Pasywa – są źródłem finansowania majątku jednostki. Każdy składnik aktywów musi mieć źródło pochodzenia, czyli finansowania (aktywa = pasywa)

Wielkość kapitałów własnych kształtowana jest przez 2 grupy:

a). Powiększenie kapitału przez wniesienie nowych wartości przez założyciela lub ich pomniejszenie przez wyłączenie części wartości, które wcześniej były powierzone.

b). Powiększenie lub pomniejszenie kapitałów własnych przez nadwyżki (zyski) lub niedobory (straty) będące rezultatem działalności gospodarczej.

Czynniki te umożliwiają podział kapitałów własnych na:

- kapitały powierzone, czyli wniesione przez założyciela działalności gospodarczej.

- kapitały samofinansowania, czyli pochodzące ze zgromadzenia nadwyżek (zysku) w działalności gosp. na cele rozwojowe.

Fundusz założycielski – odzwierciedla wartości wydzielonej przez państwo przedsiębiorstwu części mienia ogólnonarodowego. Jego wysokość jest podstawą do obliczenia dywidendy.

Fundusz przedsiębiorstwa – odzwierciedla część wartości majątku przedsiębiorstwa państwowego, wygospodarowana przez samo przedsiębiorstwo. Jest źródłem finansowania i wskazuje źródło pochodzenia majątku.

Fundusz udziałowy – fundusz tworzony z wpłat zadeklarowanych przez członków spółdzielni. Odzwierciedla część jej majątku. Jest obok funduszu zasobowego, podstawowym źródłem finansowania majątku spółdzielni.

Fundusz zasobowy – fundusz spółdzielni, który powstaje z wpłat wpisowych dokonywanych przez członków spółdzielni i z części zysku. Jest obok funduszu udziałowego, źródłem finansowania spółdzielni.

Kapitał zapasowy – element składowy kapitału własnego w przypadku jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji. Jest on tworzony z:

- podziału zysku

- nadwyżki ceny emisyjnej nad cenę sprzedaży akcji

- opłat akcjonariuszy i udziałowców

- wyniku na przeszacowaniu zlikwidowanych lub sprzedanych środków trwałych.

Kapitał rezerwowy – środki finansowe przeznaczone w spółce na pokrycie szczególnych strat lub wydatków. Statut może przewidywać tworzenie kapitałów rezerwowych.

Kapitał akcyjny – Kapitał zakładowy w spółce akcyjnej w obowiązującym do 2000r. kodeksie handlowym. Stanowi podstawę majątkową działalności spółki i odpowiedzialności wobec wierzycieli. Kapitał akcyjny wynosi 100.000zł a minimalna wartość akcji to 1gr.

Kapitał udziałowy wynosi 5000zł a jeden udział to 50zł.

Zobowiązania powstają na skutek przejściowego nieuregulowania płatności, odbiorca jest w posiadaniu tych środków gosp., które nie są jego własnością. Zobowiązania powstają:

- wobec dostawców

- wobec pracowników

- wobec instytucji publiczno prawnych

- wobec instytucji finansowych

Bilans – jest sporządzany w określonej formie, na określony dzień w ujęciu wartościowym, syntetycznym zestawieniem aktywów i pasywów.

Bilans, jako dokument księgowy powinien zawierać rzeczywisty stan aktywów i pasywów, niedopuszczalne jest wykazywanie danych fikcyjnych.

Bilans jest zestawieniem syntetycznym, ponieważ odzwierciedla tylko stan na określony moment. W rzeczywistości aktywa i pasywa ulegają ciągłym zmianom w procesach gospodarowania.

Bilans jako zestawienie syntetyczne podaje poszczególnych pozycjach sumy zbiorcze.

Bilans pełni również funkcje sprawozdania finansowego które jest wykorzystywane zarówno wewnątrz jednostki jak i przez inne instytucje zewnętrzne zainteresowane jej działalnością.

Bilans jest sporządzony w określonej formie:

- w górnej części bilansu podaje się pełną nazwę jednostki, adres i nr. REGON

- nieco niżej podaje się moment bilansowy czyli dzień w którym bilans został sporządzony.

