Model przegubowy traktuje ścianę jako wydzielony pręt podparty przegubowo w poziomie stropów. W modelu przegubowym, najczęściej wykorzystywanym do obliczania ścian obciążonych głównie pionowo, można przyjąć:
a) na najwyższej kondygnacji:
− w przekroju pod stropem siła z dachu N1d działa w stosunku do nominalnej osi ściany na mimośrodzie ea, a obciążenie od stropu Nsi,d – na mimośrodzie 0,4t + ea,
− w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji siła N2d, stanowiąca sumę N1d i Nsi,d oraz ciężaru ściany, działa na mimośrodzie ea,
b) dla ścian niższych kondygnacji:
− w przekroju pod stropem siła z górnych kondygnacji N1d działa na mimośrodzie ea, a obciążenie od stropu
Nsi,d – na mimośrodzie 0,33t + ea,
− w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji – analogicznie jak w wypadku ściany najwyższej kondygnacji.
Nośność ściany najwyższej kondygnacji należy sprawdzać w przekroju pod stropem górnej kondygnacji na moment
M1d = N1d ea + Nsi,d (0,4t + ea), (7.6)
a w przekroju nad stropem dolnej kondygnacji na moment
M2d = N2d ea . (7.7)
Nośność ściany niższych kondygnacji – na momenty
M1d = N1d ea + Nsi,d (0,33t + ea), (7.8)
M2d = N2d ea . (7.9)
Aby obliczyć nośność obliczeniową w środkowej strefie ściany należy wyznaczyć wartość Φm.
Φm = (1-2 em / t) e -u⋅u/2 (7.10)
w którym: e – podstawa logarytmu naturalnego
u = (λ – 0,063) / (0,73 – 1,17em / t) (7.11)
λ – dla ścian konstrukcyjnych TAB zewnętrznych oraz nośnych wynosi
λ = 0,0378 heff / t (7.12)
Można również skorzystać z tablicy 16 PN-B-03002:1999, biorąc pod uwagę ograniczenia wynikające z tabeli 3.4. niniejszego opracowania oraz przyjmować współczynnik αc,∞= 700.
Dla wyznaczenia wartości Φm należy obliczyć zastępczy mimośród początkowy em, równy co do wartości u góry i u dołu modelowego pręta ściany
em = (0,6 M1d + 0,4 M2d) / Nmd , (7.13)
w którym: Nmd – wartość obliczeniowa siły pionowej w połowie wysokości ściany,
Jeżeli na ścianę działa bezpośrednio obciążenie poziome, to mimośród e zwiększa się o mimośród dodatkowy
em,w = Mwd / Nmd ,