planem pracy i szczegółowymi zadaniami (analiza dokumentacji, rozmowy z opiekunem, hospitacje, asystowanie w pracy opiekuna).

Wśród wielu instytucji zajmujących się problemem niedostosowania społecznego w środowisku otwartym, szczególną rolę pełni organ sądowy, jakim jest zawodowy kurator sądowy. Jego zadania określono w art. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku o kuratorach sądowych. Są to mianowicie określone przez prawo zadania o charakterze wychowawczo-resocjalizacyjnym, diagnostycznym, profilaktycznym i kontrolnym, związane z wykonywaniem orzeczeń sądu. Istota i zarazem cecha wyróżniającą kuratorów sądowych spośród innych organów postępowania sądowego to rodzaj zadań i ich cel, a także miejsce ich realizacji - środowisko życiowe podopiecznych sądu.

Zatem kuratorzy kierują swoje działania do osób - podopiecznych sądu - we wszystkich fazach życia, można powiedzieć: od kołyski po grób w ich środowisku życia. Realizując zadania o charakterze wychowawczo - resocjalizacyjnym, kuratorzy sądowi sprawują nadzory i dozory. Kuratorzy rodzinni sprawują przede wszystkim nadzory nad sposobem wykonywania władzy rodzicielskiej, przez rodziców, którym sąd władzę tę ograniczył oraz nadzory nad nieletnimi, którzy przejawiają oznaki demoralizacji lub popełnili czyn karalny. W tym drugim wypadku jest to samoistny środek wychowawczy przewidziany przez ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich. W obu tych przypadkach kurator dąży do korekty zachowań i postaw niepożądanych, do zaszczepienia w podopiecznych pragnienia zmiany swojej sytuacji i sytuacji dzieci, jeśli chodzi o władzę rodzicielską, wreszcie o dokonanie przemiany w dotychczasowym systemie wartości osób poddanych nadzorowi, w kierunku wartości społecznie akceptowanych. W przypadku nadzoru nad realizowaniem obowiązku leczenia odwykowego praca kuratora koncentruje się w szczególności na kontrolowaniu realizacji nałożonego przez sąd obowiązku oraz na budowaniu i podtrzymywaniu motywacji podopiecznego do zachowania trzeźwości i kontynuowania leczenia.

Wykonując swoje obowiązki służbowe, kurator zawodowy ma prawo do:
- odwiedzania w godzinach od 7⁰⁰ do 22⁰⁰ osób objętych postępowaniem w miejscu ich zamieszkania lub pobytu, a także w zakładach zamkniętych,
- żądania okazania przez osobę objętą postępowaniem dokumentu pozwalającego na stwierdzenie jej tożsamości,
 -żądania niezbędnych wyjaśnień i informacji od podopiecznych objętych dozorem, nadzorem lub inną formą kontroli zleconej przez sąd,

 -przeglądania akt sądowych i sporządzania z nich odpisów w związku z wykonywaniem czynności służbowych oraz dostępu do dokumentacji dotyczącej podopiecznego i innych osób objętych postępowaniem,

 -żądania od Policji oraz innych organów lub instytucji państwowych, organów samorządu terytorialnego, stowarzyszeń i organizacji społecznych w zakresie ich działania, a także od osób fizycznych pomocy w wykonywaniu czynności służbowych.

 

Zawodowy kurator sądowy obowiązany jest do:

 -występowania w uzasadnionych wypadkach z wnioskiem o zmianę lub uchylenie orzeczonego środka,

- przeprowadzania na zlecenie sądu lub sędziego wywiadów środowiskowych,

 - współpracy z właściwym samorządem i organizacjami społecznymi, które statutowo zajmują się opieką, wychowaniem, resocjalizacją, leczeniem i świadczeniem pomocy społecznej w środowisku otwartym,

 -organizacji i kontroli pracy podległych kuratorów społecznych oraz innych osób, uprawnionych do wykonywania dozorów lub nadzorów,

 -sygnalizowania sądowi przyczyn przewlekłości postępowania wykonawczego lub innych uchybień w działalności pozasądowych podmiotów wykonujących orzeczone środki.

Kurator pracuje w bardzo różnych miejscach. Przede wszystkim są to mieszkania dozorowanych oraz budynek sądu. Informacje zbierane są także w komisariatach policji, prokuraturze, szkole i miejscu pracy podopiecznych. Kurator musi się między tymi miejscami często przemieszczać, co czasami jest utrudnione. Wizytacje podopiecznych w domach bardzo często oznaczają poruszanie się po najniebezpieczniejszych dzielnicach miasta. Kurator musi być także przygotowany na to, że podczas wykonywania swojej pracy trafi na awantury, sceny przemocy domowej czy kłótnie i libacje alkoholowe.

Praca kuratora ma charakter indywidualny i samodzielny. Ponieważ każdy przypadek, z którym się styka jest inny, różne są też metody postępowania. Istotne jest indywidualne podejście, które pozwoli dostosować formy pomocy do rzeczywistych potrzeb. Kurator w swej pracy niemal cały czas styka się z ludźmi z różnych środowisk. Nie wszyscy go akceptują, nie wszyscy są chętni do pomocy i współpracy.

Kurator wykonywanie swych obowiązków dzieli między sąd i pracę w terenie. O ile dyżury w sądzie można ująć w stałe ramy czasowe, o tyle pracę w terenie nierzadko wykonuje popołudniami czy w dni wolne od pracy. Sam decyduje o czasie i metodach swoich działań. Musi przy tym pamiętać, że jego praca jest niezwykle odpowiedzialna, gdyż na podstawie zebranych informacji i wysnutych wniosków sąd podejmuje decyzje np. o pozbawieniu praw rodzicielskich.

Ponieważ praca kuratora opiera się na kontaktach z ludźmi, najważniejszą cechą, którą powinien posiadać jest umiejętność nawiązywania kontaktów, budowania zaufania i więzi emocjonalnej. Kurator musi rozumieć potrzeby i problemy osób, którymi się zajmuje, ale nie może mu to przesłonić obiektywnej oceny sytuacji. Ważne, by był spostrzegawczy i potrafił wyciągać logiczne wnioski. Jak zostało to zaznaczone powyżej jego praca jest bardzo odpowiedzialna, dlatego wszystkie osądy i opinie musi wydawać ze świadomością ich konsekwencji dla jego podopiecznych.

