WŁAŚCIWOŚCI WŁOSÓW:

1. Wytrzymałość na zerwanie – oznacza maksymalny ciężar, którym może być obciążony włos zanim się rozerwie. Typowy włos może unieść ok. 90 gramów.

2. Ilość włosów 100-150 tysięcy

3. Rozciągliwość – to zdolność do zwiększania swojej długości. Zwykły włos rozciąga się o ok. 10%. Rozciągnięcie powyżej 30% powoduje rozerwanie włosa.

4. Elastyczność – to zdolność do powracania do swojej pierwotnej długości po ustaniu działania siły rozciągającej.

5. Grubość włosa (włosy cienkie, normalne i grube) – do mierzenia grubości włosa służy przyrząd o nazwie mikrometr

6. Zdolności sorpcyjne – to zdolność do pochłaniania różnych substancji. Są tym większe, im bardziej włos jest uszkodzony. Dzięki temu włos pęcznieje i potrafi zwiększyć swoją średnicę nawet do 20%.

7. Higroskopijność – to zdolność do pochłaniania wody po zanurzeniu w niej oraz wilgoci z powietrza, powoduje niszczenie fryzury podczas wilgotnej pogody.

8. Kapilarność – to rozprzestrzenianie się substancji wewnątrz włosa dzięki jego włóknistej budowie.

FUNKCJE WŁOSÓW:

1. Osłaniająca – włosy chronią przed promieniowaniem UV oraz w pewnym stopniu przed urazami mechanicznymi, a brwi zatrzymują pot.

2. Dotykowa – jest słabo rozwinięta u ludzi, natomiast widoczna podczas zamykania powiek przy dotykaniu rzęs.

3. Seksualna – włosy pachowe i łonowe pomagają w parowaniu potu z gruczołów wytwarzających feromony (naturalne substancje zapachowe).

TEMAT: NIEORGANICZNE ZWIĄZKI CHEMICZNE STOSOWANE W PRAKTYCE FRYZJERSKIEJ

ZASADY (wodorotlenki, substancje alkalizujące):

1. Pełnią funkcje aktywnych składników w preparatach do wielu zabiegów chemicznych

2. Powodują rozchylenie łusek włosowych, by substancje z preparatów mogły bez trudu wnikać w strukturę włosa

3. Pod ich wpływem dochodzi do rozluźnienia struktury włosa, które nazywamy spęcznieniem

4. Preparaty, które mają aktywnie działać wewnątrz włosa powinny mieć pH zasadowe (>7)

5. Przykłady zasad stosowanych we fryzjerstwie (są to słabe zasady lub sole słabych zasad):

- woda amoniakalna (wodny roztwór amoniaku)

- tioglikolan amonu (w płynach ondulujących)

- węglan amonu

KWASY

1. Zamykają łuski włosowe –> włosy lśniące, gładkie

2. Wpływają na poprawę wyglądu włosów

3. Wspomagają działanie substancji pielęgnacyjnych zawartych w środkach kondycjonujących

4. Ściągając łuski włosa chronią wrażliwą korę włosa przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych (UV)

5. Stosowane w środkach pielęgnacyjnych do włosów (toniki, balsamy i odżywki)

6. Przykłady kwasów we fryzjerstwie:

- kwas siarkowy - stabilizuje rozkład wody utlenionej

- kwas fosforowy – stabilizuje rozkład wody utlenionej i pH

- kwas borowy – to substancja zakwaszająca, konserwant, substancja dezynfekująca i ściągająca

WYSTĘPOWANIE KWASÓW I ZASAD W RÓŻNYCH PREPARATACH FRYZJERSKICH

ZASADY	KWASY
- płyn ondulujący w trwałej - preparaty rozjaśniające - farby oksydacyjne do włosów - środki do usuwania skórek przy paznokciach - preparaty do depilacji	- płyn utrwalający do trwałej - preparaty zawierające nadtlenek wodoru - płyny do włosów i skóry głowy - płukanki i toniki do twarzy - odżywki do włosów

REAKCJA ZOBOJĘTNIANIA

Po każdym zabiegu chemicznym z użyciem środków zasadowych należy przeprowadzić tzw. płukanie kwaśne. Mamy wówczas do czynienia z reakcją zobojętniania. Jest to reakcja kwasu z zasadą. Powoduje ona wzmocnienie efektu zabiegu fryzjerskiego, gdyż włosy stają się elastyczne, sprężyste i lśniące. Najczęściej do płukania kwaśnego (zobojętniania) stosuje się słabe kwasy, np. kwas octowy. Neutralizuje on używaną często w zabiegach chemicznych wodę amoniakalną.

Woda amoniakalna + kwas octowy -> octan amonu + woda

Powstały octan amonu zostaje wypłukany z włosów podczas mycia, a ochronna powłoka tłuszczowa włosów i skór odnawia się. Do przeprowadzenia płukania kwaśnego stosuje się najczęściej szampony o kwaśnym odczynie, a w warunkach domowych można użyć soku z cytryny lub kwasku cytrynowego rozpuszczonego w wodzie, albo octu kuchennego.

SOLE

1. Są składnikami wielu preparatów fryzjerskich. Sole kwasu tioglikolowego (np. tioglikolan amonu) występują w płynach ondulujących i farbach do włosów.

2. Nadboran sodu stosuje się w rozjaśnianiu.

3. Sole kwasu bromowego występują w płynach utrwalających.

4. Nadsiarczany z kolei stosuje się we wzmacniaczach rozjaśniania.

NADLTLENEK WODORU = WODA UTLENIONA = H₂O₂

Jest utleniaczem, który znajduje najczęstsze zastosowanie we fryzjerstwie. W handlu stosuje się wodę utlenioną o niskim stężeniu 1,2% - 18%.

Takich stężeń używa się do zabiegów rozjaśniania, farbowania i trwałej ondulacji. Im wyższe stężenie wody utlenionej, tym większe uszkodzenia struktury włosa. Najwyższych stężeń używa się do zabiegu rozjaśniania włosów, w związku z tym rozjaśnianie najpoważniej uszkadza strukturę włosa. Stężony roztwór wody utlenionej nazywa się perhydrolem. Stężenie to wynosi 25-30%. Obecnie nie jest on używany, ponieważ powodował poważne oparzenia skóry i eksplozje. Zasadowe roztwory wody utlenionej powodują zmniejszenie rozciągliwości, elastyczności i wytrzymałości mechanicznej włosów.

Nadtlenek wodoru powoduje wybielenie i pieczenie skóry, jeżeli jego stężenie jest wysokie.

Do rozcieńczania stężonych roztworów wody utlenionej stosuje się wodę destylowaną.

Nadtlenku wodoru używa się również do depilacji owłosienia i dezynfekcji.

Tzw. sucha woda utleniona (woda utleniona+mocznik), występująca w formie pastylek powoduje poważne oparzenia skory i zniszczenie struktury włosów. Sucha woda utleniona ma najwyższe stężenie nadtlenku wodoru dostępne w handlu. Wynosi ono 30-36%.

Wodę utlenioną należy przechowywać w chłodnym miejscu, chronić przed promieniami słonecznymi i dokładnie zamykać butelkę, w której ona się znajduje. Powodem tego jest jej skłonność do szybkiego rozkładu.