- główną część bilansu stanowi zestawienie aktywów i pasywów podmiotu gosp. (po lewej aktywa, po prawej pasywa)

- W dolnej części bilansu podaje się datę i miejsce sporządzenia.

- pod bilansem podpisuje się osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych i kierownik jednostki. Jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy to podpisują się wszyscy.

Ewidencja księgowa powinna odzwierciedlać stan faktyczny składników aktywów i pasywów. Stany składników bilansowych powinny być okresowo weryfikowane ze stanem rzeczywistym, służy do tego inwentaryzacja.

Inwentaryzacja – to ogół czynności zmierzających do:

- ustalenia rzeczywistego stanu aktywów i pasywów w podmiocie gospodarczym

- ustalenia różnic powstałych pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem ewidencyjnym.

- wskazania sposobu rozliczenia powstałych różnic inwentaryzacyjnych.
Sposoby prowadzenia inwentaryzacji:

a). spis z natury

b). uzgodnienie i potwierdzenie sald

c). porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami

Na podstawie spisu z natury ustala się stan faktyczny następująco składników majątku:

- aktywów pieniężnych

- pap. Wartościowych

- rzeczowych składników aktywów obrotowych

- środków trwałych

- elementów majątku będących własnością innych jednostek z wył. Majątku który jest związany ze świadczeniem usług: pocztowych, transport, składowych.

Za pomocą uzgodnienie i potwierdzenia sald inwentaryzacji uzyskuje się od kontrahentów informacje pisemne o stanie środków, kredytów i rozrachunków:

- aktywa finansowe zgromadzone na rachunku bankowym

- stan zobowiązań z tyt. Zaciągniętych kredytów i pożyczek

- stan należności i zobowiązań wynikających z rozrachunków z kontrahentami

- powierzono innym podmiotom składniki majątkowe

Porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami, w ten sposób inwentaryzuje się:

- grunty i trudno dostępne środki trwałe

- inwestycje rozpoczęte (z wyjątkiem maszyn i urządzeń)

- należności sporne i wątpliwe

- należności i zobowiązania wobec pracowników oraz z tyt. Publiczno prawych

- inne aktywa i pasywa, które nie mogą być potwierdzone przez kontrolerów lub objęte są spisem natury.

Cele inwentaryzacji:

- ustalenie stanu faktycznego

- uzgodnienie zapisów księgowych ze stanem faktycznym

- rozliczenia osób materialnie odpowiedzialnych za powiedziony im majątek

- dokonania oceny przydatności gospodarczej składników majątku objętych spisem

- przeciwdziałania w stwierdzonym czasie spisu nieprawidłowością gospodarzą składnikami majątku, nadmierną ilość nieszkodliwość.

Pasywa – są źródłem finansowania majątku jednostki. Każdy składnik aktywów musi mieć źródło pochodzenia, czyli finansowania (aktywa = pasywa)

Wielkość kapitałów własnych kształtowana jest przez 2 grupy:

a). Powiększenie kapitału przez wniesienie nowych wartości przez założyciela lub ich pomniejszenie przez wyłączenie części wartości, które wcześniej były powierzone.

b). Powiększenie lub pomniejszenie kapitałów własnych przez nadwyżki (zyski) lub niedobory (straty) będące rezultatem działalności gospodarczej.

Czynniki te umożliwiają podział kapitałów własnych na:

- kapitały powierzone, czyli wniesione przez założyciela działalności gospodarczej.

- kapitały samofinansowania, czyli pochodzące ze zgromadzenia nadwyżek (zysku) w działalności gosp. na cele rozwojowe.

Fundusz założycielski – odzwierciedla wartości wydzielonej przez państwo przedsiębiorstwu części mienia ogólnonarodowego. Jego wysokość jest podstawą do obliczenia dywidendy.

Fundusz przedsiębiorstwa – odzwierciedla część wartości majątku przedsiębiorstwa państwowego, wygospodarowana przez samo przedsiębiorstwo. Jest źródłem finansowania i wskazuje źródło pochodzenia majątku.