Kurator powinien posiadać wyższe wykształcenie z pedagogiki, psychologii, socjologii. Ukończenie studiów z innej dziedziny nie zamyka drogi do wykonywania tego zawodu. Warunkiem jest ukończenie odpowiednich studiów podyplomowych. W tym przypadku pomocne będzie doświadczenie zawodowe w pracy socjalnej. Choć nie ma formalnych ograniczeń co do wieku, w którym rozpoczyna się pracę kuratora, to jednak preferowane są osoby młode. Wyjątkiem są osoby, które posiadają doświadczenie zawodowe w pracy o podobnym charakterze. Kuratorów zatrudniają sądy. Nie ma innych możliwości zatrudnienia.

Zapoznanie się ze środowiskiem uczestników placówki (podopiecznych, klientów), nawiązanie kontaktów z uczestnikami, rozpoznanie ich charakterystyki i specyfiki oraz potrzeb realizowanych w placówce.

Jak już wspomniałam wcześniej, mój kontakt z podopiecznymi, a tym samym ich środowiskiem był ograniczony, a wręcz uniemożliwiony, ze względu na specyficzny charakter placówki. Także uczestniczenie w wywiadzie środowiskowym nie pozwoliło na zbadanie i przyjrzenie się tej kwestii w zadowalający sposób. Zatem informacje o charakterze i specyfice podopiecznych czerpałam z przesłanek typowo teoretycznych -podręczników i rozmów. Z zebranych wiadomości wynika, iż istota podejmowanej przez kuratorów pracy, polega przede wszystkim na bezpośrednich kontaktach z podopiecznymi, głównie w ich środowisku. Podopieczni objęci dozorami kuratorów to osoby o różnym stopniu zdemoralizowania. Osoby karane pierwszy raz i wielokrotni recydywiści. Podopieczni objęci nadzorami i dozorami kuratorów, to także osoby nierzadko uzależnione od alkoholu i narkotyków, skazani o zaburzonej osobowości i chorzy psychicznie. Bardzo często podsądni to uczniowie i absolwenci szkół specjalnych, którzy mogą podlegać orzeczeniom sądów. Praca kuratorów, w tak zróżnicowanym środowisku podopiecznych, powoduje konieczność dokształcania, zdobywania wiedzy z różnych dziedzin. Profesjonalizm w pracy kuratora, to nie tylko umiejętność nawiązywania kontaktów z podopiecznymi, ale może przede wszystkim wsparcie tej umiejętności wiedzą z zakresu psychiatrii, andragogiki i pedagogiki specjalnej, profilaktyki i terapii uzależnień oraz metodyki pracy socjalnej.

Kurator pracuje w bardzo różnych miejscach. Przede wszystkim są to mieszkania dozorowanych oraz budynek sądu. Informacje zbierane są także w komisariatach policji, prokuraturze, szkole i miejscu pracy podopiecznych. Kurator musi się między tymi miejscami często przemieszczać, co czasami jest utrudnione. Wizytacje podopiecznych w domach bardzo często oznaczają poruszanie się po najniebezpieczniejszych dzielnicach miasta. Kurator musi być także przygotowany na to, że podczas wykonywania swojej pracy trafi na awantury, sceny przemocy domowej czy kłótnie i libacje alkoholowe.

Celem pracy kuratora zawodowego jest wsparcie, opieka oraz szeroka pomoc doradcza i socjalna osobom, które na mocy sądowego orzeczenia zostały powierzone jego pieczy. Są to zarówno osoby dorosłe, jak i niepełnoletnie, które popełniają przestępstwa lub niewłaściwie funkcjonują w społeczeństwie. Kurator ma za zadanie kształtowanie odpowiednich postaw i zachowań swoich podopiecznych.

Praca kuratora ma charakter indywidualny i samodzielny. Ponieważ każdy przypadek, z którym się styka jest inny, różne są też metody postępowania. Istotne jest indywidualne podejście, które pozwoli dostosować formy pomocy do rzeczywistych potrzeb. Kurator w swej pracy niemal cały czas styka się z ludźmi z różnych środowisk. Nie wszyscy go akceptują, nie wszyscy są chętni do pomocy i współpracy. Kurator wykonywanie swych obowiązków dzieli między sąd i pracę w terenie. O ile dyżury w sądzie można ująć w stałe ramy czasowe, o tyle pracę w terenie nierzadko wykonuje popołudniami czy w dni wolne od pracy. Sam decyduje o czasie i metodach swoich działań. Musi przy tym pamiętać, że jego praca jest niezwykle odpowiedzialna, gdyż na podstawie zebranych informacji i wysnutych wniosków sąd podejmuje decyzje np. o pozbawieniu praw rodzicielskich.

Klientów kuratorów rodzinnych podzielić przede wg charakteru wszczętego wobec nich postępowania, i tak rozróżnia się postępowanie:
-wyjaśniające –gdy zachodzi podejrzenie popełnienia czynu karalnego przez nieletniego lub jego demoralizacji
-rozpoznawcze –ustanowienie opieki, sprawy małoletnich, nieletnich w postępowaniu opiekuńczo-wychowawczych, poddanie się obowiązkowi leczenia osób uzależnionych od alkoholu
-wykonawcze –do spraw nieletnich, wobec których orzeczony zostały prawomocne środki wychowawcze, mające na celu naprawienie szkody; ustalenie adaptacji nieletniego środowisku; do spraw małoletnich-opieka rodzin zastępczych; prawidłowe wywiązanie się z opieki prawnej; do spraw osób uzależnionych i zobowiązanych do leczenia
-inne –wydanie zgody na zawarcie małżeństwa, sprawy związane z rozwodem lub separacją, udział przy eksmisjach, jeśli dłużnik ma dzieci.
Również wg tego podziału oznakowane są akta podopiecznych.

Natomiast kuratorzy dla dorosłych mogą sprawować dozory wg podziału na następujące rodzaje spraw, a tym samym różne kategorie podopiecznych:
-skazani, wobec których sąd warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności

-oskarżeni, wobec których sąd warunkowo umorzył postępowanie karne

-skazani, którym sąd wymierzył kare pozbawienia wolności lub jej ograniczenia

-skazani, wobec których sąd zarządził warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności

-skazani, wobec których sąd zarządził wykonanie leczniczych środków zabezpieczających
-osoby, którzy sami zawnioskowali o dozór

Udział w pracach diagnostycznych prowadzonych w placówce oraz sporządzenie opisu nowopoznanej metody diagnostycznej.

