Szczenięce lata NOM-u, czyli: Dali, to podpisałem...

Przygnębiająca historia za New York Timesem:

How was Bugnini able to make such sweeping changes? In part because none of the popes he served were liturgists. Bugnini changed so many things that John’s successor, Paul VI, sometimes did not know the latest directives. The pope once questioned the vestments set out for him by his staff, saying they were the wrong color, only to be told he had eliminated the week-long celebration of Pentecost and could not wear the corresponding red garments for Mass. The pope’s master of ceremonies then witnessed Paul VI break down in tears.

Jakim cudem Bugnini był w stanie przeprowadzić tak pustoszące zmiany w liturgii? Częściowo dlatego, że żaden z papieży, którym służył, nie był liturgistą. Bugnini zmienił tak wiele, że Paweł VI często nie znał najnowszych rozporządzeń. Papież pewnego razu zakwestionował przyniesione mu westymenta twierdząc, że kolor się nie zgadza, ale wytłumaczono mu, że przecież sam zniósł Oktawę Zesłania Ducha Świętego i nie może użyć czerwonych szat. Papieski ceremoniarz jest świadkiem, że papież się wtedy załamał i rozpłakał.

Napisał Dextimus dnia 4.12.09

czwartek, 3 grudnia 2009

Chrystus nie żyje?

A przynajmniej tak by wynikało z czarnego konopeum, zawieszonego na tabernakulach (jednego wzoru) w kościołach i kaplicach wybudowanych na neokatechumenalną kikomodłę. A może ktoś zna racjonalne wyjaśnienie tego fenomenu?

Proszę też zwrócić uwagę na "ikonę" autorstwa Kiko,
wiszącą po prawej stronie jednego z neotabernakulów:

Dlaczego "Jezus" z ikony wygląda, jakby nie miał oczu, dlaczego jest odziany w czarne szaty i dlaczego na trzymaniej przez niego księdze widnieje odwrócona litera Omega?

Napisał Dextimus dnia 3.12.09

poniedziałek, 30 listopada 2009

Czterdziesta rocznica wejścia w życie NOM-u

40 lat temu, w pierwszą niedzielę Adwentu 1969 r. weszło w życie papieskie zezwolenie na odprawianie Mszy św. według Nowego Porządku (Novus Ordo) .

40 lat tego najbardziej chyba nieudanego eksperymentu w dziejach Kościoła zdecydowanie wystarczy.

Warto w tym momencie przeczytać przemówienie papieża Pawła VI, wygłoszone tuż przed wejsciem w życie Novus Ordo. Z perspektywy minionych 40 lat widać jasno, że architekci nowego obrządku doskonale zdawali sobie sprawę z faktu iż doprowadzą do monstrualnego bajzlu w liturgii. Przynajmniej byli szczerzy. Najsmutniejsze jest to, że papież w swoim przemówieniu uzasadniającym wyrugowanie łaciny z liturgii powołuje się na rzekome "posłuszeństwo Soborowi". Temu samemu Soborowi, który w Konstytucji o Liturgii nakazał zachować łacinę w liturgii oraz uznał chorał gregoriański jako pierwszy pośród wszystkich rodzajów śpiewu liturgicznego. Jaki jest wynik eksperymentalnego obdarzenia biskupów rolą "tłumaczy Soboru" to chyba każdy z nas widzi na własne oczy i słyszy na własne uszy. Zupełnie zaś nie rozumiem, jakim cudem "tchnienie Ducha Świętego wzywa Kościół do dokonania zmiany", która jak przewidywał papież, a jak wiemy dziś - spowodowała totalny zamęt i zamieszanie, głównie pośród kapłanów i pobożnych wiernych!

(...)Nowy porządek Mszy - to zmiana odnosząca się do czcigodnej tradycji wieków; dlatego dotyka ona naszą dziedziczną spuściznę religijną, która - wydawało się - powinna cieszyć się nietykalną stałością i przywodzić nam na usta modlitwę naszych przodków i Świętych, i umacniać w nas wierność dla naszej duchowej przeszłości, którą czyniliśmy dla siebie aktualną, aby ją potem przekazać przyszłym pokoleniom. Przy tej sposobności chciejmy lepiej zrozumieć wartość tradycji historycznej oraz Świętych obcowania.
(...)
Powinniśmy się .przygotować na to wielorakie zakłócenie, które idzie w parze z wszelkimi nowościami wciskającymi się w nasze stałe przyzwyczajenia. Będziemy mogli stwierdzić, że więcej zamieszania doznają osoby pobożne, ponieważ mając własny, godny respektu, sposób słuchania Mszy św., poczują, że są odrywanie od swojego zwyczajnego biegu myśli, a zmuszanie do stosowania się do innych. Sami nawet kapłani, być może, doświadczą pewnych trudności pod tym względem.

Co należy czynić w tej szczególnej i historycznej okoliczności? Przede wszystkim - przygotować się. Wprowadzana nowość nie jest drobnostką. Nie powinniśmy dać się zaskoczyć widokiem, a może nudnością, jej form zewnętrznych. Obowiązkiem osób inteligentnych, uświadomionych wiernych jest dobrze się poinformować co do nowości, o której mowa. Nie będzie to trudno dzięki tak wielu dobrym inicjatywom kościelnym i wydawniczym.