Fundusz udziałowy – fundusz tworzony z wpłat zadeklarowanych przez członków spółdzielni. Odzwierciedla część jej majątku. Jest obok funduszu zasobowego, podstawowym źródłem finansowania majątku spółdzielni.

Fundusz zasobowy – fundusz spółdzielni, który powstaje z wpłat wpisowych dokonywanych przez członków spółdzielni i z części zysku. Jest obok funduszu udziałowego, źródłem finansowania spółdzielni.

Kapitał zapasowy – element składowy kapitału własnego w przypadku jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji. Jest on tworzony z:

- podziału zysku

- nadwyżki ceny emisyjnej nad cenę sprzedaży akcji

- opłat akcjonariuszy i udziałowców

- wyniku na przeszacowaniu zlikwidowanych lub sprzedanych środków trwałych.

Kapitał rezerwowy – środki finansowe przeznaczone w spółce na pokrycie szczególnych strat lub wydatków. Statut może przewidywać tworzenie kapitałów rezerwowych.

Kapitał akcyjny – Kapitał zakładowy w spółce akcyjnej w obowiązującym do 2000r. kodeksie handlowym. Stanowi podstawę majątkową działalności spółki i odpowiedzialności wobec wierzycieli. Kapitał akcyjny wynosi 100.000zł a minimalna wartość akcji to 1gr.

Kapitał udziałowy wynosi 5000zł a jeden udział to 50zł.

Zobowiązania powstają na skutek przejściowego nieuregulowania płatności, odbiorca jest w posiadaniu tych środków gosp., które nie są jego własnością. Zobowiązania powstają:

- wobec dostawców

- wobec pracowników

- wobec instytucji publiczno prawnych

- wobec instytucji finansowych

Bilans – jest sporządzany w określonej formie, na określony dzień w ujęciu wartościowym, syntetycznym zestawieniem aktywów i pasywów.

Bilans, jako dokument księgowy powinien zawierać rzeczywisty stan aktywów i pasywów, niedopuszczalne jest wykazywanie danych fikcyjnych.

Bilans jest zestawieniem syntetycznym, ponieważ odzwierciedla tylko stan na określony moment. W rzeczywistości aktywa i pasywa ulegają ciągłym zmianom w procesach gospodarowania.

Bilans jako zestawienie syntetyczne podaje poszczególnych pozycjach sumy zbiorcze.

Bilans pełni również funkcje sprawozdania finansowego które jest wykorzystywane zarówno wewnątrz jednostki jak i przez inne instytucje zewnętrzne zainteresowane jej działalnością.

Bilans jest sporządzony w określonej formie:

- w górnej części bilansu podaje się pełną nazwę jednostki, adres i nr. REGON

- nieco niżej podaje się moment bilansowy czyli dzień w którym bilans został sporządzony.

- główną część bilansu stanowi zestawienie aktywów i pasywów podmiotu gosp. (po lewej aktywa, po prawej pasywa)

- W dolnej części bilansu podaje się datę i miejsce sporządzenia.

- pod bilansem podpisuje się osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych i kierownik jednostki. Jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy to podpisują się wszyscy.

Ewidencja księgowa powinna odzwierciedlać stan faktyczny składników aktywów i pasywów. Stany składników bilansowych powinny być okresowo weryfikowane ze stanem rzeczywistym, służy do tego inwentaryzacja.

Inwentaryzacja – to ogół czynności zmierzających do:

- ustalenia rzeczywistego stanu aktywów i pasywów w podmiocie gospodarczym

- ustalenia różnic powstałych pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem ewidencyjnym.

- wskazania sposobu rozliczenia powstałych różnic inwentaryzacyjnych.
Sposoby prowadzenia inwentaryzacji:

a). spis z natury

b). uzgodnienie i potwierdzenie sald

c). porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami

Na podstawie spisu z natury ustala się stan faktyczny następująco składników majątku:

- aktywów pieniężnych

- pap. Wartościowych

- rzeczowych składników aktywów obrotowych

- środków trwałych

- elementów majątku będących własnością innych jednostek z wył. Majątku który jest związany ze świadczeniem usług: pocztowych, transport, składowych.

