Kolano

• Zaden ze stawów człowieka nie jest tak czesto i tak ciężko uszkodzony jak staw kolanowy

• Praktycznie co trzeci uraz dotyczy kolana. Z pośrod zaś tych obrazeń około 25% wymaga leczenia operacyjnego.

• Niewłaściwe postępowanie tuż po urazie pociaga za soba przejści schorzenia w okres przewlekły.

• Tak zwane „powtarzajace siękontuzje kolana” to nic innego jak skutki niewłąsciwego rozpoznania, a zatem złe leczenego pierwotnego urazu.

• W uszkodzeniach urazowych kolana prwidlowe rozpoznanie powinno być postawione tak szybkojak tylko jest to możliwe.

• Gdy mamy kontakt z chorym pierwszy raz musimy ustalić czy jest torzeczywiscie uraz, a nie choroba stawu. Czy leczeniem poradzimy sobie, czy musimy odeslac pacjenta do specjalisty.

• Terapeutycznie idealnie przeprowadzone badanie ortopedyczne pozwlające na dokładnie umiejscowione uszkodzenia, oparta jest ona na: ogladaniu, badaniu dotykowym, ocenie uposledzenia funkcji.

• Utrata funkcji łaczy się zwykle z utrata ruchu w stawie kolanowym.

• Zaburzenie ruchu jest typowie i przebiega w sposób charakterystyczny.

• Kierunki ograniczenia ruchu występują zawsze tej samej kolejności i proporcji.

• Cyriax nazywal te typowe rodzaje zaburzeń wzorcami torebkowymi.

• Urazy narzadu ruchu maja tak wiele podobnych objawów, że nastarczaja spore trudności diagnostyczne.

• Do postwienia właściwego rozpoznania potrzebne ejst oprócz znajomości prawidłowej anatomi stawu kolanowego umiejetności korzystania z badań dodatkowych (rtg, ct, mri).

Zmiany w RTG:

• Nieruwnomierne zweżenie szpary stawowej

• Widoczne osteofity na brzegach przystawowych kości

• Widoczne entezofity- kostnienie przyczepów ścięgien

W rozpoznaniu różnicowym należy ponadto uwzględnić:

• Uszkodzenie przyczepów (entezopatię) mięśnia czworogłowego uda do gornej bądź dolnej krawędzi rzepki ( moze przebiegać z niewielkiem, niezapalnym wysięgiem)

• Entezopatię mięśni tworzących „gęsią stupkę”

• Koksartrozę lub martwicę aspetyczna głowe kości udowej manifestujace się wyłącznie bólem kolana.

• Uszkodzenie ma miejsce na pewnej wyskokości jednostki

• Zwykle uszkodzenie ulega najslabsze ogniowo łancucha: mięsień, połaczenie mięsniowo-ścięgniste, scięgno lub tez jego przyczep do kości. W wyniku jednorazowego gwałtownego zadziałania siły na słabsze w danej chwili miejsce tego lacucha.

• W zalesności od wielkości działania siły jak równiez oporu tkanek na które ta siła działa dochodzi do różnej skali uszkodzeń.

Można je podzielić na 3 stopnie:

• Obrażenia I ST-lekkie (nadciagnięcie)

• Obrażenia II ST- umiarkowane ( naderwanie)

• Obrażenia III ST- ciężkie (rozwerwanie)

Najbardziej typowe zaburzenia dotyczace kolana to:

• Urazowe zwichnięcie stawu kolanowego\

• Niestabilność stawu kolanowego

• Złamania w obrebie stawu kolanowego

• Uszkodzenia łąkotek

• Patologia stawu rzepkowo-udowego

• Chondromolacja rzepki

Konsekwencja tych zaburzeń są zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego (gonartroza)