KONSPEKT ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH

Temat: Radość ruchu – świadomość własnego ciała
Czas zajęć: 45 min.
Grupa wiekowa: 7 – 10 lat.
Cele:
• Wiadomości:
- dziecko ma świadomość swojego ciała i jego możliwości,
- wie co to jest mandala,
• Umiejętności:
- dziecko ruchem interpretuje muzykę,
- przejawia pomysłowość i poczucie humoru,
• Aspekt wychowawczy:
- nawiązanie kontaktów przyjacielskich z rówieśnikami,
- wyzwalanie zachowań twórczych
Forma organizacyjna: grupowa
Metody: słowna, praktycznego działania
Środki dydaktyczne: kartka z bloku z zaznaczonym flamastrem okręgiem, kredki, płyty z muzyką (spokojną np. Maire Brennan), magnetofon

Przebieg zajęć:
Faza wprowadzająca:
1. Powitanie. Dzieci siedzą w kręgu wraz z nauczycielem, który proponuje im aby wzięły się za ręce i przywitały ze sobą uściskiem dłoni oraz w sposób , w jaki same zechcą. Chętne dzieci podają własne propozycje. Każda z nich jest realizowana przez grupę.

Faza realizacyjna:
2. Budzenie własnego ciała. Dzieci siedzą po turecku. „Budzą” kolejne części swojego ciała poklepując i masując począwszy od dłoni i głowy, a kończąc na stopach. „budząc swoje dłonie dzieci klaszczą i rozcierają je, aż do momentu kiedy staną się gorące. Następnie „budzą” głowę poklepując ją delikatnie palcami, po czym masują kilkakrotnie metodą „czesania włosów”. „Budząc” twarz masują lekko palcami czoło, policzki, powieki, nos, górną i dolną wargę oraz uszy. Po wykonaniu automasażu twarzy dzieci „budzą” pozostałe części ciała nazywając je równocześnie. Poklepują i masują kolejno: klatkę piersiową, brzuch, nogi, ręce. Na zakończenie „budzą” swoje stopy poprzez rytmiczne uderzanie nimi o podłogę. Następnie nauczyciel zwraca się z pytaniem do dzieci: co potrafi wasze obudzone ciało? Dzieci prezentują różne odpowiedzi posługując się ruchem, gestem i mimiką. Każda z nich jest nagradzana brawami całej grupy.
3. Taniec chmur. Przy akompaniamencie spokojnej muzyki dzieci poruszają się lekko i swobodnie naśladując płynące po niebie chmurki. Kiedy muzyka cichnie, zatrzymują się w bezruchu, po czym na dany przez nauczyciela sygnał łączą się we dwoje lub troje tworząc układy taneczne według własnego pomysłu.
4. Rysowanie mandali. Każde dziecko otrzymuje kartkę z zaznaczonym flamastrem okręgiem oraz zestaw kolorowych kredek. Siada w wybranym przez siebie miejscu i rozpoczyna pracę. Nauczyciel nie sugeruje tematyki. Poprzez rysunek dziecko wyraża swój wewnętrzny świat, to co aktualnie czuje, co podpowiada mu wyobraźnia i fantazja. Po skończeniu rysowania następuje prezentacja prac.

Faza podsumowująca:
5. Pożegnanie. Przy akompaniamencie muzyki dzieci biorą się za ręce i żegnają się uściskiem dłoni oraz w sposób, w jaki same zechcą.

Literatura:
Sherborne W.: Ruch rozwijający dla dzieci. Warszawa 1997.
Karolak W.: Twoja mandala. Łódź 1997.