Za pomocą uzgodnienie i potwierdzenia sald inwentaryzacji uzyskuje się od kontrahentów informacje pisemne o stanie środków, kredytów i rozrachunków:

- aktywa finansowe zgromadzone na rachunku bankowym

- stan zobowiązań z tyt. Zaciągniętych kredytów i pożyczek

- stan należności i zobowiązań wynikających z rozrachunków z kontrahentami

- powierzono innym podmiotom składniki majątkowe

Porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami, w ten sposób inwentaryzuje się:

- grunty i trudno dostępne środki trwałe

- inwestycje rozpoczęte (z wyjątkiem maszyn i urządzeń)

- należności sporne i wątpliwe

- należności i zobowiązania wobec pracowników oraz z tyt. Publiczno prawych

- inne aktywa i pasywa, które nie mogą być potwierdzone przez kontrolerów lub objęte są spisem natury.

Cele inwentaryzacji:

- ustalenie stanu faktycznego

- uzgodnienie zapisów księgowych ze stanem faktycznym

- rozliczenia osób materialnie odpowiedzialnych za powiedziony im majątek

- dokonania oceny przydatności gospodarczej składników majątku objętych spisem

- przeciwdziałania w stwierdzonym czasie spisu nieprawidłowością gospodarzą składnikami majątku, nadmierną ilość nieszkodliwość.

Pasywa – są źródłem finansowania majątku jednostki. Każdy składnik aktywów musi mieć źródło pochodzenia, czyli finansowania (aktywa = pasywa)

Wielkość kapitałów własnych kształtowana jest przez 2 grupy:

a). Powiększenie kapitału przez wniesienie nowych wartości przez założyciela lub ich pomniejszenie przez wyłączenie części wartości, które wcześniej były powierzone.

b). Powiększenie lub pomniejszenie kapitałów własnych przez nadwyżki (zyski) lub niedobory (straty) będące rezultatem działalności gospodarczej.

Czynniki te umożliwiają podział kapitałów własnych na:

- kapitały powierzone, czyli wniesione przez założyciela działalności gospodarczej.

- kapitały samofinansowania, czyli pochodzące ze zgromadzenia nadwyżek (zysku) w działalności gosp. na cele rozwojowe.

Fundusz założycielski – odzwierciedla wartości wydzielonej przez państwo przedsiębiorstwu części mienia ogólnonarodowego. Jego wysokość jest podstawą do obliczenia dywidendy.

Fundusz przedsiębiorstwa – odzwierciedla część wartości majątku przedsiębiorstwa państwowego, wygospodarowana przez samo przedsiębiorstwo. Jest źródłem finansowania i wskazuje źródło pochodzenia majątku.

Fundusz udziałowy – fundusz tworzony z wpłat zadeklarowanych przez członków spółdzielni. Odzwierciedla część jej majątku. Jest obok funduszu zasobowego, podstawowym źródłem finansowania majątku spółdzielni.

Fundusz zasobowy – fundusz spółdzielni, który powstaje z wpłat wpisowych dokonywanych przez członków spółdzielni i z części zysku. Jest obok funduszu udziałowego, źródłem finansowania spółdzielni.

Kapitał zapasowy – element składowy kapitału własnego w przypadku jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji. Jest on tworzony z:

- podziału zysku

- nadwyżki ceny emisyjnej nad cenę sprzedaży akcji

- opłat akcjonariuszy i udziałowców

- wyniku na przeszacowaniu zlikwidowanych lub sprzedanych środków trwałych.

Kapitał rezerwowy – środki finansowe przeznaczone w spółce na pokrycie szczególnych strat lub wydatków. Statut może przewidywać tworzenie kapitałów rezerwowych.

Kapitał akcyjny – Kapitał zakładowy w spółce akcyjnej w obowiązującym do 2000r. kodeksie handlowym. Stanowi podstawę majątkową działalności spółki i odpowiedzialności wobec wierzycieli. Kapitał akcyjny wynosi 100.000zł a minimalna wartość akcji to 1gr.

Kapitał udziałowy wynosi 5000zł a jeden udział to 50zł.

