Anodowanie - powierzchniowa obróbka metali polegająca na elektrolitycznym wytworzeniu warstwy tlenku. Anodowanie stosuje się głównie w stosunku do aluminium i jego stopów, ale może być także stosowane do niektórych odmian stali, tytanu i stopów magnezu.
Anodowanie stosuje się w trzech celach:
do antykorozyjnego i mechanicznego zabezpieczenia powierzchni metalu
w celach zdobniczych - poprzez dodawanie do elektrolitu substancji barwiących można uzyskiwać na powierzchni nieścieralne powłoki kolorowe.
w celu wytworzenia warstwy izolacyjnej na folii aluminiowej, którą można potem stosować do produkcji kondensatorów
Przedmiot w kąpieli elektrolitycznej spełnia funkcję anody, elektrolitem najczęściej jest kwas siarkowy. Podczas elektrolizy, po przyłożeniu do elektrody napięcia stałego 12-20 V wydziela się tlen, który reagując z metalem, tworzy przeźroczystą powłokę.
Typy anodowania:
Anodowanie typu I
Warstwę tlenku wytwarza się przez kąpiel w roztworze kwasu chromowego jako elektrolitu. Często stosowane przy anodowaniu odlewów. Anodowanie typu I można podzielić na następujące podtypy:
Typ I - Anodowanie w kwasie chromowym
Typ I B - Anodowanie w kwasie chromowym przy użyciu obniżonego napięcia.
Typ I C - Anodowanie w kwasach innych niż chromowy.
Anodowanie typu II
Warstwę tlenku wytwarza się przez kąpiel w roztworze kwasu siarkowego jako elektrolitu. Powłoka typu II jest dość jasna i porowata, co ułatwia barwienie anodowanych przedmiotów.
Anodowanie typu III
Warstwę tlenku wytwarza się przez kąpiel w roztworze kwasu siarkowego jako elektrolitu. Kwas jest bardziej stężony niż w anodowaniu typu II. Jej twardość odpowiada hartowanej stali węglowej i jest z tego powodu nazywana anodowaniem twardym.
Anodowanie twarde typu III można podzielić na dwie klasy:
Klasa 1 - nie barwione
Klasa 2 - barwione.
Powłoki typu I i typu II można łatwo wykonać w warunkach domowych. Anodowanie typu III jest trudne do wykonania w warunkach domowych.