Warsztat pracy kuratora zawodowego opiera się głównie na przeprowadzaniu wywiadów środowiskowych, tworzenia diagnozy przypadku i sprawowania dozorów/nadzorów. Nadzory sprawowane są nad małoletnimi i nieletnimi przez kuratorów rodzinnych, natomiast dozory sprawują kuratorzy dla dorosłych. Jest to dla mnie dotąd nieznana metoda oddziaływania resocjalizacyjnego Sprawowanie nadzorów i dozorów posiada wiele cech wspólnych. Przede wszystkim jest ono nastawione na uzyskanie pozytywnych zmian w osobowości podopiecznego, ale przy jego świadomym udziale. Kurator pomaga, udziela wsparcia i motywuje do podejmowania zadań, ale nie wyręcza podopiecznego. Jest to zatem pomoc uzdalniająca do samopomocy.

Oddziałując na podopiecznych kurator wpływa na zmianę układu relacji w jego środowisku, przeorientowuje nie tylko stosunek podopiecznego do środowiska, ale równocześnie przekonuje jego otoczenie do udzielenie mu szansy, pomocy, niewykluczania go ze społeczności. Indywidualizacja oddziaływań zakłada dokonanie na wstępie pracy z podopiecznym, szczegółowej diagnozy sytuacji podopiecznego, poznania jego historii, doświadczeń, problemów i ograniczeń, słabych i mocnych stron w podopiecznym oraz rozpoznania dostępnych zasobów w otoczeniu najbliższych i w środowisku życiowym, mogących udzielić wsparcia w procesie jego społecznej readaptacji.

W oparciu o diagnozę kurator przygotowuje program działań naprawczych w odniesieniu do podopiecznego i jego otoczenia, wskazuje koalicjantów mogących udzielić wsparcia w realizacji programu, określa horyzont czasowy spodziewanych efektów swoich działań i sposób ewaluacji uzyskiwanych wyników. Praca kuratora sądowego sprawującego nadzór lub dozór staje się w ten sposób celową i planowaną działalnością wychowawczą. Należy jednak od razu dodać, że rodzaj stawianych wymagań i stosunek działań kontrolnych do wychowawczych jest w przypadku dozoru i nadzoru różny. W dozorze, w którym mamy do czynienia z osobami dorosłymi i w zasadzie ukształtowanymi, poziom stawianych wymagań może być zatem większy, działania kontrolne dominują nad wychowawczymi, a za uporczywe łamanie kontraktu z kuratorem grozi sankcja w postaci izolacji. Dla odmiany w nadzorze, oddziaływania o charakterze opiekuńczym i wychowawczym mają znaczenie decydujące, nadzór ma charakter ochronny i służy przede wszystkim ochronie dobra dziecka rozumianego jako zbiór warunków niezbędnych do prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego jednostki, do rozwoju jej osobowości i uzdolnień, w celu samodzielnego i odpowiedzialnego uczestnictwa jednostki w życiu społecznym.

Omawiając działania kuratora o charakterze wychowawczo-resocjalizacyjnym zaznaczyłam ważność czynności o charakterze diagnostycznym, a związanych z racjonalnym i celowym realizowaniem nadzoru lub dozoru kuratorskiego. Jednakże właściwym miejscem realizacji tego rodzaju zadań są wywiady środowiskowe, przeprowadzane przez kuratorów w postępowaniu sądowym, przed wydaniem przez sąd orzeczenia. Przeprowadzanie wywiadów środowiskowych jest jak wykazano domeną w szczególności kuratorów rodzinnych. Wykonują oni znacznie więcej wywiadów niż kuratorzy dla dorosłych, a wynika to z faktu, że przeprowadzają oni wywiady zarówno w sprawach dotyczących sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej, jak też w sprawach nieletnich. Dobrze sporządzone stanowią one niezastąpione źródło wiedzy o osobie, której postępowanie dotyczy, warunkach jej egzystencji, właściwościach osobistych, więziach uczuciowych pomiędzy członkami rodziny, relacjach z otoczeniem. W sprawozdaniach z wywiadów, kuratorzy formułują własne wnioski i opinie w sprawie sytuacji faktycznej, której dotyczył wywiad w szczególności na temat stopnia dysfunkcji rodziny, zaniedbań wychowawczych i opiekuńczych, nadużywania władzy rodzicielskiej, a także stopnia demoralizacji dzieci. Dla sądu rodzinnego stanowią one istotne źródło informacji o osobach, których dotyczy postępowanie.

Prowadzenie, pod nadzorem opiekuna, diagnozy w odniesieniu do indywidualnego przypadku lub grupy albo środowiska rodzinnego.

Będąc na praktyce u p. J. Stefanka zapoznałam się z różnymi sprawami karnymi, a tym samym wielością i różnorodnością jego podopiecznych. Przeglądając przykładowe akta mogłam dokonać wstępnej charakterystyki klientów kuratora dla dorosłych. W efekcie spróbowałam napisać przykładowe sprawozdanie z objęcia dozoru (poniżej). Dokument taki, powstaje podczas wywiadu i zawiera w sobie elementy diagnozy przypadku.

Pierwsze sprawozdanie –z objęcia nadzoru kurator składa sądowi nie później niż w ciągu 14 dni od dnia nawiązania kontaktu z podopiecznym, kolejne natomiast – na żądanie sądu. W sprawozdaniu tym należy przedstawić diagnozę środowiskowa, zamierzenia readaptacyjne, metody prowadzenia dozoru i kontroli zachowania podopiecznego, jego warunki osobiste i bytowe oraz stosunek do dozoru, a także określić możliwości i przeszkody ich realizacji oraz podać źródła informacji o podopiecznym.

W praktyce pierwsze sprawozdanie jest zarazem sprawozdaniem przedostatnim. Oprócz sprawozdania z zakończenia dozoru, jeżeli sąd nie zażądał dodatkowych, okresowych sprawozdań, kurator dokumentuje swoją pracę z podopiecznym wyłącznie na kartach czynności. W sprawozdaniu z objęcia dozoru mają zostać zamieszczone elementy, o których wspomniałam wcześniej. Nie oznacza to, że nie mogą znaleźć się w nim inne dodatkowe, ważne informacje, które mogą mieć wpływ na przebieg dozoru. Nie ma zatem ściśle określonego wzoru takiego sprawozdania. Może być one sporządzone w formie opisowej, albo jako wypełniona na podstawie uzyskanych przez kuratora informacji ankieta.

