referat Reformy systemu ubezpieczeń w innych krajach

ogólny wstęp:

Zgodnie z wyliczeniami Komisji Europejskiej obecnie w Unii Europejskiej na jednego emeryta przypada około czterech osób w wieku produkcyjnym. Nie ma chyba idealnego systemu ubezpieczeń społecznych, Na świecie funkcjonują dwa systemy: repartycyjny i kapitałowy. Są kraje, w których funkcjonuje wyłącznie ten pierwszy (np. Niemcy, Francja), albo drugi system (Chile, Australia). Większość krajów decyduje się na połączenie dwóch systemów jednocześnie. Doświadczenia krajów, które zdecydowały się na kapitałowe emerytury wskazują, że świadczenia okazały się znacznie wyższe, a fundusze emerytalne wzmocniły gospodarkę.

Przyczyny podjęcia reform:

Chile

Pierwsze reformy zostały wprowadzone w krajach latynoskich. Chile wprowadziło reformę jako pierwsze w roku 1981r.(Polska reforma została wzorowana na reformie chilijskiej).

W wyniku reformy zrezygnowano z powszechnego państwowego systemu emerytalnego i postawiono na rozwiązania rynkowe.

Nowy indywidualny system kapitałowy prowadzony jest przez prywatne firmy zarządzające funduszami emerytalnymi – AFP (Administradoras de Fondos de Pensiones);

Emerytury zależą wyłącznie od zgromadzonych składek, według formuły zdefiniowanej składki. Gwarantowana emerytura minimalna, dofinansowana z budżetu państwa, przysługuje osobom, które przez minimum 20 lat opłacały składki. Poza systemem emerytalnym, minimalne zabezpieczenie zapewnia finansowana z budżetu państwa pomoc społeczna

Prowadzący działalność gospodarczą praktycznie nie są objęci systemem emerytalnym (gdyż mogą się dobrowolnie ubezpieczać)

Założenie systemu

Założenie nowego systemu oszczędzania w kapitałowych funduszach emerytalnych był obowiązkowy dla wszystkich młodych ludzi rozpoczynających pracę. Starsi mieli możliwość wyboru - zostać "na państwowym", gwarantującym minimalną emeryturę, lub zapisać się do jednego z funduszy. Tym, którzy mieli już staż pracy, rząd przyznał wieloletnie bony uznaniowe. Ich wartość została dopisana do indywidualnego rachunku każdego oszczędzającego.

Gwarancje państwa dla jego uczestników:

Skutki wprowadzenia reform:

Chile Dziś:

Już w pierwszym miesiącu reformy do funduszy zapisało się 25% czynnych zawodowo Chilijczyków. Dziś w AFP oszczędza 90% zatrudnionych. Fundusze zarządzają aktywami wartymi 31 mld USD. AFP wytwarzają w nim aż 40% PKB. O wysokości emerytur z systemu chilijskiego decydują przede wszystkim wyniki inwestycyjne funduszy emerytalnych. Te uznaje się powszechnie w literaturze jako bardzo dobre, znacznie powyżej oczekiwań twórców reformy. Średnia roczna realna stopa zwrotu funduszy emerytalnych wyniosła10,18% Zakres aktywnego członkostwa wiąże się z poziomem dochodów, statusem na rynku pracy, wykształceniem i płcią. Np. w roku 2004 bierni członkowie AFP (niepłacący składek) charakteryzowali się następującymi cechami: 66% miało bardzo niskie dochody, 46% było poniżej granicy ubóstwa, 52% miało bardzo niski poziom wykształcenia, 75% nie pracowało przez poprzednie trzy lata8.

Reforma 2008 r.

Wyniki funduszy kapitałowych były zadowalające lecz nie spełniały jednak istotnych celów społecznych: zwiększenia uczestnictwa na rynku pracy, poprawy sytuacji dochodowej osób starszych, zapobiegania dyskryminacji kobiet.