Jak mówiliśmy innym razem, dobrze będzie zdać sobie sprawę z motywów, które wpłynęły na wprowadzenie tej tak ważnej zmiany. Najpierw posłuszeństwo Soborowi, które staje się posłuszeństwem Biskupom, jako tłumaczom i wykonawcom jego przepisów. Ten pierwszy motyw nie jest czysto konieczny, czyli dotyczący przepisu zewnętrznego. Wiąże się on z charyzmatem czynności liturgicznej, to znaczy z mocą i skutecznością modlitwy eklezjalnej, w której autorytatywny głos ma Biskup, a następnie również kapłani - wspomagający go w posłudze i podobnie jak on działający w zastępstwie Osoby Chrystusa. To wola Chrystusa, to tchnienie Ducha Świętego wzywa Kościół do tej zmiany.
(...)
Rzecz jasna, że większą nowością, jaką tu się zauważy, to sprawa języka. Już nie łacina będzie głównym językiem Mszy św., lecz język potoczny. Dla tego, kto zna piękno łaciny, jej siłę, zdolność wyrażania rzeczy sakralnych, z pewnością zastąpienie jej językiem ludowym będzie wielką ofiarą. Tracimy mowę wieków chrześcijaństwa, stajemy się jakby intruzami i profanami w literackim zakresie wyrażania przeżyć sakralnych, i w ten sposób utracimy znaczną część tego zdumiewającego niezrównanego faktu artystycznego i duchowego, jakim jest śpiew gregoriański. Naprawdę, mamy powód do użalania się i pewnego lęku: czym zastąpimy ten język anielski? Jest to ofiara z wartości nieocenionej. A dla jakiego celu? Co może być droższe nad te ogromne wartości naszego Kościoła?

Odpowiedź wydaje się banalna i prozaiczna; ale jest ona przekonywająca, bo ludzka, bo apostolska. Ważniejsze jest zrozumienie modlitwy niż dawne jedwabne szaty, w jakie się ona po królewsku przyoblekała; ważniejsze jest uczestniczenie ludu, tego ludu nowoczesnego, nasyconego słowem jasnym, zrozumiałym, dającym się przetłumaczyć w konwersacji świeckiej.

Gdyby boska łacina miała trzymać z dala od nas dziatwę, młodzież, świat pracy i spraw doczesnych; gdyby miała być ciemną przesłoną zamiast przezroczystym kryształem, to czy my, rybacy dusz, zrobilibyśmy dobrą kalkulację zastrzegając jej wyłączne panowanie w konwersacji modlitewnej i religijnej? Co mówił św. Paweł? Czytajmy 14 rozdział pierwszego listu do Koryntian: "W Kościele wolę powiedzieć pięć słów według mego rozeznania, by pouczyć innych, niż dziesięć tysięcy wyrazów według daru języków" (19 itd.). A święty Augustyn, jakby komentując te słowa, mówi: "Byleby tylko wszyscy byli pouczeni, nie trzeba się bać profesorów" (PL 38, 228, Serm. 37; por. też Serm. 299, p. 1371). A zresztą, nowe przepisy ogólne o Mszy św. postanawiają, że wierni "powinni umieć razem śpiewać w języku łacińskim przynajmniej niektóre stałe części Mszy, zwłaszcza wyznanie wiary i modlitwę Pańską "Ojcze nasz" (nr 19). Ale pamiętajmy o tym dobrze - dla naszej zachęty i pokrzepienia - że przez to bynajmniej łacina nie zniknie w naszym Kościele. Pozostanie ona szlachetnym językiem akt Stolicy Apostolskiej; zostanie jako narzędzie szkolne do studiów kościelnych i jako klucz umożliwiający dostęp do spuścizny naszej kultury religijnej, historycznej i humanistycznej; i to - w miarę możliwości - w blasku nowego rozkwitu.
(...)
Ale pozostaje jeszcze jedna trudność praktyczna, która - ze względu na wzniosłość świętego obrzędu - jest niemałej wagi. Jakże będziemy sprawować ten nowy ryt, skoro nie mamy jeszcze kompletnego mszału i skoro tyle jeszcze istnieje niepewności odnośnie do jego stosowania? - Otóż, będzie to korzystne, gdy na zakończenie odczytamy wam niektóre wskazówki, pochodzące od kompetentnych czynników urzędowych (...)


i pomyśleć, że całe 7 (SIEDEM) lat wcześniej bł. Jan XXIII surowo napominał wszystkich, którzy chcą wyrugować łacinę z Kościoła, a zwłaszcza z liturgii... Cóż takiego się stało w ciągu tych 7 lat?

Napisał Dextimus dnia 30.11.09

sobota, 28 listopada 2009

posłuszeństwo w Kościele posoborowym...

...na przykładzie żeńskich zgromadzeń zakonnych w USA.

Ostrzegamy, że amerykańśkie zakonnice formalnie znajdują się w "pełnej łączności".

Napisał Dextimus dnia 28.11.09