Gniezno, 23.09.2009 r.

Sygn. Akt VD 680/09
data objęcia dozoru: 23.09.2009

Sprawozdanie z objęcia dozoru

1. Dane personalne
   imię i nazwisko: Marek Kubiak
   data i miejsce urodzenia: 01.07.1987
   adres zameldowania: bez stałego miejsca zameldowania
   adres zamieszkania: Rogowo, ul. Przybrzeżna 34
   inne adresy kontaktowe: Sławno, ul. Gnieźnieńska 43 (przebywa często u babci)
   Tel. Dom. 614277120
   dokument stwierdzający tożsamość: dowód osobisty ABC 123456

2. Sytuacja rodzinna:
   a) rodzice: ojciec Adam (nazwiska podopieczny nie pamięta, nie utrzymuje z nim kontaktu), matka Lena Kubiak, lat 54, pracuje jako sprzątaczka
   b) rodzeństwo: brat Marcin Kubiak, lat 30, pracuje jako murarz, aktualnie toczą się przeciwko niemu dwa postępowania karne
   c) małżonek/partner: nie posiada
   d)dzieci: nie posiada
   Stosunki interpersonalne panujące w rodzinie:
   Matka podopiecznego od 10 lat pozostaje w konkubinacie z p. Michałem Garstką. Zdaniem podopiecznego w rodzinie panują poprawne stosunki interpersonalne. Zarówno z matka jak i z ojczymem ma dobre relacje. O naturalnym ojcu niewiele potrafi powiedzieć. Jedynie parę słów, jakie na jego temat przekazał, pomimo zachowania pozornego spokoju, nacechowane były negatywnymi cechami.

3. Warunki socjalno-bytowe:
   a) warunki mieszkaniowe: z matką, ojczymem i bratem podopieczny zajmuje 2-pokojowe mieszkanie własnościowe (matki). Do dyspozycji ma wspólny pokój z bratem. Warunki mieszkaniowe ocenia jako dobre.
   b) organizacja gospodarstwa domowego: wspólne gospodarstwo prowadzą wszyscy zamieszkali razem domownicy. Na dochody gospodarstwa składają się wynagrodzenia matki, ojczyma i brata ze stosunków pracy. Warunki socjalno-bytowe podopieczny ocenia jako bardzo dobre.
   c) uzyskiwana pomoc socjalna: nie korzysta z pomocy PCPR w Żninie, ani innych organizacji/instytucji

4. Edukacja
   wykształcenie: podstawowe
   zawód wyuczony: przyuczony do wykonania zawodu rzeźnika
   zawód wykonywany: nie wykonuje

5. Praca zarobkowa
   nie pracuje, nie jest zarejestrowany w PUP

6. Zobowiązania
   nie posiada stałych zobowiązań, ani obciążeń

7. Stan zdrowia
   zdrowy
   leczenie w PZP: nie leczył się
   leczenie odwykowe: nie leczył się
   nadużywanie alkoholu: nie nadużywa
   używanie narkotyków: przez 2 lata, 2006-2007 brał amfetaminę, palił marihuanę, obecnie-jak podaje, żadnych narkotyków nie bierze
   kategoria wojskowa: kat. A

8. Stosunek podopiecznego do popełnionego przestępstwa
   Podopieczny nie wykazuje krytycyzmu w stosunku do popełnionego przestępstwa. Twierdzi, że sam został pokrzywdzony i prokurator niesłusznie zmienił zarzut, że nie powinien być oskarżony o kradzież telefonu, bo gdy przyjechała policja to telefon już wrócił na miejsce, do poszkodowanej (sam wrócił?). kontynuując ten wątek, mówi że SA takie pewne sposoby, żeby załatwić zwrot rzeczy, nie precyzuje szczegółów. Opowiada to w konwencji zabawnej historyjki. Nie wykazuje żadnej skruchy, nie deklaruje chęci poprawy.|

9. Obowiązki nałożone przez sad w wyroku
   Na podopiecznego nie nałożono obowiązków, których realizacja mogłaby mieć wpływ na przebieg okresu próby. Ma do zapłacenia grzywnę w wysokości 500 zł (50 stawek dziennych po 10 zł) i koszty sadowe w wysokości około 200 zł –dokładnie nie pamięta, w wyroku nie określono ich pełnej wysokości. Podopieczny będzie wnioskował o rozłożenie grzywny na raty uzasadniając to brakiem samodzielnych dochodów.

Ze skazanym omówiono treść wyroku. Zapoznano z prawami i obowiązkami osób skazanych i oddanych pod dozór kuratora sądowego w okresie próby. Przedstawiono zasady przebiegu dozoru oraz poinformowano o warunkach pomyślnego zakończenia okresu próby. Zwrócono szczególną uwagę na art. 75 par. 1, 2 kk –przypadki obligatoryjnego i fakultatywnego zarządzenia wykonania kary. Zobowiązano także skazanego do uiszczenia orzeczonych w wyroku należności, takich jak koszty sadowe, grzywna, nawiązki.

1. Plan pracy resocjalizacyjnej
   -rozpoznanie środowiska rodzinnego podopiecznego oraz panujących w nim relacji i opinii o podopiecznym
   -śledzenie biegu spraw karnych toczących się przeciwko skazanemu
   -nawiązanie kontaktu z dzielnicowym z KP w Rogowie oraz w razie potrzeby (za pośrednictwem kuratora zawodowego) z aresztem Śledczym, w którym przebywał jako tymczasowo aresztowany –odnośnie opinii o skazanym
   -rejestracja podopiecznego w PUP, aktywne poszukiwanie pracy
   -oddziaływanie na system wartości podopiecznego, wzbudzanie w nim krytycyzmu w stosunku do popełnionych czynów
   -motywowanie do przestrzegania prawa
   -monitorowanie zachowania podopiecznego

2. Uwagi i spostrzeżenia kuratora
   Podopieczny do 14.09.2009 przebywał w Areszcie Śledczym w Żninie, jako tymczasowo aresztowany do toczącej się przeciwko niemu sprawy. Informuje, że dwa postępowania są w toku, jedno za kradzież, drugie z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Szczegółów nie potrafi wskazać. Jak twierdzi nie pamięta ile odbyło się dotychczas rozpraw, o co konkretnie jest oskarżony, z jakiego artykułu, sygnatury akt, wydziału, kolejnego terminu. Sprawy toczą się prawdopodobnie w Sądzie Rejonowym w Żninie. Podopieczny podkreśla swoją otwartość i chęć współpracy, jednak odnosi się wrażenie, że jest to tylko pozorne, w gruncie rzeczy przyjmuje zupełnie inną postawę. Ma to raczej utrudnić czy wręcz uniemożliwić kuratorowi zebranie pewnych informacji o podopiecznym i jego środowisku –stąd prawdopodobnie dwa adresy, pod którymi jednocześnie mieszka, brak informacji o źródłach własnych dochodów oraz o tym co robi na co dzień, całkowita amnezja w zakresie toczących się spraw karnych.
   
