ROZMYŚLANIE PORANNE

Słuchając słowa Bożego i żyjąc według niego,

stajemy się współpracownikami Słowa Bożego.”

(KonSvd 106)

I. PRZYGOTOWANIE (wieczór poprzedniego dnia, czas: ok. 10 min)

 

CEL: Zrozumienie słowa Bożego przeznaczonego do rozmyślania.

 

1. Modlitwa.

Uświadom sobie obecność Boga i poproś Ducha św. o kierowanie twoim przygotowaniem.

2. Czytanie słowa Bożego.

Przeczytaj przeznaczone do rozmyślania słowo Boże bardzo powoli. Staraj się zwrócić uwagę na każdy, najdrobniejszy nawet szczegół.

3. Analiza tekstu.

Spójrz na tekst, jakbyś widział go po raz pierwszy i spróbuj skonstruować możliwie wszystkie pytania, na które ten tekst może odpowiedzieć. (Np. Co jest tematem tekstu? Jaki jest jego rodzaj literacki? Kto naucz? Kto jest adresatem nauki? Co się dzieje? Gdzie i kiedy toczy się akcja? Jaki występuje problem? Jak zostaje on rozwiązany? Jakie osoby występują w tekście? Co mówią? Jakie przyjmują postawy? Jak reagują na słowa lub czyny innych osób?)

Odszukaj w tekście odpowiedzi na poszczególne pytania (Nie odpowiadaj „z pamięci!”)

4. Modlitwa.

Podziękuj za łaski otrzymane podczas przygotowania i poproś o błogosławieństwo jutrzejszego rozmyślania.

 

II. ROZMYŚLANIE (czas: ok. 30 min)

 

CEL: Odczytanie tego, co Bóg chce przekazać mi poprzez dane słowo Boże.

 

1. Modlitwa.

Uświadom sobie obecność Boga i poproś Ducha św. o kierowanie twoimi uczuciami, pamięcią, intelektem oraz wolą.

2. Czytanie słowa Bożego.

Czytaj tekst powoli, uważnie i ze zrozumieniem.

3. Praca uczuć.

Zacznij ponownie czytać słowo Boże. Tym razem, po przeczytaniu każdego zdania zatrzymaj się i zwróć uwagę na poruszenia serca, czyli na pojawiające się w twoim wnętrzu uczucia lub emocje. Gdy pojawi się jakieś mocniejsze uczucie lub emocja (np. radość, smutek, niepokój, lęk, wstręt, odraza, zaciekawienie, rozdrażnienie, irytacja, politowanie, pogarda, zaskoczenie, podziw, rozczarowanie, zazdrość, gniew, złość itd.) zaprzestań czytania w tym miejscu.

4. Praca pamięci.

Zastanów się nad tym, co wzbudziło to uczucie lub emocję. Czy było to, opisywane przez to zdanie wydarzenie, czy też postawa jakiejś osoby? A może poruszyło cię jakieś pojedyncze słowo z tego zdania lub jeszcze coś innego? Dlaczego to słowo, to wydarzenie lub postawa tej osoby, albo inna rzecz wywołała w tobie taką właśnie a nie inną reakcję? Czy przypominasz sobie związane z tym wydarzenie, przeżycie, osobę, miejsce? Czy nasuwają Ci się jakieś skojarzenia?

Jeżeli nie możesz zauważyć w sobie żadnych wyraźnych uczuć lub emocji, możesz zastanowić się nad tym, dlaczego tak się dzieje. Dlaczego jesteś obojętny wobec tych słów, czy też wydarzeń? Może ta obojętność to reakcja samo obronna? Może tłumisz jakąś emocję zanim dojdzie ona do twojej świadomości? Co jest ważne w tym tekście? Jaką emocję powinien „normalnie” wywołać ten tekst? Dlaczego tego nie odczuwasz?

5. Praca intelektu.

Zastanów się nad tym, co Bóg może przekazywać Tobie przez taką pracę uczuć i pamięci? Czy jest to jakieś pouczenie, wskazanie, uwaga, zadanie, przestroga? Weź pod uwagę takie sprawy jak: sytuacja, w której się obecnie znajdujesz; cel, do którego zmierzasz: problem, z którym się borykasz; decyzja, którą masz podjąć; praca, którą obecnie wykonujesz: funkcja, którą obecnie sprawujesz itp.

6. Moja odpowiedź.

Swoimi słowami odpowiedz Bogu na Jego słowo.

W zależności od otrzymanej łaski (treści odczytanego przekazu) wyraź swoją wdzięczność lub uwielbienie, przeproś za grzechy, uchybienia, lub może brak gotowości do podjęcia zadania, poproś o wsparcie i siłę potrzebną do realizacji nauki, wypełnienia misji, pokonania trudności itd. Odpowiedzią może być także obietnica lub decyzja spełnienia jakiegoś czynu itp.

7. Milczenie.

Na końcu modlitwy wyraź swoje przyzwolenie na obecność Boga oraz na Jego swobodne działanie w Tobie i przez ostatnie kilka minut rozmyślania trwaj w milczeniu (staraj się ignorować myśli lub uczucia, które ewentualnie pojawią się w tym czasie).

 

 III. REFLEKSJA (przed południem dnia rozmyślania, czas: ok. 10 min)

 CEL: Głębsze poznanie siebie 

1. Modlitwa.

Uświadom sobie obecność Boga i poproś Ducha św. o kierowanie twoją pamięcią i rozumem.

2. Refleksja.

Spróbuj popatrzeć się na swoje poranne rozmyślanie „z boku”, jakbyś był jedynie obiektywnym obserwatorem. Przypomnij sobie przebieg rozmyślania i zapisz w zeszycie odpowiedzi na poniższe pytania.

a.       Jak przebiegało rozmyślanie? Czy było dynamiczne, żywe, czy raczej monotonne, nudne? Czy wytrwanie do końca było łatwe, czy też kosztowało cię dużo wysiłku?

b.      Jaką emocję lub uczucie dostrzegłeś w sobie?

c.       Jakie doświadczenie, osobę lub miejsce przypomniałeś sobie?

d.      Jakie skojarzenie wzbudziły te emocje, uczucia lub wspomnienia?

e.       Jaki odczytałeś przekaz?

f.        Jaką dałeś odpowiedź?

g.       Czy poprzez to rozmyślanie i refleksję nauczyłeś się czegoś o sobie? Jeśli tak, to zapisz swoje spostrzeżenie.

4. Modlitwa.

Zakończ tą refleksję dowolną modlitwą.