Wady:

Działania:

Argentyna

Reforma nastąpiła w 1994r. Dwa filary są obowiązkowe

I filar nowego systemu jest w pełni publiczny, zarządzany przez specjalną agencję rządową ANSeS. Jest on obowiązkowy dla wszystkich, także - w odróżnieniu od Chile - dla osób pracujących na własny rachunek. - w jednolitej wysokości dla wszystkich spełniających warunki wieku emerytalnego i okresu ubezpieczenia

II filar stanowią tzw. PAP - publiczna instytucja podlegająca ANSeS, która wypłaca emeryturę w wysokości 0,85% średniego wynagrodzenia za każdy rok pracy z ostatnich 10 lat oraz prywatne towarzystwa emerytalne zwane AFJP (Administradoras de Fondos de Jubilaciones y Pensiones). Tak jak i w innych krajach przeniesienie składki z publicznego systemu do AFJP jest nieodwracalne. - Osoby, które wybrały system repartycyjny, mogły w każdym momencie przejść do systemu kapitałowego, ale niemożliwe było przejście z systemu kapitałowego do repartycyjnego. Natomiast osoby powyżej 70 roku życia, bez wypracowanej emerytury i bez innych środków utrzymania, mogły liczyć na pomoc społeczną.

Lokowanie: W Argentynie fundusze emerytalne mogą inwestować o wiele swobodniej niż w innych krajach Ameryki Łacińskiej.

Drugi filar reformy nadzoruje państwowy Bank Narodowy. Finansowany jest z 11% składki pobieranej od wszystkich pracowników, z czego ok. 7,5% jest przeznaczone na pomnażanie kapitału, a 3,5% na ubezpieczenie pracownika i koszty administracyjne.

Każde towarzystwo ma prawo - tak jak w - zarządzać tylko jednym funduszem emerytalnym. Z kolei pracownicy mogą - jak w naszym kraju i Chile - wybrać towarzystwo najbardziej im odpowiadające.

Argentyna dziś:

W Argentynie liczba emerytów spadła z 2,1 mln w roku 1992 do 1,6 mln w roku 2005. Wynikało to przede wszystkim z wydłużenia wymaganego okresu ubezpieczenia do 30 lat, co w miarę pogarszania się sytuacji na rynku pracy wykluczyło wielu pracowników z systemu emerytalnego
Pracownicy uzyskali możliwość wyboru wejścia do nowego systemu lub pozostania w starym. Do 2003 roku 84 procent pracowników wybrało fundusz prywatny.

Reforma 2008

Stopa zwrotu funduszy z powodu wysokich opłat administracyjnych oraz polityki inwestycyjnej funduszy wykorzystującej w dużym zakresie obligacje rządowe nie była wystarczająca z punktu widzenia poziomu przyszłych świadczeń.

W październiku 2008 roku kolejny prezydent doprowadził do całkowitej nacjonalizacji systemu emerytalnego i przejęcia prywatnych środków zgromadzonych na kontach indywidualnych.

Jednak bezpośrednim powodem nacjonalizacji sprywatyzowanej wcześniej części systemu emerytalnego stało się zadłużenie państwa. Zwiększyły wydatki państwowe, głównie na wynagrodzenia dla administracji publicznej, a przewidywane w budżecie źródło ich finansowania – podatki z eksportu rolniczego – są niższe niż planowano. Środki zgromadzone w funduszach stały się, więc źródłem finansowania deficytu budżetowego.

Meksyk

Wprowadzona w 1997 r. reforma systemy emerytalnego o zdefiniowanej składce. W Meksyku ubezpieczeni są wszyscy pracownicy. Jednak na dodatkowe pieniądze mogą liczyć w przyszłości jedynie ci, którzy zdecydują się na zarabianie w systemie kapitałowym.

Zabronione jest inwestowanie zagranicą oraz w akcje. Nie określono minimalnej wymaganej stopy zwrotu.

Trzy formy świadczenia emerytalnego:

W momencie przejścia na emeryturę subkonta są łączone i ubezpieczony:

Nowy system objął wszystkich pracowników w chwili jego wprowadzenia, którzy musieli w ciągu 4 lat podjąć decyzję o wyborze odpowiedniego funduszu emerytalnego. Państwo Meksyk gwarantuje wypłacaną emeryturę na poziomie płacy minimalnej przy zachowanie dwóch warunków: opłacania składek przez 24 lata oraz ukończeniu 65 roku życia.

Szwecja (2000)

Pod koniec 2011 r. firma konsultingowa Mercer opublikowała ranking systemów emerytalnych analitycy do czterech najlepszych na świecie zaliczyli system działający w Szwecji.