   Podopiecznemu brakuje jakiejkolwiek autorefleksji, nie uważa, żeby czyny przestępcze, jakich się dopuścił były złe. To jest dla niego normą, a wręcz powodem do dumy. Niepokojące jest również to, że przeciwko bratu podopiecznego toczą się również postępowania karne. Podopieczny wskazuje tylko, że są to dwa postępowania, mówi że żadnych szczegółów nie zna. Poinformowałam podopiecznego o jego sytuacji prawnej w przypadku orzeczenia prawomocnego wyroku za kradzież.
   
   Praca resocjalizacyjna, szczególnie w perspektywie możliwości zarządzenia kary, będzie bardzo trudna. Należy ją zacząć od zweryfikowania informacji przedstawionych przez podopiecznego oraz rozpoznania jego środowiska. W dniu objęcia podopiecznego dozorem nie był obecny żaden z domowników, a wiec informacje pochodzą wyłącznie od niego. Sąsiedzi nie chcieli wyrazić opinii o podopiecznym. Ograniczyli się do stwierdzenia, że w miejscu zamieszkania zachowuje się poprawnie, ale wolą trzymać się od niego z daleka.
   Z podopiecznym przeprowadziłam wstępną rozmowę resocjalizacyjną zobowiązując go do przestrzegania porządku prawnego i społecznego. Zaleciłam aktywne poszukiwanie pracy, a w pierwszej kolejności rejestrację w PUP.

Uczestniczenie w działaniach pracownika.

Dnia 30 września asystowałam kuratorowi rodzinnemu podczas przeprowadzania wywiadu środowiskowego i sprawowania dozoru. Niestety nie otrzymałam zgody od dyrektora sądu, abym samodzielne zrobiła taki wywiad. Wynika to z odpowiedzialności jaką ponosi kurator sądowy za każdy kontakt z podopiecznym, a także z ochrony danych osobowych, bowiem nie mogłam analizować żadnych akt.

Pierwszy wywiad miał charakter rozpoznawczy. Ze względu na sprawozdanie pracownika socjalnego nt. zagrożenia bezpieczeństwa dzieci, sąd zarządził przeprowadzenie wywiadu kuratorowi. Rozmawiałyśmy z matką i jej mężem. Okazało się, że przyczyną objęcia nadzoru jest alkoholizm matki.

Kolejny wywiad dotyczył nieletniego -demoralizacja. Następnego dnia, gdy z p. Sarnowską rozmawiałam o przeprowadzonych wywiadach, zapoznała mnie ona ze szczegółami spraw i mogłam samodzielnie napisać sprawozdanie z dozorów (poniżej).

Dodatkowo wywiad powinien obejmować informacje dotyczące:

  1)   zachowania oskarżonego;

  2)   warunków środowiskowych oskarżonego;

  3)   sytuacji bytowej oskarżonego i jego rodziny;

  4)   sposobu spędzania przez oskarżonego wolnego czasu;

  5)   przebiegu i oceny pracy zawodowej lub nauki oskarżonego;

  6)   kontaktów oskarżonego ze środowiskowymi grupami patologii społecznej, z uwzględnieniem nadużywających alkoholu lub środków odurzających;

  7)   stanu zdrowia oskarżonego, z uwzględnieniem stanu zdrowia psychicznego, uzależnienia od alkoholu lub środków odurzających.

Niesłychanie ważna jest tu metoda jaką pracuje kurator podczas sprawowania nadzoru –metoda indywidualnego przypadku. Tak jak z teorii wynika również w praktyce kuratora zauważyłam, że jego praca nie ogranicza się jedynie do kontroli zachowania podopiecznego. Kurator jest doradcą i przyjacielem, osobą udzielającą rady i oparcia, przedstawiającą możliwe konsekwencje dokonywanych przez wychowanka wyborów. Nadzór to inaczej samowychowanie podopiecznego dla dobra własnego i dobra społeczeństwa. Istotne są również zasady o jakich powinien pamiętać kurator w swojej pracy:
-zasada twarzą w twarz
-zasada akceptacji
-zasada optymizmu pedagogicznego
-zasada respektowania
-zasada indywidualizacji
-zasada współuczestnictwa
-zasada kształtowania perspektyw
-zasada współpracy ze środowiskiem
-zasada systematyczności
-zasada szybkości
zasada praworządności i humanizmu

Gniezno, 01.10.2009 r.

Alicja Marta Budzyńska
Kurator Zawodowy
Sąd Rejonowy w Gnieźnie

III Opm

Sprawozdanie z objęcia nadzoru nad wykonywaniem władzy rodzicielskiej nad Adamem, Marcinem i Aliną Wiązek przez Marię Wiązek

Nadzór objęłam w dniu 18. 09.2009 r., rozmawiałam w miejscu zamieszkania z Marią Wiązek oraz jej mężem. Są małżeństwem od 1989 roku. Mają czworo dzieci. Troje młodszych jest obecnie niepełnoletnia.

SYTUACJA MAŁOLETNICH DZIECI

Adam Wiązek lat 15, był w ubiegłym roku szkolnym uczniem ZSP przy ul. Sienkiewicza, uczył się zawodu cukiernika, otrzymał promocję do klasy III, ale od początku września br. Zmienił szkołę, obecnie jest uczniem Zespołu Szkół Ekonomiczno-Odzieżowych przy ul. Chrobrego, uczy się w klasie I Technikum Technologii Odzieży

Marcin Wiązek lat 14, uczy się w klasie VI w SP nr 2 w Gnieźnie, powtarzał w przeszłości klasę V-tą.

Alina Wiązek lat 7, uczy się w klasie II SP nr 2 w Gnieźnie, w przyszłym roku ma pójść do I Komunii, matka chodzi z nią obecnie na spotkania przygotowujące.

