Teoretyczne podstawy kształcenia 24.03.2012r
W Polsce duże zasługi w procesie ulepszenia i modernizacji procesu kształcenia miał STATORIUS koniec XVI w nauczyciel szkoły w Pińczowie jako pierwszy w Polsce dokonał
Ojciec pedagogiki Jan Amos Komeński połowowa XVII w w Wielkiej Dydaktyce
Postulował w nim o precyzyjny podział materiału nauczania na jednostki lekcyjne i stosowanie różnych czynności dydaktycznych takich jak podawanie materiału powtarzanie utrwalanie
Proponował nauczycielom planowanie systematycznego programu nauczania oraz pracyzyjne projektowanie każdej lekcji
Jako pierwszy zwrócił uwagę na zasady nauczania
Rousseau
„Emil czyli o wychowaniu” 2 XVIII
Walczył i prawa dziecka do aktywności i swobodnego rozwoju
Ostrej krytyce poddał szkole werbalnego nauczania
Prezesował wychowanie umysłowe na okres po 12 roku zycia
Herbart XVIII
4 stopnie formalne
Jasność
Kojarzenie
System
Metoda
Henryk Pestalozzi XIXw
Działania dydaktyczne powinny być dostosowane do rozwoju sil dzieci
3 stopnie formalne
Liczba uczy pojmować przedmiot jako jedność czyli wyodrębniać przedmioty
Kształt określa rozmiar i proporcje
Słowo pozwala przedmiot
Andrew Bell I Josh Lancaster
Twórcy systemu monitorialnego zainagurowanego w Anglii w XIXw
Prze zajęciami z dziesiątkami nauczycieli odrabiali lekcje z monitorami następnie przekazywali wiadomości swoim uczniom
XIX XX w Ostra krytyka dydaktyki
Walczono o szkołę
Zorganizowana zgodnie z zainteresowaniami uczniów rozwija nie tylko intelekt ale i uczucia
Nauczyć nie tylko myślenia ale i działania, Postulatem była indywidualizacja i tepo nauczania
Wdraża do współdziałania i zespołowego wysiłku
Słynna szkoła Johna Dewey
Szkoła czynu
Pajdocentryzm
Pragmatyzm
Wprowadzil 5 stopni formalnych
Odkrycie trudności
Wykrycie jej i określanie
Poszukiwanie rozwiązania
Wprowadzanie przez rozumowanie wniosków z przypuszczalnego rozwiązania
Dalsze obserwacje i eksperymenty prowadzące do przyjęcia lub odrzucenia przypuszczenia
Ta szkoła także otrzymała krytykę za zbyt duże znaczenie przywiązania do działania a nie doceniał myśli teoretycznej
Maria Montessori XIX XX w Tworczyni systemu wychowania
Osoba która krytykowała szkołę której symbolem jest ławka szkolna, domagała się swobodnej aktywności dziecka oraz kształcenia jego zmysłów, pragnęła rozwijać w uczniach samodzielność i wiarę we własne siły. Dbała o długotrwałą koncentracje ucznia nad wykonywaniem danego zadania
Piaget do podstawowych operacji myślowych zaliczył
Analizę
Porównanie
Syntezę
Jean Owidiusz Decroly XIX XX w
Odrzucał podział materiału na przedmioty i lekcje
Materiał nauczania koncentruje się wokół zagadnień
Punktem wyjścia jest metoda obserwacyjna
KOMPETENCJE PEDAGOGA
Kompetencje- odpowiedzialność zgodność uprawnienie do działania łac competentia
Kompetencje pedagoga
Wiedza przedmiotowa
Wiedza profesjonalna- czyli kompetencje pedagogiczne
Należy rozpatrywać kompetencje w trzech aspektach
Emocjonalnym- odnosi się do panowania nad emocjami rozumienie emocji ucznia przekonanie ze nauczyciel ma wpływ na to co się dzieje w grupie
Poznawczym-obejmuje
Umiejętności obserwowania własnych działań i wszystkiego co się dzieje w klasie
Wiedze nauczyciela o sobie samym o własnych słabych i mocnych stronach o posiadanych umiejętnościach i brakach.