Szwedzi postanowili dać obywatelom możliwość praktycznie nieograniczonego wyboru. Mogą na emeryturę odkładać w każdym z 650 funduszy inwestycyjnych. Oczekuje się, że obywatele sami stworzą sobie portfel inwestycyjny, odpowiedni dla ich wieku, poziomu zarobków i skłonności do ryzyka. Dlatego mogą podzielić swoją składkę między pięć różnych funduszy, a następnie, nawet codziennie, ten wybór zmieniać i to bez jakichkolwiek kosztów

Dla osób niezdecydowanych i niezadowolonych powołano jeden państwowy fundusz tzw. Premiesparfonden, do którego można także w każdej chwili przenieść pieniądze z innych kont inwestycyjnych, jeżeli nie jest się zadowolonym z własnych wyborów

Stary system emerytur publicznych Szwecji składał się z systemu emerytalnych świadczeń minimalnych oraz świadczeń zależnych od dochodów. Świadczenia minimalne zapewnione były przez wypłatę emerytury podstawowej wszystkim obywatelom. Świadczenia te były finansowane ze składek pracodawców i budżetu Szwecji.

I filar repartycyjny działający na zasadzie zdefiniowanej składki

II filar – obowiązkowy opiera się na indywidualnych kontach

III filar - dobrowolny

Składa się z części gwarantującej świadczenia minimalne dla osób niepracujących lub osiągających niskie dochody, gwarantowanej przez państwo wszystkim obywatelom.

Publiczny system emerytur zależny od dochodu składa się z dwóch części:

Składki te są płacone w połowie przez pracodawcę i pracownika i rejestrowane na indywidualnych kontach. W Szwecji ustawowy wiek emerytalny dla obu płci wynosi 65 lat z możliwością wcześniejszego skorzystania z uprawnień emerytalnych w zamian za obniżenie świadczenia.

Rodzaje dostępnych emerytur:

szwedzki rząd gwarantuje dość wysoką emeryturę minimalną (ok. 9 tys. dol. rocznie dla samotnej osoby i 16 tys. dol. dla małżeństwa

Węgry

Reformę emerytalną na Węgrzech wprowadzono na początku 1993 r.,

wprowadzając do istniejącego systemu repartycyjnego system dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnych w charakterze kapitałowym.

system emerytalny:

III filar stanowi dodatkowy, dobrowolny element ubezpieczenia emerytalnego i tak jak drugi opiera się na systemie kapitałowym prowadzonym przez prywatne fundusze emerytalne.( które zarówno zbierają

składkę ubezpieczeniową, administrują funduszem, dokonują inwestycji składek jak i obliczają a oraz wypłacają emerytury dla swoich klientów.)

Nowa emerytura ustalana jest na podstawie przeciętnego wynagrodzenia za cały okres pracy i obliczana w momencie przejścia na emeryturę.

Prywatne fundusze emerytalne posiadają osobowość prawną oraz z istoty swej są instytucjami typu non-profit. Są one własnością swoich członków, a zarząd wybierany przez członków funduszu, tylko sprawuje władzę. Składki, które są przekazywane do dobrowolnych funduszy emerytalnych

korzystają z ulg podatkowych. Fundusze emerytalne są zwolnione z podatku od dochodów i z lokat, a klienci korzystają z ulg przy wypłatach emerytur.

Składka jest finansowany przez pracodawców i pracowników,


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Reformy systemu ubezpieczeń w innych krajach
Reforma systemu ubezpieczeń społecznych konsekwencje dla p
SYSTEMY UBEZPIECZE ZDRWOTNYCH W KRAJACH UNII EUROPEJSKIEJ
Polski+system+podatkowy+w+świetle+systemów+podatkowych+w+innych+krajach+Unii+Europejskiej
Polski system ubezpieczeń społecznych po reformie (21 stron) 2RCZJL4CV7FDMU3PV6QG2D2V6HWGUI7GRVGUIWY
Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, Teksty innych przydatnych ustaw - nieopracowane
wiek XVI, XVI wiek Reformacja w innych krajach europejskich, Reformacja w innych krajach europejskic
Reformacja w innych krajach europejskich, H I S T O R I A-OK. 350 ciekawych plików z przeszłości !!
Dziubińska Michalewicz Systemy ubezpieczeń zdrowotnych w wybranych krajach Unii Europejskiej
System ochrony zdrowia w Polsce i innych krajach prez
su-wyk4, Ekonomicznie, System Ubezpieczeń
Polityka społeczna i system ubezpieczeń społecznych (testy), Notatki
Systemy ubezpiecze n wykład 1
Ubezpieczenia gospodarcze wyklady(1), FINANSE I RACHUNKOWOŚĆ, System Ubezpieczeń
zatrudnienie w innych krajach UE, Dokumenty-do mgr
referat Budowa systemu elektroenergetycznego, szkoła
Polityka spoleczna i system ubezpieczen spolecznych Sierocka[2]

więcej podobnych podstron