Michał Wiązek lat 19, uczy się obecnie w Liceum Wieczorowym przy ul Sobieskiego w Gnieźnie

Maria Wiązek lat 40, posiada wykształcenie podstawowe, nie pracuje zawodowo, jest na utrzymaniu męża, jest również zarejestrowana w PUP w Gnieźnie, bez prawa do zasiłku, poinformowała że nie otrzymywała dotąd żadnych wezwań w sprawie pracy, ani propozycji uczestniczenia w szkoleniach, a chętnie by z nich skorzystała. Myśli nawet o podjęciu pracy, np. w charakterze kucharki, pomocy kuchennej lub salowej, złożyła podanie o pracę w tym zawodzie. Zajmuje się obecnie domem oraz dziećmi.

Mąż, Antoni Wiązek lat 45, ma wykształcenie zawodowe, cukiernik, przebywa na rencie, otrzymuje z tego tytułu miesięcznie ok. 800 zł. Pracuje także dorywczo jako ochroniarz.

Wspólnie z nimi mieszka matka Marii lat 60, otrzymuje rentę rodzinną w wysokości 800 zł miesięcznie.

WARUNKI MIESZKANIOWE RODZINY

Rodzina zamieszkuje mieszkanie na parterze w kamienicy, o powierzchni ok. 80 m kw., składające się z 4 pokoi, kuchni oraz dwóch łazienek. Ogrzewane piecami kaflowymi, jest ładnie urządzone, wyposażone we wszystkie potrzebne sprzęty AGD, czyste i zadbane. Warunki bytowe są bardzo dobre.

DIAGNOZA ŚRODOWISKOWA

W terminie 27.05.2009-24.06.2009 r. Maria Wiązek przebywała na Oddziale 18 Wojewódzkiego Szpital Dziekanka w Gnieźnie, przyjmuje leki antydepresyjne. Od 1997 r. choruje na depresję, a problemy z alkoholem zaczęły się dwa, trzy lata temu. Podopieczna poinformowała, że od czasu wyjścia ze szpitala czuje się dość dobrze, była hospitalizowana w Szpitalu Dziekanka pierwszy raz, bierze leki antydepresyjne, jest pod kontrolą lekarza psychiatry.

Maria Wiązek chodzi raz w miesiącu na wizyty do Poradni Zdrowia Psychicznego w Gnieźnie, przy ul. Poznańskiej, ma przepisywane leki antydepresyjne i przeciw lękowe, które regularnie przyjmuje. Twierdzi, że chciałaby uniknąć kolejnej konieczności leczenia szpitalnego. Niestety nadal zdarzają się sytuacje, że zaczyna popijać alkohol. W lipcu zdarzyła się sytuacja, że piła alkohol nad jeziorem Winiary ze swoimi sąsiadami.

Przyznała, że kilka razy popijała alkohol także sama w domu, w grudniu, o czym poinformował mnie również jej mąż. Po ostatnich incydentach alkoholowych zaczęła przyjmować anticol. Maria Wiązek wie o możliwości podjęcia terapii odwykowej, ale nie chce na razie z tego korzystać ze względu na „nieodpowiednie” towarzystwo, które może tam spotkać, brak umiejętności asertywnych.

Miała także już w szpitalu propozycję skorzystania z pomocy terapeutycznej Oddziału V Odwykowego lub Oddziału Dziennego Leczenia Uzależnień, jednak odmówiła. Poinformowała, że na początku grudnia zdecydowała się także zgłosić po pomoc do MOPS przy ul. Paczkowskiego w Gnieźnie, rozmawiała tam z psychologiem, jest zdecydowana na koleje wizyty, które jednak mają się rozpocząć dopiero od stycznia 2010 roku. Poinformowała, że jest osobą „mało kontaktową”, ma trudności w nawiązywaniu relacji, dlatego woli najpierw tam korzystać z terapii formie indywidualnej.

PROGNOZA RESOCJALIZACYJNA

Podopieczna twierdzi nadal, że jej życie rodzinne układa się dobrze, w domu nie ma awantur ani kłótni z mężem. Mąż dba o zaspokojenie codziennych potrzeb materialnych rodziny, ich wzajemne relacje rodzinne układają się pozytywnie, generalnie w domu panuje zgoda, pod warunkiem, że nie pije ona alkoholu. Nieporozumienia zdarzają się zawsze w związku z faktem, kiedy zaczyna popijać alkohol, mąż tego nie akceptuje, także dzieci są wtedy nerwowe, nie mają poczucia stabilizacji oraz bezpieczeństwa. Także oboje rodziców chodzą na wywiadówki do szkół małoletnich dzieci. Jak oświadczyli –dzieci są zdolne, ale leniwe, mają możliwości intelektualne, nie sprawiają problemów wychowawczych. Dzieci mają zaspokojone potrzeby związane ze szkołą, kupowane podręczniki oraz przybory szkolne.

Podopieczna zdaje sobie sprawę z tego, że jej problemy z alkoholem powodują, że zaniedbuje wtedy dzieci. Sytuacja jej małoletnich dzieci jest wtedy niestabilna, stresująca i traumatyczna, w negatywny sposób odbierają i przeżywają one sytuacje, kiedy matka ponownie zaczyna popijać alkohol. Dotyczy to zwłaszcza najmłodszej córki. Sama uczestniczka odstępowania deklaruje, że chce koniecznie zmienić swoją sytuację na lepsze, podjąć działania zmierzające w celu niepogłębiania się tych problemów, „nie chce denerwować męża, ani dzieci”. Chce w tym zakresie współpracować z kuratorem, w czasie wywiadów chętnie rozmawia na temat swoich problemów, poinformowała, że potrzebuje wsparcia, rozmów, dlatego chce mieć jak najczęściej możliwość rozmowy z kuratorem, a także z innymi osobami udzielającymi pomocy, chce korzystać z pomocy specjalistycznej. Nie chce trwać w bezczynności, bo to bardzo negatywnie odbija się na jej samopoczuciu. Zdaje sobie sprawę z negatywnych konsekwencji picia alkoholu także dla jej zdrowia. Chce walczyć z nałogiem. Na dobrym funkcjonowaniu żony zależy także mężowi. W tym należy upatrywać szans na pozytywne efekty prowadzonego nadzoru.