Wiedza nauczyciela o uczniu dotyczy potrzeb i wartości typowych dla wieku ucznia oraz osobowości konkretnego ucznia jego specyficznych cech i talentów
Wiedza o środkach formach zasadach i metodach pracy z uczniem- które sprzyjają kształceniu Wiedza ta pozwala dobrać najbardziej skuteczne pomoce i materiały dydaktyczne metody pracy z uczniami
Działaniowym- umiejętności komunikacji interpersonalnej i umiejętności nauczyciele prowadzenia gry formułowania tej gry.
Umiejętności pedagogiczne
Umiejętności poznawcze- dotyczą wiedzy i rozwój intelektualny i moralnego
Umiejętności komunikacyjne- umiejętności porozumiewania się z innymi oraz rozwiazywanie konfliktów interpersonalnych
Umiejętności organizacyjne- podejmowanie decyzji w praktyce edukacyjnej
Umiejętności badawcze- określają zdolności do prowadzenia badan w zakresie własnej pracy pedagogicznej i doskonalenia warsztatu dydaktycznego
Ważna jest także efektywność- skuteczność pedagoga jak i również kompetencje
Efektywność zależy od
Sprawnie realizuje zadania dydaktyczne,
Trafnie dostrzega możliwości intelektualnej uczniów,
Podejmuje odpowiednie inicjatywy edukacyjne.
Pedagog powinien być:
Wyposażony w wiedze merytoryczna, psychologiczna, dydaktyczna,
Asertywny,
Kreatywny,
Refleksyjny
Empatyczny
Rzetelny w ocenie innych i ocenie własnych działań
Dobrze współpracuje w zespole
Komunikatywny
Obiektywny,
Opanowany
Kulturalny
Zorganizowany
Z poczuciem humoru
Typy osobowości pedagogicznej:
Hamująca- hamuje ucznia w rozwoju jest nieobiektywny zastrasza ucznia, z twarzą maska jest stronniczy
Wyzwalająca- wyzwala w uczniu aktywność i chęci w zdobywaniu wiedzy jest cierpliwy opanowany obiektywny asertywny po prostu dobry.
3 Fazy nastawienia zawodowego pedagoga:
1 Faza- etap początkowy nastawienie na przetrwanie na ogół początek naszej pracy, aby zapanować nad klasa aby nas lubili aby nie było porażek. Główne zadanie a tej fazie to utrzymanie dyscypliny i próba budowa autorytetu.
2 Faza- etap stabilizacji nastawienie na sytuacje dydaktyczna nauczyciel potrafi zapanować nad klasa i utrzymać dyscyplinę w tej fazie koncentruje się na możliwie najlepszej technice organizacji zajęć
3 Faza -etap biegłości nastawienia na ucznia nauczyciel osiąga zawodowa dojrzałość jego uwaga w tej fazie całkowicie koncentruje się na uczniu nauczyciel staje się ekspertem
Komunikacja interpersonalna jako filar umiejętności dydaktycznych
Komunikowanie jest siecią wzajemnych powiazan, relacji, zaleznosci.
Przebiega w obszarze 2 sfer
Zadaniowej- kiedy ludzie komunikują się aby zrealizować określone wspólne cele
Społeczno-emocjonalnej komunikują się budując wzajemne relacje
Przekazy o relacji wysyłamy poprzez:
Werbalna- Słowa (formuły grzecznościowe lub ich brak)
Niewerbalna (gesty, mimika, ton głosu, kontakt wzrokowy)
Język ciała
Ubiór
Wystrój
Profesor Albert Mehrabian opisał 3 czynniki istotne w procesie komunikowania
To, CO mówimy treść słowa 7%
To, JAK mówimy głos 38
To, JAK mówimy mowa ciała 55%
Techniki komunikacji
Aktywne słuchanie- przekonywanie rozmówcy ze to co do nas mówi jest ważne i istotne
Parafraza- Powtarzanie po rozmówcy rozmówca czuje się rozumiany i słuchany
Klaryfikacji- uporządkowanie i uogólnianie istotnych elementów wypowiedzi partnera np.” czy to znaczy że…”
Elementy wspierające kompetencje komunikacji interpersonalnej
Spostrzeganie
Obiektywizm
Empatia
Akceptacja
Odmienność szacunek
Aktywne słuchanie
Asertywność
Zdolność do samooceny