Zobowiązania powstają na skutek przejściowego nieuregulowania płatności, odbiorca jest w posiadaniu tych środków gosp., które nie są jego własnością. Zobowiązania powstają:

- wobec dostawców

- wobec pracowników

- wobec instytucji publiczno prawnych

- wobec instytucji finansowych

Bilans – jest sporządzany w określonej formie, na określony dzień w ujęciu wartościowym, syntetycznym zestawieniem aktywów i pasywów.

Bilans, jako dokument księgowy powinien zawierać rzeczywisty stan aktywów i pasywów, niedopuszczalne jest wykazywanie danych fikcyjnych.

Bilans jest zestawieniem syntetycznym, ponieważ odzwierciedla tylko stan na określony moment. W rzeczywistości aktywa i pasywa ulegają ciągłym zmianom w procesach gospodarowania.

Bilans jako zestawienie syntetyczne podaje poszczególnych pozycjach sumy zbiorcze.

Bilans pełni również funkcje sprawozdania finansowego które jest wykorzystywane zarówno wewnątrz jednostki jak i przez inne instytucje zewnętrzne zainteresowane jej działalnością.

Bilans jest sporządzony w określonej formie:

- w górnej części bilansu podaje się pełną nazwę jednostki, adres i nr. REGON

- nieco niżej podaje się moment bilansowy czyli dzień w którym bilans został sporządzony.

- główną część bilansu stanowi zestawienie aktywów i pasywów podmiotu gosp. (po lewej aktywa, po prawej pasywa)

- W dolnej części bilansu podaje się datę i miejsce sporządzenia.

- pod bilansem podpisuje się osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych i kierownik jednostki. Jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy to podpisują się wszyscy.

Ewidencja księgowa powinna odzwierciedlać stan faktyczny składników aktywów i pasywów. Stany składników bilansowych powinny być okresowo weryfikowane ze stanem rzeczywistym, służy do tego inwentaryzacja.

Inwentaryzacja – to ogół czynności zmierzających do:

- ustalenia rzeczywistego stanu aktywów i pasywów w podmiocie gospodarczym

- ustalenia różnic powstałych pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem ewidencyjnym.

- wskazania sposobu rozliczenia powstałych różnic inwentaryzacyjnych.
Sposoby prowadzenia inwentaryzacji:

a). spis z natury

b). uzgodnienie i potwierdzenie sald

c). porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami

Na podstawie spisu z natury ustala się stan faktyczny następująco składników majątku:

- aktywów pieniężnych

- pap. Wartościowych

- rzeczowych składników aktywów obrotowych

- środków trwałych

- elementów majątku będących własnością innych jednostek z wył. Majątku który jest związany ze świadczeniem usług: pocztowych, transport, składowych.

Za pomocą uzgodnienie i potwierdzenia sald inwentaryzacji uzyskuje się od kontrahentów informacje pisemne o stanie środków, kredytów i rozrachunków:

- aktywa finansowe zgromadzone na rachunku bankowym

- stan zobowiązań z tyt. Zaciągniętych kredytów i pożyczek

- stan należności i zobowiązań wynikających z rozrachunków z kontrahentami

- powierzono innym podmiotom składniki majątkowe

Porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami, w ten sposób inwentaryzuje się:

- grunty i trudno dostępne środki trwałe

- inwestycje rozpoczęte (z wyjątkiem maszyn i urządzeń)

- należności sporne i wątpliwe

- należności i zobowiązania wobec pracowników oraz z tyt. Publiczno prawych

- inne aktywa i pasywa, które nie mogą być potwierdzone przez kontrolerów lub objęte są spisem natury.

Cele inwentaryzacji:

- ustalenie stanu faktycznego

- uzgodnienie zapisów księgowych ze stanem faktycznym

- rozliczenia osób materialnie odpowiedzialnych za powiedziony im majątek

- dokonania oceny przydatności gospodarczej składników majątku objętych spisem

- przeciwdziałania w stwierdzonym czasie spisu nieprawidłowością gospodarzą składnikami majątku, nadmierną ilość nieszkodliwość.