PLAN PRACY RESOCJALIZACYJNEJ

-monitorowanie sytuacji opiekuńczo-wychowawczej małoletnich dzieci

-uczenie pozytywnych form i sposobów radzenia sobie ze stresem, doradzanie

-zachęcanie do dbania o prawidłowy rozwój małoletnich dzieci

-interesowanie się ich sytuacją szkolna

-kontynuowanie swojego leczenia odwykowego oraz psychiatrycznego

-podejmowanie kroków w celu znalezienia i podjęcia pracy zawodowej

ZADANIA DO REALIZACJI PODOPIECZNEJ

-właściwe wywiązywanie się z roli matki

-nie picie alkoholu, podjęcie terapii uzależnień

-kontynuowanie leczenia odwykowego oraz psychiatrycznego

-prowadzenie stabilnego trybu życia

METODY PROWADZENIA NADZORU

-metoda indywidualnego przypadku

-metoda środowiskowa

-metoda pedagogizacji matki

-rozmowy dyscyplinujące

ŹRÓDŁA INFORMACJI

-wywiad środowiskowy przeprowadzony w postępowaniu wyjaśniającym

-zapoznanie się z aktami sprawy opiekuńczej

-wywiad w sprawie dotyczącej podopiecznej

Gniezno, 01.10.2009 r.

Alicja Marta Budzyńska
Kurator Zawodowy
Sąd Rejonowy w Gnieźnie

III Npw 20\09

Sprawozdanie z wywiadu dotyczącego nieletniego Marka Kubiaka,

zam. Sławno, ul. Gnieźnieńska 43

Nieletni Marek Kubiak, ur. 26.09. 1996 r. w Gnieźnie mieszka wspólnie z rodzicami i dwiema starszymi siostrami, jest najmłodszym dzieckiem Róży i Jana Kubiaków.

Wywiad przeprowadziłam w godzinach popołudniowych, nieletni mimo że powinien być jeszcze w szkole, był w domu, spał. Rozmowę przeprowadziłam z nieletnim oraz jego matką –Róża Kubiak.

SYTUACJA RODZINNA ORAZ MIESZKANIOWA:

Matka nieletniego –Róża Kubiak, lat 41, posiada wykształcenie zawodowe, sprzedawca, nie pracuje zawodowo, jest obecnie na zasiłku dla bezrobotnych, miała także wcześniej przyznane świadczenia rentowe, które są obecnie wstrzymane. Róża Kubiak choruje od wielu lat, cierpi m.in. na padaczkę oraz depresje, leczy się od 1999 r., przyjmuje leki. Ostatnio przebywała na oddziale 23 w szpitalu w Gnieźnie w okresie od 21.05.2009-21.06.2009 r. Rodzina korzysta także z pomocy finansowej MOPS w Gnieźnie, obecnie zasiłek okresowy przyznany brodzinie to kwota 200 zł miesięcznie –do lipca br.

Pani Róża Kubiak poinformowała, ze kiedyś chodziła do szkoły na wywiadówki w sprawie syna, obecnie jednak już tego nie robi, gdyż nie ma wpływu na Marka oraz jego stosunek do obowiązków szkolnych. Zobowiązała się jednak w najbliższym czasie zorientować w sytuacji szkolnej nieletniego syna.

Ojciec –Jan Kubiak, AT 45, posiada wykształcenie zawodowe, murarz, nie ma stałej pracy, od pewnego czasu pracuje dorywczo, przebywa obecnie w związku z tym k. Wrocławia. Zarobione pieniądze oddaje na utrzymanie rodziny, wcześniej przez dłuższy czas był bez pracy. Jak przyznała p. Róża Kubiak –mąż czasem pije alkohol, wtedy zaczyna rozmawiać z synem na temat jego problemów szkolnych, gdy jest trzeźwy-robi to bardzo rzadko. Wg relacji Róży Kubiak –mąż nie stosuje przemocy fizycznej wobec nikogo z członków rodziny.

Siostry nieletniego:

Joanna Kubiak, lat 20, posiada wykształcenie zawodowe, pracuje jako fryzjerka w zakładzie fryzjerskim przy ul. Chrobrego w Gnieźnie

Anna Kubiak, lat 24, wykształcenie średnie, ogólnokształcące, pracuje od niedawna jako ekspedientka w sklepie przy ul. Mieszka.

Rodzina zamieszkuje od ponad dwudziestu lat w mieszkaniu usytuowanym w prywatnej kamienicy, mieszkanie o pow. Około 36,5 m kw., składa się z dwóch pokoi, kuchni oraz WC, umeblowane, ogrzewanie piecowe, nieletni śpi w pokoju wspólnie z ojcem. Czynsz za mieszkanie wynosi 250 zł, rodzina korzysta z dodatku mieszkaniowego.

SYTUACJA SZKOLNA ORAZ WYCHOWAWCZA NIELETNIEGO

Nieletni Marek Kubiak od września ubiegłego roku jest uczniem Gimnazjum przy Szkole Nr 23, Zespołu Szkół Specjalnych przy ul. Kasztanowej 13. Wcześniej dwukrotnie powtarzał klasę I-wszą w Gimnazjum nr 3 w Gnieźnie. Ma duże problemy w nauce, obecnie –już od dłuższego czasu nie chodzi do szkoły, nie realizuje obowiązku szkolnego, został kilka miesięcy temu promowany do klasy II, na koniec półrocza miał jedną 1 – z fizyki, ale obecnie w skutek dużej absencji na zajęciach szkolnych nie ma ocen z większości przedmiotów i najprawdopodobniej nie będzie promowany do następnej klasy. Miał możliwość skończenia w bieżącym roku szkolnym dwóch klas, ale szansy tej nie wykorzystał. Nieletni ma wystarczające możliwości intelektualne, aby bez problemów radzić sobie z nauką. W kwietniu rodzinę nieletniego odwiedził dwukrotnie pedagog szkolny, po tych rozmowach Marek zaczął chodzić na zajęcia szkolne, ale wkrótce tego zaprzestał.

Nieletni oświadczył, że w czasie, gdy nie jest w szkole –przebywa najczęściej w domu lub z kolegami „chodzi po ulicy”, nie potrafił wyjaśnić swej niewłaściwej postawy wobec obowiązków szkolnych. Marek interesuje się motoryzacją, w przyszłości mógłby uczyć się zawodu elektromechanika samochodowego.

