Nieznajoma kobieta w autobusie nie tylko rozpychała się, ale również nie chciała ustąpić miejsca staruszce. Nie zważając na tłok, niewygodę, niezdarnie przepychała się z miejsca na miejsce. Zachowywała przy tym niezmącony spokój, niezmiennie potrącała kolejnych pasażerów niezbyt czystymi tobołami. Niewątpliwie nie była osobą dobrze wychowaną. Na nieprzychylne uwagi innych odpowiadała wyszukanymi dowcip aminie najwyższego lotu. Dowcipom towarzyszyły nienawistne spojrzenia. Niemiło było jej słuchać, niemniej kobieta nie milkła. Jechała nie krócej niż pól godziny. Gdy wysiadła, niemalże żegnały ją głośne westchnienia ulgi. Była towarzyszem podróży nie do wytrzymania. Dobrze, że nie co dzień spotyka się takich ludzi.