Skóra - barometr emocji

niedziela 25 październik 2015

Często nie doceniamy wpływu naszej psychiki na stan skóry. A ten największy organ człowieka to także czuły barometr naszych emocji. Odzwierciedla naszą podświadomość, a stres ma wielki wpływ na jakość funkcjonowania i przede wszystkim wygląd skóry. Trudno uwierzyć, ale skóra może posiadać nawet pamięć tego, jak była traktowana w naszym dzieciństwie.

Skóra jest tym widocznym organem naszego organizmu, z którym pracuje kosmetyczka. Każda klientka, która zgłasza się do gabinetu, chciałaby mieć skórę twarzy, dekoltu czy pleców gładką, jasną, bez podrażnień. Zdarzają się jednak panie (choć i mężczyźni także), które latami walczą o taki efekt, lecząc się u dermatologa, dbając o właściwą higienę, uzupełniając pielęgnację wizytami u kosmetyczki, stosując sprzyjające diety i kuracje - i latami mają nawracające zwykle problemy ze skórą.

Przewlekłe choroby skóry jak na przykład egzemy, pokrzywki czy trądzik (na różowaty skarży się 15% kobiet w Polsce) powodowane są przez wiele czynników, jak czynniki genetyczne (rodzinna skłonność do zmian o charakterze nadpobudliwości naczyń włosowatych w skórze), hormony, bakterie i zakażenia różnymi drobnoustrojami powodującymi infekcje, a inne czynniki z kolei zaostrzają objawy zmian skórnych. Do nich należą między innymi: wysokie i niskich temperatury otoczenia, przebywanie w suchych pomieszczeniach, stosowanie ostrych i pikantnych przypraw i alkoholu, niewłaściwe nawyki pielęgnacyjne (mycie twarzy mydłem, a nie wyłącznie kosmetykami myjącymi przeznaczonymi do cer wrażliwych, nadużywanie peelingów, szczególnie ziarnistych, kosmetyków z dodatkiem alkoholu).
 
- Nie doceniamy jednak roli emocji we wpływie na stan naszej skóry - uważa Dr Claude Benazeraf, autor książki „Kłopoty skóry". - Skóra, będąca największym organem człowieka, to także czuły barometr naszych emocji. Odzwierciedla naszą podświadomość, a stres ma wielki wpływ na jakość jej funkcjonowania i przede wszystkim wygląd.

Zdaniem dr Benazerafa, trudność w leczeniu skóry i osiągnięciu dobrego rezultatu bierze się z faktu, iż dermatolodzy ograniczają się do traktowania powierzchniowego skóry, skupieniu się na jej leczeniu zewnętrznym.

- Nie zapominajmy jednak, że to co ukryte w człowieku, stanowi często bazę tego, jak wyglądamy. Zmiany na skórze mogą być skutkiem problemów gastrycznych, i często tak się dzieje, ale jej stan jest też odzwierciedleniem naszych emocji, stresów i sytuacji, w których od lat funkcjonujemy i są w jakiś sposób niewygodne dla naszej psychiki.

Skóra jest pamięcią na przykład dotyku matki, jego nadmiaru lub braku. Dotyk jest ważny w całym naszym życiu, zarówno ten, który otrzymujemy, jak i ten, który dajemy - o tym kosmetyczka musi pamiętać w swojej pracy. Wielkie znaczenie ma dotyk uzupełniający rozmowę. Kremy użyte w czasie zabiegu mają niewątpliwie wielkie działanie dzięki zawieranym odżywczym substancjom - ale nanoszone są przez dotyk.
Jak uważa dr Benazeraf, leczenie psychosomatyczne pacjentów powinno być uzupełnione o, na przykład, zabiegi kosmetyczne. W ośrodkach dla starszych ludzi, gdzie wprowadzono zabiegi kosmetyczne, zaobserwowano poprawienie stanu zdrowia u kobiet, które z tych zabiegów korzystały, czuły się lepiej zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Dotyk jest ważny zatem w każdym wieku. Dziecko po opuszczeniu łona matki potrzebuje wszystkich rodzajów dotyków - a od jakości kontaktów fizycznych z matką zależy jego funkcjonowanie w życiu dorosłym. Skóra zachowuje pamięć dotyku z dzieciństwa. Nie jest absurdalne, iż niektóre dermatozy są wynikiem braku dotyku - głaskania, przytulania, dotykania już w okresie niemowlęctwa.

Zdaniem dr Claude'a Benazerafa hipoteza o dermatozach psychosomatycznych, czyli mających genezę w braku dotyku, lub „złym" dotyku, jest słuszna, i jako przykład podaje 28-letnią pacjentkę, latami leczącą się na egzemę. Pierwszy atak choroby pojawił się w miesiąc po tym, gdy ojciec dziewczynki wyjechał służbowo na dłuższy czas. Choroba umiejscowiła się w zgięciach łokci i kolan, a by uniknąć rozdrapywania swędzących ran, matka dziecka ją krępowała. Stan skóry poprawiał się, gdy dziewczynka wyjeżdżała z domu. Pacjentka do dziś pamięta słowa matki „Biedna córeczko, nie masz ojca, nie masz ładnej skóry". W wieku 11 lat dziewczynka odkryła w sobie miłość do muzyki i poświęciła się nowej pasji i wtedy egzema zniknęła. Gdy jednak zaczynały się kłopoty emocjonalne w rodzinie, egzema nawracała. Takim zdarzeniem były na przykład narodziny dziecka w rodzinie - pacjentka nieświadomie przypomniała sobie swoje dzieciństwo i to odkrycie cierpienia spowodowały reemisję choroby.
„Nieprzerobione" emocje, nieuporządkowane sprawy siedzące w naszej duszy, traumatyczne przeżycia, przykre wspomnienia z dzieciństwa, nawet takie jak śmierć ukochanego zwierzaka, przeprowadzki, opuszczenie przez rodzica - te wszystkie problemy psychiczne mogą mieć wpływ na choroby dermatologiczne - twierdzi dr Claude Benazeraf.

Osoby z chorobami skórnymi mają zwykle nieco inną emocjonalność niż osoby zdrowe. Mogą funkcjonować w większym stresie, być nadpobudliwe i bardziej wrażliwe. Choroby skóry nie ograniczają się bowiem tylko do estetyki. Mogą mieć wielki wpływ na to, jak funkcjonuje w życiu codziennym. Stąd w pracy kosmetyczki tak ważne jest co widzi, słyszy i co może dać klientce. 

Małgorzata Lis-Skupińska
zdjęcie: Freeimages.com