Nieletni oświadczył, że nie pali papierosów. Rano matka nie może go dobudzić, aby wstał do szkoły. Obecnie uważa, ze nie warto już chodzić do szkoły, bo i tak już nie otrzyma promocji. Wg informacji matki –gdy syn jest w szkole, nie stwarza większych problemów wychowawczych. Nie chodzi jednak do szkoły, bo jest zniechęcony.

W rozmowie telefonicznej z psychologiem Gimnazjum nr 23 –Karoliną Gzubicką uzyskałam informacje, że nieletni był obecny w tym semestrze w szkole może z sześć razy. Ojciec Marka był w szkole, rozmawiał z dyrektorem, także jego siostry, ale nie potrafią wyegzekwować od nieletniego chodzenia na zajęcia szkolne. Niepokojące jest również to, że nikt z członków rodziny w zasadzie nie wie, co robi nieletni i z kim przebywa w czasie, kiedy jest poza domem. W czasie, gdy Marek przychodził na zajęcia szkolne nie sprawiał trudności wychowawczych swoim zachowaniem. Wg pani psycholog-choroba matki może mieć wpływ na zachowania nieletniego. Marek najprawdopodobniej nie będzie klasyfikowany w tym semestrze.

Jedyną szansą dla niego jest powtarzanie od przyszłego roku klasy II w obecnej szkole lub także skierowanie go na Oddział Dziecięcy w Szpitalu w Gnieźnie (w tym roku szkolnym ojcu nieletniego zaproponowano takie rozwiązanie, ale Marek odmówił stanowczo pójścia na taki Oddział).

Dokonanie charakterystyki wybranej grupy podopiecznych/klientów placówki: przyczyny uczestnictwa w działaniach placówki, cele działań podjętych przez placówkę wobec podopiecznych/klientów, czynniki ryzyka, utrudniające realizację celów oraz zasoby, sprzyjające pozytywnym zmianom.

Charakterystyki osób uzależnionych od alkoholu

Kwestię wychowania w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi reguluje ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Osoby uzależnione od alkoholu to te, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy, albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny, kieruje się na badanie przez biegłego celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. Osoby takie gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych kieruje na badanie do biegłego, a następnie kieruje wniosek o nałożenia obowiązku leczenia przez sąd. Niezmiernie ważną jest kwestia podziału leczenia odwykowego na:
-dobrowolne –osoba uzależniona od alkoholu powinna złożyć w gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wniosek o wydanie skierowania na leczenie
-przymusowe –wniosek o przymusowe leczenie może złożyć gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokurator

Po uprawomocnieniu się orzeczenia sąd wzywa osobę, w stosunku do której orzeczony został obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, do stawienia się dobrowolnie w oznaczonym dniu we wskazanym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu poddania się leczeniu. Jeżeli osoba nie zgłosi się w tym terminie w zakładzie lecznictwa odwykowego, sąd zarządza przymusowe doprowadzenie przez policję do zakładu leczniczego.

Osoba, w stosunku do której orzeczony został obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, związanemu z pobytem w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, nie może opuszczać terenu tego zakładu bez zezwolenia kierownika zakładu. Obowiązek poddania się leczeniu trwa tak długo, jak tego wymaga cel leczenia, nie dłużej jednak niż 2 lata od chwili uprawomocnienia się postanowienia. O ustaniu obowiązku poddania się leczeniu przed upływem wskazanego okresu decyduje sąd na wniosek osoby zobowiązanej, zakładu leczącego, kuratora, prokuratora lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii zakładu, w którym osoba leczona przebywa. W wypadku ustania obowiązku poddania się leczeniu, ponowne zastosowanie tego obowiązku wobec tej samej osoby nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od jego ustania.

Orzekając o obowiązku poddania się leczeniu sąd może ustanowić na czas jego trwania nadzór kuratora. Osoba, wobec której ustanowiony został nadzór, ma obowiązek stawiania się na wezwanie sądu lub kuratora i wykonywania ich poleceń, dotyczących takiego postępowania, które może się przyczynić do skrócenia czasu trwania obowiązku poddania się leczeniu. Sąd, który nałożył na osobę uzależnioną od alkoholu obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, jeśli uzna, że na skutek takiego uzależnienia zachodzi potrzeba całkowitego ubezwłasnowolnienia tej osoby, zawiadamia o tym właściwego prokuratora. W razie orzeczenia ubezwłasnowolnienia, sąd opiekuńczy, określając sposób wykonywania opieki, orzeka o umieszczeniu tej osoby w domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu, chyba że zachodzi możliwość objęcia tej osoby inną stałą opieką.

Odrębne przepisy przewidują możliwość objęcia przymusowym leczeniem odwykowym osób uzależnionych od alkoholu, umieszczonych w zakładach poprawczych, w schroniskach dla nieletnich, w zakładach karnych, aresztach śledczych i ośrodkach przystosowania społecznego.

Zasady i tryb wykonywania nadzoru nad osobami, w stosunku do których orzeczony został obowiązek poddania się leczeniu powinny nastąpić niezwłocznie po otrzymaniu orzeczenia do wykonania. Do obowiązków kuratora wykonującego nadzór należy:
-podejmowanie niezbędnych starań, aby osoba zobowiązana zastosowała się do orzeczenia sądu
-utrzymanie stałego kontaktu z osobą zobowiązaną i udzielanie jej niezbędnej pomocy w rozwiązywaniu trudnych problemów życiowych
-współdziałanie z terenowymi organami administracji państwowej oraz organizacjami społecznymi w celu zapewnienia osobie zobowiązanej i jej rodzinie odpowiedniej pomocy
-współdziałaniem z zakładem pracy i służbą zdrowia, z lecznictwa odwykowego
-nakłonienie osoby zobowiązanej do nawiązania kontaktów z odpowiednimi placówkami leczniczymi
-utrzymywanie kontaktu z rodziną osoby zobowiązanej
-składania sądowi pisemnych sprawozdań z przebiegu leczenia w terminach określonych przez sąd

Ze względu na charakter placówki i zakres wykonywanych działań nie było możliwości opracowania scenariuszy zajęć grupowych dla potrzeb uczestników placówki i samodzielnego przeprowadzenia zajęć grupowych z uczestnikami placówki. Także nie brałam udziału w szkoleniach pracowników oraz w posiedzeniach gremiów funkcjonujących w sądzie.

Nie mogłam również przeprowadzić analizy przypadku z powodu braku zgody opiekuna praktyk, zatem nie opracowałam zadania kolejnego, czyli kompleksowego opracowania studium przypadku.